یوحنا 6 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی پنج هزار نفرِ غذا دِئنه

¹ چندوخت بعد، عیسی او طرفِ جلیل دریا که هو تيبِریه دریا ایسّه، بوشؤ.

² یکته پیله جماعت اونه دومبالسر راه دکتن، چونکه نیشونه و معجزأنی که ناخوشؤنِ شفا دَئنِ امره انجوم دا، بدِه بوئن.

³ پس عیسی یکته کوه جؤر بوشؤ و خوشِ شاگردؤنِ اَمره اوره بنیشته.

⁴ یهودی أنِ عیدِ پِسخ نزدیک بو.

⁵ وختی عیسی خو سرِ راستَیته و بدِه که یکته پیل جمعیت اونه طرف أمَئدرن، فیلیپسِ بوته: «کورای نون بَینیم تا ایی مردم بخورَن؟»

⁶ او، اینه بوته تا فیلیپسِ امتحون بکونی، چونکه عیسی خودوش دؤنس که چی خا بکونی.

⁷ فیلیپُس جواب بدا: «اگه دویست دینارِ قد نون بَینیمَم ایشؤنِ به کفاف نوکُوئنه، حتی اگه فقط هر نفر أَنی بخورن.»

⁸ یکته از شاگردؤن بایسمِ آندریاس که شمعون پطرس برأر بو، عیسی بوته:

⁹ «یکته ریکه زاک اِره ایسأ که پنج ته نون جو و دوته ماهی دئنه، امّا ایی، جماعتِ به چی کؤئنه؟»

¹⁰ عیسی بوته: «مردم بنیشؤنین.» اوره خیلی علف دبو. پس اوشؤن که دوروبرِ پنج هزارته مرداک بؤئن، بنیشتَن.

¹¹ هو وخت عیسی نونؤن هَیته و شکرگزاری بوده پس، اوشؤنِ میئن که نیشته بُوئن، تقسیم بوده. و هوقدر که خواستنم ایشونِ ماهی هَده.

¹² وختیکه بوخوردن و سیرهَ بؤن، عیسی، شاگردؤنِ بوته: «زیاد بأرده نون خورده​أنِ، جومه کونین تا هیچی لا نبی.»

¹³ پس اوشؤنِ جومَه گودَن و زیاد بأرده تیکه أنِ او پنج ته نون جو أجی که مردم بخورده​بون، دوازده ته سبد پوره بوُ.

¹⁴ وختی مردم ایی نیشونه و معجزه ایی که عیسی انجوم بده بو، بدئن، بوُتن: «راست راستِ ایی هو پیغمبری ایسّه که باء دونیا میئن بای.»

¹⁵ عیسی وختی بفَهمسه که مردوم خوأنن بَئن و به زور اونه ببورن و پادشاه بکونَن، اوشؤنِ بنه و دومرته تنهایی بوشو كوه.

عیسی راه شوئون دریا آؤ سر

¹⁶ غروب دَمی عیسی شاگردؤن دریا سو بوشوئن

¹⁷ و نو​ء سواره بوئن و او طرفِ دریا، کفرناحوم شهر سو راه دکتن. هوا تاریکَ بُوبؤ، و عیسی حلِه اوشونه ورجه نمابو.

¹⁸ هی مِئنه دریا کولاک بوبوُ، چونکه پیله باد اَمَئدبو.

¹⁹ وختي اوشون دوربرِ شیش کیلومتر پارو بزه بُوئن، عیسی بدِئن که دریا سر راه شوئدره و نو​ءِ نزدیکَ بوئدره. پس اوشون زأل بودَن.

²⁰ امّا عیسی اوشونه بوته: «مو ایسّم؛ واهیمه ندارین!»

²¹ هو وخت خواسّن عیسی نوءِ مِیئن سوار کونَن که نوء هو دم او جایی که خواسّن بوشوئنِ، برسه.

عيسي، نؤن زندگی

²² فردایی، جماعتی که او طرف دریا بیسه بون، بفهمسن جز هویکته نو، نوِ دیگه​ای اوره ننأ بو و دونَسَن که عیسی خوشِ شاگردؤن اَمره او نوءِ سواره نوبوُ بو​، بلکه شاگردؤن تنهایی بوشؤبون.

²³ هو وخت چندته ده نو تيِبریه جی بومَئن نزدیک او جایی که جمعیت، خداوند شکر بوده پس، نون بخوردبون.

²⁴ پس وختی جماعت بدِئن که نه عیسی اوره ایسأ و نه اونِ شاگردؤن، او نوئؤنه سواره بوئن و کفرناحوم شهر بوشوئن تا عیسی دومبال بگردن.

