لوقا 1 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

¹ عالیجناب تئوفیلُس: اورا جی که خیلی أن بنا به نیویشتنِ اوچیزونی که أمه میئن اتفاق دکته، بودَن،

² هوطو که خادمونِ کلام و شاهیدونی که از اول ایی اتفاقؤنِ خوشؤنِ چشم أمره بده بوئن أمره بسپوردَن،

³ موهم که همه چیه از اول دقیق وارسی بودَم، خیرِ ایطوری بدِئم که اوشونِ بقایده شیمه به، بنویسَم،

⁴ تا از دُرُستی اوچیزی که بیاموتین، حَتم بدارین.

یحیی بدنیا أمئن پیشگویی بنه

⁵ هیرودیسِ زمون که یهودیه پادشا بو، یکته کاهن معبد که اینه ایسم زکریا بو زندگی گود، اَبیّا دسته کاهینؤنای. اونه زنَئک الیزابتم، هارون کاهنِ نسلاجی بو.

⁶ زکریا و الیزابت هر دوته خُدا نظرِ میئن صالح بوئن و خداوندِ تمومِ حکمؤن و اصولِ بی عیب انجوم دَئن.

⁷ امّا ایشون زَاک نداشتن، چونکه اِلیزابِتِ زأک نبوی و هر دوته سیند و سالی ایشونای بوگذشته بو.

⁸ یه بار که زکریا دسته، خدمت نوبه بو، و خدا حضور میئن، در مقام کاهنی خدمت کائدبو،

⁹ بنابه کاهینونِ داب، خُداوندِ معبدِ دیرون شوئن و بوخور سوجنِئن، اونه ایسم، قُرَعه میئن دکته.

¹⁰ بوخور سوجنِئن وخت، معبد صارا میئن جَماعت همته دوعا کائدبون

¹¹ که یدفاَری خُداوند یکته فرشته، زکریا به ظاهیرَ بؤ که آتشدؤنِ راستِ ور ایسابو.

¹² زکریا اونه دِئن امره، خیلی پریشؤنَ بو و اونه زهله بترکسه.

¹³ امّا فرشته اونه بوته:«زکریا، واهیمه ندار! تی دعا قبول بوبوُ. تی زناک اِلیزابِت تئبه یکته ریکه زائنه و تو اونه ایسم یحیی نِئنی.

¹⁴ تو ذوق و شوق دَئنی، و خیلی أن هم اونه بدنیا أمَئناجی شادَ بنن،

¹⁵ چونکه خُداوند نظر میئن پیلّه بنه. یحیی نباسی شراب یا ایجور چیزؤن لب بزنی. حتی مئر شوکُمای، او روح القدساجی پُورا گوده ایسّه،

¹⁶ و او خیلی کسؤنِ قوم اسراییلاجی، ایشونه خداوند خدا سو وگاردونِئنه.

¹⁷ او ایلیای پیغمبرِ روح و قوت میئن، خُداوند جلو راه دکِئنه تا پئرون دیلِ زاکون سو ببری و یاغی أنِ باموجی که خوشؤن پئرون مورسؤن مردمی خداترس بوبوئن و ایطوری یکته قوم آماده خدا به، چاکونی.»

¹⁸ زکریا فرشتای بپورسه:«اینه از کوره بودؤنَم؟ مو یکته پیر مَردئکم و می زنئکم سندی اوناجی بوگذشته.»

¹⁹ فرشته جواب بَدَه:«مو جبرائیلم که خُدا حضور میئن ایسَنَم. الؤن سرا دا بوبؤم تا تی امره گب بَزنم و ایی خوروم خبر تِه برسؤنَم.

²⁰ بَین، الؤن لالَ بنی و یارایِ گب زئن ندئنی، تا او روزی که زاک بزاسّه ببی، چونکه می گبؤنِ که خو وخت میئن اتفاق دکِئنه، باور نؤدی.»

²¹ ایی میئنِه، جَماعت زکریا ریفا ایسابُن و اینه واسه که اونه ایسان معبد میئن طول بکشه حیرونَ بوئن.

²² هیطو که بیرون بومه، منیس مَردم اَمرِه گب بزنی. پَس بفهمسّن یکته رویا معبد میئن بدِه، چونکه فقط لالالالی نیشون دا و اصلا منیس گب بزنی.

²³ زکریا بازین که اینه خدمت وخت تمنَه بو، خوشِ خونه سو وگرسه.

²⁴ چنوخت بعد، اونه زناک الیزابت شوکومایتِه و پنج ماه خونه میئن خوشِ مردومای جا بده.

