یوحنا 5 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی فلج مردکاکه شفا دِئنه

¹ چند وخت بعد، یکته از یهودی أنِ عید بو و عیسی، بوشو اورشلیم .

² اورشلیم میئن، ’گوسند دروازه‘ کنار، یکته حوض هَنّه که زبؤن آرامی میئن اونه ’بیت حِسْدا‘ گونَن و پنج​ته اَیوؤن دَئنه که هرته سایبون دَئنَن.

³ اوره یکته پیله دسته علیل آدمون، یعنی کورؤن، شلون و فلجون خوتن. و آؤِ توکون خوردنِ ریفا ایسابوئن.

⁴ چونکه اوشون فکر گودَن هرچن وخت یکته فرشته، خداوند طرفای هنه و حوضِ آؤ توکؤن دِئنه؛ اوّلی نفری که آؤِ توکون بخورده پس، او حوض میئن شو، هر ناخوشی جَی که داشت، شفا هَیت.

⁵ اوره، یکته مردکه ایسأ بو که سی و هشت سال علیل بو.

⁶ وختی عیسی اونه بدِه که اوره خوته و دؤنَس که خیلی وخته ایی ناخوشیِ دَئنه، اونه بوته: «خؤانی شفا هگیری؟»

⁷ علیل مردکای عیسی بوته: «آقا، کسی​ِ ندئنَم که وختی آؤ توکؤن بوخورده، مه حوض میئن ببوری، و تا خودمِ اوره برسؤنَم، ینفر دیگه می جَی پیشتر حوضِ میئن شنه.»

⁸ عیسی اونه بوته: «ویریس، تی جاجیگَه ویگیر و راه دکی.»

⁹ او مردکه هودم شفا هَیته و خوشِ جیگاه جومَه گوده و راه دکته. او روز، یهودی أنِ مقدس شنبه بو.

¹⁰ پس یهودِ پیله ترون او مردکه که شفا هیته بو، بوُتن: «امروز مقدس شنبه روزِ و شرعا اجازه ندَئنی که تی جاجیگَه جومه کونی و ایطرف و اوطرف ببوری.»

¹¹ اما او مردکه اوشونه جواب بدا: «اونی که مه شفا بدا مه بوته: ”تی جاجیگَه ویگیر و راه دکی“.»

¹² اونای بپورسِئن: «اونی که تَه بوته: ”تی جاجیگَه ویگیر و راه دکی،“ کی ایسه؟»

¹³ ولی او مردکای که شفا هیته بو، نودُنَس که او کی ایسّه، چونکه عیسی او جمعیتِ میئن غیبَ بؤ بو.

¹⁴ اَنی دیرتر، عیسی او مردکاکه معبدِ میئن بیاته و بوته: «بین، دِه خوبَه بوی​، دِه گوناه نکون، تا یه چی بدتر تی سر نای.»

¹⁵ او مردکه بوشو یهود پیله ترونِ بوته: «اونی که مه شفا بَده، عیسی ایسّه.»

¹⁶ هینه وَسه بو که یهودی أن، عیسی آزار دَئن، چونکه مقدس شنبه میئن ایجور کارؤن گود.

¹⁷ ولی عیسی اوشونه جواب بده: «می آسمونی پئر حله کار کؤئنه، منم کار کوئنم.»

¹⁸ هینه وَسه یهودی أن بیشتر از قبل عیسی کوشتن دومبال بوئن، چونکه نه فقط مقدس شنبه قانونِ زیرپا نَئه، بلکه حتی خداءِ خوشِ پئر دؤخوند و ایطوری خوشِ، خدا أمره برابر دونَس.

¹⁹ پس عیسی اوشونه ایطوری بوته: «راست راستِ، شمره گونم که ریکه خوشای هیچ کاری گوده منِئه مگر او کارؤنی که دینه اونه آسمونی پئر انجؤم دِئنه؛ چونکه هرکاری آسمونی پئر کوئنه، ریکه أم هو کارِ کوئنه.

²⁰ چونکه آسمونی پئر، ریکه دوست دَئنه و هر کاری که خودش کؤئنه، اونه نیشون دِئنه و کارؤنی پیلتر ازینم اونه نیشؤن دِئنه تا شمه حیرونَ بین.

²¹ چون هوطو که آسمونی پئر، مرده​أنِ زنده کوئنه و اوشونه زندگی هدِئنه، هوطورم ریکه هر کیِ بخوای، زندگی هدِئنه.

²² چونکه آسمونی پئر هیشکسِ داوری نوکُوئنه، بلکه همّه دنه داوریِ، ریکه بسپورده.