²⁵ اوشؤن وختی عیسی، اوطرفه دریا بیاتّن، اونه بوُتن: «اوستاد، کِی اِره بومای؟»

²⁶ عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، نیشونه و معجزه أنی که بدیِن وَسه نیه که می دومبال گردنین، بلکه او نونؤنی وَسه ایسه که بوخُوردین و سیرَ بوین.

²⁷ او غذایی وَسه که ازبین شنه کار نکونین، بلکه او غذائی‌ وَسه کار بکونین که تا اَبدی زندگی بجا موئنه، غذائی که انسون ریکه شمره هدِئنه، چونکه خدای پِئر، انسون ریکه سر مهر تایید بزه.»

²⁸ هووخت اوشؤن عیسی جی بپورسِئن: «چی کارونی بکونیم که خدا کارؤنِ انجوم بدَئبیم؟»

²⁹ عیسی اوشؤنِ جواب بده: «کاری که خدا شمرای خوائنه که انجوم بدین اینه که اونِ سرا دأکه، ایمؤن بأرین.»

³⁰ اوشون عیسی بوُتن: «چی نیشونه و معجزه ای اَمه به انجوم دِئنی تا اونه بَینیم و تَه ایمؤن بأریم؟ چی معجزه ای کؤئنی؟

³¹ امه اجداد بیابؤن میئن منّا، هو نونی که آسمونای ببارسه بوخوردن، اوطوری که مقدس بنویشته أنِ مِیئن بنویشته بوبؤ: ”موسای پیغمبر، آسمؤنای اوشونِ نون هَدأ تا بخورن“»

³² عیسی جواب بدا: «راست راستِ، شمره گونم، موسای پیغمبر نبو که آسمؤنای او نونِ شمره هَدأ، بلکه می آسمونی پئر ایسّه که حقیقی نونِ آسمونَ جی شمره هَدئنه.

³³ چونکه خدا نون، اوکسیه که آسمؤنای جیرهنه و دونیاءِ زندگی هَدئنه.»

³⁴ اوشون عیسی بوُتن: «آقا، ایی نونِ همیشه اَمَره هدی.»

³⁵ عیسی اوشون بوته: «او نؤنی که زندگی هَدئنه مو ایسّم، هر کس می ورجه بائ، وشته نَبنه و هر کس مه ایمؤن بأری، هرگی تشنه نبنه.

³⁶ ولی هیطو که شمره بوُتم، با ایی که مه بدِه دئنین، ولی حله مه ایمؤن نأبِنین.

³⁷ همه او آدمونی که آسمونی پئر مه هدِئنه، می ورجه هَنن؛ و او کسی که می ورجه بائ، هیچ وخت اونه می جَی دورَ نوکوئنم.

³⁸ چونکه آسمؤنَ جی جیر نومَئم که می خوأسته انجوم بدِئم، بلکه بومَئم تا می سرادَکسِ خوأسته انجؤم بدِئم.

³⁹ و می سرادَکس خوأسته اینه که، او کسؤنی​یه که او مَه هَده، هیتّه از دست ندَئم، بلکه اوشونه قیامت میئن زنده کوئنم.

⁴⁰ چونکه می آسمونی پئرِ خوأسته اینه که هر کس ریکَه امید دَوَدی و اونه ایمؤن بأری، ابدی زندگی بداری و مو اونه قیامت روز مِیئن زنده کوئنم.»

⁴¹ او زمون یهودیِ أن اونه باره بنا بودَن میسمیره گودن، چونکه عیسی بوته بو: «مو ایسّم او نونی که آسمونای جیر بومه.»

⁴² اوشون گوتَن: «مگه ایی مردکای عیسی، یوسفِ ریکه نییه؟ هونی که اونِ پئر و مئرهِ شنأسنیم؟ پس چوطوری ایسه که الون گونه: ”آسمؤنای جیر بومَئم“؟»

⁴³ عیسی جواب بده: «همدیگرِ اَمره میسمیره نکونین.

⁴⁴ هیشکس منئه می ورجه بائ مگه پئری که مه سرا دا اونه می سو هکشی، و مو قیامت روزِ میئن اونه زنده کوئنم.

⁴⁵ پیغمبرؤن نیویشته أنِ میئن بومَه که ”همه خدا جی آموجنن. هر کس آسمونی پئرِ جی بشتوسه و اونای باموته، می ورجه هنه.

⁴⁶ هیشکس آسمونی پئرِ بدِه ندَئنه، مگه اوکسی که خدا طرفَ جی ایسه؛ اونه که آسمونی پِئرِ بدِه دئنه.