²⁵ اِلیزابِت گوت: «خُداوند، می واسه ایطوری بوده. او مِه به لطف بوده و اوچیکه مَردم ورجه، مِه ننگ بو، می جَی ویته.»

عیسی بدنیا اَمئن پیشگویی

²⁶ ششمی ماه، الیزابت حاملگی میئن، جبرائیل فرشته از خدا سو یکته از جلیلِ ولایت شهرؤن، سرا دا بوبوُ که اینه ایسم ناصره بو،

²⁷ تا یکته باکره لاکو ورجه بایسمِ مریم بشی. مریم یکته مَرداک نامزد بو، به ایسم یوسف، داوود نسلای.

²⁸ فرشته اونه ورجه بُشو و بوته: «سلام بتو، ای که لطف جا قرار بَیتی. خُداوند تی اَمرِه ایسّه.»

²⁹ اما، مریم اونه گبونِ ایشتؤسنه امره خیلی پریشؤنَ بوُ و خوشِ امره فکر بُوده که ایی چُورو سلام ایسه.

³⁰ فرشته اونه بوته: «مریم، واهیمه ندار! خدا تِه به لطف بوده.

³¹ الؤن شوکوماگینی، یکته ریکای زائنی که اونه ایسم عیسی نِئنی.

³² او پیلّه بنه و خُدای متعال ریکه دوخونده بنه. خُداوندْ خُدا اونه جدّ داود پادشایی تختِ، اونه بخشنه.

³³ او تا اَبد قوم اسراییل نسل سر، پادشایی کؤئنه و اونه پادشایی، هرگی تمنَه نبنه.»

³⁴ مریم فرشتای بپورسه:«ایی چُطو بنه، چونکه مو مَرداکی أمره نبوم؟»

³⁵ فرشته جواب بَدَه: «روح‌القدس تئبه هنه و خُدای متعال قوت تی سَر سایه تؤدِنه. هینه واسه، او زاک، مُقدّس و خُدا ریکه دوخونده بنه.

³⁶ الؤن اِلیزابِتم که تی خویش و قؤمِ، پیری سِند میئن شُکم دار ایسّه و یکته ریکه راه میئن دئنه. الؤن اونی که گونن اینه به زاک نبنه، شش ماه ایسه که شوکوم دئنه.

³⁷ چونکه خُدا ورجه هیچ کاری نیه که ممکن نبی!»

³⁸ مریم بوته: «خُداوند کلفت ایسَّم. اوچیزی که می باره بوتی، بَبی.» هووخت فرشته اونه ورجای بوشُو.

مریم اِلیزابِت سر بزه

³⁹ او روزون میئن، مریم ویریسا و تاتادی یکته شهر، یهودیه کوه کولات میئن بُشو،

⁴⁰ و بومه زکریا خونه مِیئن، اِلیزابِتِ سلام بوته.

⁴¹ هیطوکه اِلیزابِت مریم سلام بشتؤسه، زَاک اونه شوکُم میئن توکؤن بوخورده، و اِلیزابِت روح القدساجی پُورا بوُ،

⁴² ژگله امره بوته: «تو زناکون میئن موبارک ایسی، و موبارک ایسّه تی زاکی که تی شوکومای بَچِه بنه!

⁴³ مو کی بَبوم که می خداوندِ مَئر می ورجه بای؟

⁴⁴ هیطو که تی سلام می گوشِ برسه، زاک ذوقاجی می شوکُم میئن توکؤن بخورده.

⁴⁵ خوش به حال او زناکی که باور بوده که اوچیزیکه خُداوند طرفای اونه بوته بوبوُ، عملی بنه.»

مریم خدا ستایش کوئنه

⁴⁶ مریم بوته: «می جؤن خُداوندِ ستایش کؤئنه

⁴⁷ و می روح می نجات دهنده خُدا میئن، به ذوق هنه،

⁴⁸ چونکه خو کلفَت فقیرِیِ بدِه. بازین، همۀ نَسلؤن، مَه موبارک خوبِئنن،

⁴⁹ چون اوکه قدرت دئنه، مِه به پیله کارؤن بوده، اونه ایسم قدوس ایسّه.

⁵⁰ اونه رحمت، پوشت در پوشت، همۀ اوشونی شی ایسه که اوناجی واهیمه دئنن.

