لوقا 10 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی هفتاد شاگردِ سرادئنه

¹ بازین، عیسای خُداوند هفتاد نفر دیگرم سیوا بوده و اوشونه دو‌ته دوته خوشِ جلوتر هر شهر و ولایت سو که قصد داشت اوره بشی سرا دا.

² ایشونه بوته: «بار فراوونِ، امّا کارگر کمَ. پَس، صاب بارای بخوائین خوشِ بار بِئنه به کارگر سرادای.

³ بشین! مو شمره برِّه‌ أن مورسؤن ورگون میئن سرا دِئنَم.

⁴ شیمه أمره نه پول نه کول ‌بار و نه یکته چاروق وینگیرین، و راه میئن شیمه وختِ سلام احوالپرسی به هم ننَین.

⁵ هر خونه ای که دیرون شنَین، اول بوگوین: ”سلام به ایی خونه بای.“

⁶ اگه او خونه میئن کَسی صلح و سلام اهل ببی، شیمه سلام اونه سر قرار گینه؛ وگرنه، شیمه به وگردنه.

⁷ او خونه میئن بَیسین و هرچی شمره هدئن، بُخورین و وودوشین، چونکه کارگر مُزد اونه حقِ. از ایی خونه به او خونه جابجا نبین.

⁸ هیطو که یکته شهر میئن بُشوین و شمره گرمی امره قبول بودَن، هرچی شیمه جلو بنئن، بُخورین.

⁹ اوره ناخوشؤن شفا بَدین و بوگوین: ”خُدا پادشاهی شمه به نزدیکِ.“

¹⁰ امّا هروخت که یکته شهر میئن بوشوین و شمره قبول نودَن، او شهر کوچه‌ أن میئن بشین و بوگوین:

¹¹ ”اَمه حتی شیمه شهر خاکم که امه پائان سر بنیشته، شیمه ضد فلاکِئنیم. با ایی حال بودؤنین که خُدا پادشایی نزدیکَ بودره.“

¹² شمره گونم که داوری روز میئن، مجازات تاب، شهر سُدوم که گناه میئن غرقَ بؤ، سهلتر بنه تا او شهر به.

¹³ «وای بر تو، ای شهر خورَزین! وای بر تو، ای شهر بِیت‌صِیْدا! چونکه اگه مُعجزاتی که شیمه میئن عمل بوبؤ صور و صِیدون شهرون میئن دکته بی، اوره مَردم خیلی پیشتر پلاس دودَن و خاکستر سر نیشتَن و توبه گودَن.

¹⁴ امّا داوری روز میئن، مجازات تاب، صور و صِیدون شهرون به سهلتر بنه تا شیمه به.

¹⁵ و تو ای شهر کَفَرناحوم، تا آسمؤن گوف جؤر، شنی؟ هَرگی، بَلکه جیرترین جای جهنم میئن کِئنی.

¹⁶ «هر‌کس شمره گوش بدای، مَه گوش بدا و هر کس شمره قبول نکونی، مَه قبول نُوده و هرکس مَه قبول نکونی، اونی که مَه سرا دا، قبول نُوده.»

¹⁷ او هفتاد نفر، ذوق امره وگرسَن و بوتَن: «آقا، حتی دیوون هم تی ایسم واسه اَمَرای فرمون بِئنَن.»

¹⁸ عیسی ایشونه بوته: «شیطونِ بدِم که بَرق مورسؤن آسمونای جیر کتدره.

¹⁹ مو شمره قدرت و ایختیار هدَئم که میلونون و عقربون و تمام دُشمن قُدرت پامال بکونین، و هیچی شمره آسیب نرسؤنئنه.

²⁰ با ایحال اینای ذوق نکونین که پلید روحؤن شمرای فرمون بِئنَن، بَلکه اینای ذوق بکونین که شیمه ایسم آسمؤن میئن بنویشته بوبوُ.»

²¹ هو وخت میئن، عیسی روح القدسِ شادیاجی پورا بو و بوته: «ای پئر، آسمؤن و زمین صاب، تَه ستایش کُوئنم که ایی حقیقتون از حکیمون و فهمیده أن جا بدای و کوشتای زاکونِ به آشکار بودی. بله، ای پئر، چونکه خواستهء پر از لطف تو، اینه واسه بو.