⁴⁷ راست راستِ، شمره گونم که، هر کس ایمؤن دَئنه، ابدی زندگی دَئنه.

⁴⁸ او نؤنی که زندگی هَدئنه مو ایسّم.

⁴⁹ شیمه اجداد، منّا بیابان میئن بوخوردَن، با ایی حال بموردَن.

⁵⁰ ایی هو نونی ایسّه که آسمؤنای جیر هنه که هر کس اونای بخوری، نمینه.

⁵¹ مو ایسّم او نونی که زندگی هدِئنه و آسمؤنای جیر بوُمه. هر کس ایی نونِ بخوری، تا ابد زنده مؤنه. او نونی که مو دونیا زندگی بِه بخشنَم، می تن ایسّه.»

⁵² پس یهودیِ أن میئن حسّابی میسمیره دکته که «ایی مردکای چوطو تینه خوشِ تنِ، اَمَره هدای تا بخوریم؟»

⁵³ عیسی اوشونه بوته: «راست راستِ، شمره گونم تا انسونِ ریکه تنِ نوخورین و اونه خونِ ووندوشین، شیمه میئن زندگی ندَئنین.

⁵⁴ هر کسی می تن بخوری و می خونِ وودوشی، ابدی زندگی دَئنه و مو قیامت روز میئن، اونه زنده کوئنم.

⁵⁵ چونکه می تن حقیقی خوردنی و می خون حقیقی وودوشتنی ایسّه.

⁵⁶ اوکسی که می تن خؤئنه و می خونِ وودوشنه می​میئن زیندگی کوئنه و منم اونه میئن.

⁵⁷ هوطو او پئری که زندگی هدِئنه مَه سرا دا و منم می پئر واسه زنده ایسّم، هرکسم که مَه بوخوری، می وسه زنده موئنه.

⁵⁸ ایی ایسّه او نونی که آسمونای جیر بوُمه؛ نه او نؤنِ مورسؤن که شیمه اجداد بوخوردن با ایی حال بموردَن، بلکه هر کس ایی نونای بخوری، تا اَبد زنده موئنه.»

⁵⁹ عیسی ایی گبؤنِ وختی بوته که یهودِ عبادتگاه أن، که کفرناحومِ میئن هنه بو آموت.

پطرس، اعتراف کوئنه

⁶⁰ خیلی از اونه شاگردؤن ایی گبؤنِ ایشتؤسنه اَمره بوُتن: «ایی گبؤن خیلی سنگینِ، کی تینه اونه قبول بکونی؟»

⁶¹ ولی عیسی دونَس که اینه شاگردؤن ایی قضیه وسه میسمیره کأدرن اوشونه بوته: «هی قضیه ایسّه که شمره ناراحتَ کوئنه؟

⁶² پس اگه انسون ریکه بینین که او جایی که از اول ایسابو، جؤر بشی، چی کوئنین؟

⁶³ خدا روح ایسّه که زنده کؤئنه؛ جسم فایده ندئنه. گبؤنی که مو شمره زِئنَم، روح و زندگی ایسّه.

⁶⁴ امّا بعضی از شمه ایسَئن که ایمؤن نأبِئنَن.» چونکه عیسی از اوّل دؤنس که چه کسؤنی ایمؤن نَئبِئنَن و کی​ایسه که اونه دشمن دست هدِئنه.

⁶⁵ بازین عیسی دومباله بده: «هینه وَسه شمره بوتم که هیشکس منئه می ورجه بائ، مگر اونکه آسمونی پئرِ طرفای اونه ببخشه بوبُو بی.»

⁶⁶ از ایی وخت ببعد خیلی از شاگردؤن وگَرسَن و ده اونه همراهی نوُدَن.

⁶⁷ پس عیسی او دوازده ته شاگردِ بوته: «شَمَرَم خوانین بشین؟»

⁶⁸ شمعون پطرس جواب بدا: «آقا، کی ورجه بشیم؟ ابدی زندگی کلام، تی ورجه هنّه.

⁶⁹ و اَمه ایمؤن بأردیم و بودؤنسیم که تو او قدوسِ خدا ایسّی.»

⁷⁰ عیسی اوشونه جواب بدا: «مگه شمه دوازده نفره مو انتخاب نؤدَم؟ ولی با ایی حال یکته از شمه ابلیس ايسّه.»

⁷¹ عیسی، یهودا، شمعونِ اَسخَریوطی ریکه، اِشاره گود، چونکه او یکته از او دوازده نفر بو، که خواست چندوخت بعد عیسی دشمن دست هدای.