²³ تا مردوم همته، ریکه حرمتِ بدارَن، هوطو که آسمونی پئرهِ حرمت دئنن. کسی که ریکَه حرمت نَنِئنه، هو پئری هم که اونه سرا دا حرمت نَنِئنه.

²⁴ راست راستِ، شمره گونم هر کس می کلام بشتویی و می سراداکسِ ایمؤن بأری، ابدی زندگی دَئنه و داوری نَبَنه، بلکه مرگَ جی، زندگی میئن منتقلَ بو.

²⁵ راست راستِ، شمره گونم، زمؤنی رسنه، و هی الؤنم برسه، که مرده أن خدا ریکه صدا أیشتؤنَن و اوشؤنی که بشتوئن، زنده بنن.

²⁶ چون هیطو که آسمونی پئر خوشِ میئن زندگی دَئنه، هیطورم ریکه هدَه، تا ریکه هم خوشِ میئن زندگی بدأری.

²⁷ و اونه، ایی قدرت و اختیارِ هدَه که داوری بکونی، هینه وسه که او، انسؤنِ ریکَه.

²⁸ ایی گبؤنای حیرونَ نبین، چون زمؤنی رسِئدره که همه اوشؤنی که قبر میئن ایسَئن اونه صدا أیشتؤنَن و بیرون هنن.

²⁹ اوشؤنی که خوبی بُودن، زنده بنن که تا ابد زندگی بکونن، و اوشؤنی که بدی بُودن زنده بنن تا داوری بوبوئن.

³⁰ «مو می جَی کاری منِّم بکونَم، بلکه بنا به او چی که ایشتؤنَم، داوری کؤئنم، و می داوری عادلؤنه ایسه، چونکه می خوأسته دومبال نییم، بلکه می سرادَاکسِ خواسته دومبالم .

³¹ اگر مو خودم می باره گوایی بدِئم، می گوایی اعتبار ندَئنه.

³² ینفر ده ایسأ که می باره گوایی دِئنه و مو دؤنم که اونه گوایی می باره اعتبار دَئنه.

³³ شمه آدمؤنیِ یحیی ورجه سرادَئین و او حقیقتِ گوایی بدا.

³⁴ نه که مو آدمی گوایی قبول بکونَم، بلکه ایی گبؤنِ هینه وَسه زِئنَم تا شمه نجات پیدا کونین.

³⁵ یحیی یکته چراغ بو که سوتی و فوتوئسی، و شمه خواسین اَنی اونِ نور میئن خوش ببین.

³⁶ ولی مو یکته گوایی دَئنم، که یحیی گوایی جَی پیل تره: چونکه کارؤنی که آسمونی پئر مَه بسپورده تا انجوم بدَئم، یعنی هی کارؤنی که انجوم دَئدرم می باره گوایی دِئنن که آسمونی پئر مَه سرا دا.

³⁷ و هو پئر که مه سرادا، خودوش می باره گوایی بدَه. شمه هرگی اونه صدا نشتؤسین و هرگی اونه روئه ندیئن

³⁸ و اونه کلام شيمه دیلِ میئن زندگی نوکوئنه. چونکه اونه سرادأکه ایمؤن ندَئنین.

³⁹ شمه مقدس نیویشته أنِ دقت امره خوبِئنین، چونکه فکر کؤنین بواسطه او ابدی زندگی پیدا کوئنین، حله که هی نیویشته أن می باره گوایی دِئنن.

⁴⁰ ولی با ایی حال شمه نخؤانین می​ورجه بأین تا ابدی زندگی پیدا کؤنین.

⁴¹ «آدمؤنای جلالِ قبول نوکؤنَم.

⁴² ولی شمره شناسنم و دوئنم که شمه، خدا محبّتِ شیمه دیلِ میئن ندَئنین.

⁴³ مو می آسمونی پئر ایسم أمره بومَئم و شمه مه قبول نوکؤنین. اگه ینفر دیگه خو ایسمِ أمره بائ، شمه اونه قبول کؤنین.

⁴⁴ چوطو تینین ایمؤن بأرین، وختیکه همدیگرَ جی جلالِ قبول کؤنین، ولی او جلالِ دومبال که خدای یکتاء جَی ایسه، نیین؟

⁴⁵ فکر نکونین مو ایسّم که آسمونی پئر ورجه شمره متّهمَ کؤنه؛ اونی که شمره متّهمَ کؤنه موسای پیغمبر ایسّه، هونی که شمه اونه امید دَوَسّین.

⁴⁶ چونکه اگه موسی ایمؤن داشتین، منم ایمؤن اَردین، چون او می باره بنویشته.

⁴⁷ امّا اگه اونه بنویشته أنِ باور ندئنین، چوطو می گبؤنِ باور کؤنین؟»