⁵¹ او خوشِ بازو اَمرِه، با قوت عمل بوده و اوشونیِ که خوشؤن دیل میئن منم منم أمره فکر گودن، بپاشؤنه؛

⁵² حاکمؤنِ تختای جیراهکَشِه و فقیرؤنِ جورایته؛

⁵³ وَشته أنِ خورم چیزونِ امره سیرَ گوده امّا مال دارونِ دَس خالی سرا دا.

⁵⁴ او خوشِ رحمت یاد بأرده، و خو خدمتکار اسراییلِ یاوری بدا،

⁵⁵ هیطو که امه پئرون، ابراهیم و اونه نَسلِ وعده بَدَه بو که تا ابد هیطوری بکونی.»

⁵⁶ مریم دوروبر سُه ماه الیزابت ورجه بیسه و بازین خوشِ خونه وگرسه.

یحیی بدنیا اَمَئن

⁵⁷ اوزمؤن که الیزابتِ چِئنه وخت برسه، یکته ریکه بچِه.

⁵⁸ همسایه ان و فک و فامیل هیطو که بشتؤسَن خُداوند خوشِ پیله رحمت اونه پیشکش بوده، اونه شادی میئن شریک بوبؤن.

⁵⁹ هشتم روز، بومئن قنداق زاکِ ختنه بکونن، خواسّن اونه پئرِ ایسم زکریا اونه سر بنَئن.

⁶⁰ امّا زاکِ مَئر بوته: «نه! اونه ایسم باسی یحیی بَبی.»

⁶¹ بوتَن: «تی فک و فامیل میئن هیشکی ایجور ایسم نداشت.»

⁶² پَس اشاره أمره، زاکِ پئرای بپورسئن اونه ایسم چی بنیم.

⁶³ زکریا یکته تخته نیویشتنِ به بخواسّه، بنویشته: «اونه ایسم یحیی ایسّه!» اوشؤن همه ماتَ بوئن.

⁶⁴ هو دَم، اونه زوبؤن بازا بو و خُدا پرستش بوده.

⁶⁵ هَمسایه أن همه بترسِئن و مَردم، تمام یهودیه کوه کولات میئن اینه واسه گب زِئن.

⁶⁶ هرکی ایی گبؤن ایشتؤسی، خوشِ دیلِ میئن فکر گود که: «ایی زَاک چُجور کَسی بنه؟» چونکه خُداوند دَس اونه اَمره بو.

زکریا نبوّت

⁶⁷ بازین اونه پئر، زکریا، روح القدس جَی پُرَ بو و ایطوری نبوّت بُوده:

⁶⁸ «متبارک بَبی اسراییل خداوندخدا، چونکه خوشِ قوم یاوری وسه بومه و ایشونِ آزادَه گوده.

⁶⁹ او أمه به یکته پیله نجات دهنده، خو خادم نسلاجی داوود سرادا،

⁷⁰ هیطو که قدیمای خوشِ مُقدس پیغمبرون زوبؤن امره وعده بدا بو که

⁷¹ اَمَره دُشمنؤن دَسای و همۀ اوشونی که اَمره پیراسّه بؤ منِئن، نجات بَدی،

⁷² تا خو رحمتِ امه پئرونِ نشون بدای و خوشِ مُقدس عهد یاد بأری؛

⁷³ هو قسّمی که امه پئر ابراهیمِ واسه بوخورده، أمره هدای

⁷⁴ که اَمره دُشمن دَسای فراری بدای و اَمَرِه یاری بَدای که اونه بی هیچ واهیمه ای پرستش بَکونیم،

⁷⁵ و تمام أمه عمر، اونه محضر میئن، قدوسیت و عیدالت أمره سر بکونیم.

⁷⁶ و تو، می زاک، خُدای متعال پیغمبر دوخونده بنی؛ چونکه خُداوندِ پیش دکته راه شنی تا راه اونه به آبادَه کونی،

⁷⁷ و اونه قومِ ایی شناختِ هَدی که اوشونِ گُناهون بَخشئن امره ایشونه نجات ‌دِئنه.

⁷⁸ چونکه امِه خُدا دیلی دئنه پور از رحمت، هینه واسه، آفتاؤ آسمؤنِ گوفای اَمره فوتؤئنه

⁷⁹ تا هوشونی که ظلمات و مرگ سایه میئن ایسَئن، روشنایی بَبَخشی، و امه قدمؤنِ آشتی و سلامتی راهِ میئن راهنمایی بکونی.»

⁸⁰ و امّا او زاک پیله بؤدبو و روح میئن، قوی بؤدبو، و تا او روز که قوم اسراییل به خدمت بکونی، بیابون میئن سر گود.