²² می پئر همه چیزهِ مَه بسپورده. هیشکی نودؤنه ریکه کیسه جز پئر، و هیشکی نودؤنه پئر کیسه جز ریکه، و هرکسِ که ریکه بخوای، پئرِ اونه به آشکارَ کوئنه.»

²³ بازین عیسی وگرسه و خلوتی شاگردؤنِ بوته: «خوشا به حال چیشمؤنی که اوچیزی شمه اینین، بَینه.

²⁴ چونکه شیمه به گونَم خیلی از پیغمبرون و پادشاهون ناجه داشتن اوچیکه شمه اینینِ بَینَن و ندئن، و اوچیکه شمه ایشتؤنینِ، بشتؤئن و نشتؤسَن.»

خُروم سامری حیکایت

²⁵ یه روز یکته از قاضی أن ویریسَه تا ایی پرسش امره، عیسی مَحَک بزَنی: «ای اوستاد، چی بکونم تا ابدی زندگی بدست بئرم؟»

²⁶ عیسی اونه بوته: «تورات میئن چی بنویشته بوبوُ؟ اونای چی فَهمنی؟»

²⁷ جواب بَدَه: «‌”خداوندْ تی خُداِ تمام دیل و تمام جون و تمام قوّت و تمام فکر أمره دوست بدار و تی همسایه تی مورسؤن دوست بدار.“»

²⁸ عیسی بوته: «دُرُست جواب بَدای. اینه انجوم بدی که زنده مؤنی.»

²⁹ اَمّا او قاضی چونکه خواس خوشِ توجیه بکونی عیسای بپورسه: «ولی می همسایه کیسه؟»

³⁰ عیسی اونه جواب بده: «یکته مَرداکای اورشلیمای اَریحا شهر سو شوئدبو. راه میئن راهزنونِ دَس دکَته. اوشون اونه لُختَ گودن، بکوتّن، و نیمه‌جون اونه وِیلهَ گودَن و بُوشوئن.

³¹ از قضا یکته از یهود کاهنون معبد اورای شوئدبو. امّا هیطو که اونه چیشم او مَرداکاکه دکته، خوشِ راه کَج گوده و از اوطرف جاده بُشو.

³² یکته لاوی‌ که معبد خدمتکار بو هم از اوره ردّ بؤدبو. اونم هیطو اورَه برسه و او مَرداکاکه بدِه، خوشِ راهِ کَج گوده و از یک طرف دیگره جاده بُشو.

³³ امّا یکته مسافر که سامری بو هیطو که اوره برسه و او مَرداک بدِه، اینه دیل اونه حالِ به بسوته.

³⁴ پَس اونه ورجه بُوشو و اونه زخمؤن سر شراب فُوده و روغن امره بمالسه و اونه دَوَسّه. بازین اونه خوشِ الاغ سر بنه و یکته کارمسره سو بَبَرده و اونه فرس درَس بوده.

³⁵ فردایی، دو روز کارگری دستمزد شی کارمسره صابِ هَدَه و بوته:”ایی مَرداکاکه فرس درَس بکون و اگه بیشتر از ایی خرج بودی، هیطو که وگرسَم تَه هَدِئنَم.“

³⁶ الؤن تو چی گونی کویکته از ایی سُه نفر، او مَردکاکی که راهزنون دَس دکَته همسایه بو؟»

³⁷ جواب بَدَه: «اونی که اونه به رحم بوده.» عیسی اونه بوته: «بُشو و تو هم هیطوری بکون.»

مریم و مارتا

³⁸ هیطو که راه میئن شوئدبُن، یکته دهات برسئن. اوره یکته زناک، به ایسم مارتا عیسی خوشِ خونه مِیمُؤن بوده.

³⁹ مارتا یکته خاخور داشت به ایسم مریم. مریم عیسی پائانِ ورجه نیشتِبو و اونه گبونِ گوش دائدبو.

⁴⁰ امّا مارتا حسّابی مِیمُؤن داری به سرگرم بو. مارتا عیسی ورجه بومه و بوته: «آقا، تِه مهم نیه که می خاخور، مَه میمونداری میئن دَس تنها بنه؟ اونه بگو که مَه کمک بکونی!»

⁴¹ اما عیسای خُداوند جواب بَدَه: «مارتا! مارتا! تو خیلی چیزون واسه ته پریشون و دَمَغَ کوئنی،

⁴² اما فقط یه چی لازم ایسّه؛ و مریم هو خوروم چیه سیوا بوده، و اونای هَیته نبنه.»