یعقوب 1 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

¹ یعقوبَ جی، خدا و عیسی مسیحِ خداوند غلام، دوازده ته قبیله که پخش و پلا ایسّن سلام!

شمه ایمان امتحان گودن

² می برارؤن، هرموقع جور واجور امتحونونِ میئن دَکَتین، اوشونه یکته پیله شادی بدونین!

³ چونکه دؤنین وقتی شیمه ایمؤن امتحون ببون، صبر و تحمل ببار ابنه

⁴ پس بوگذارین صبر و تحمل کاملا خوش ثمرهَ هدی، تا بی عیب و کامل ببین و هیچی دیرون کم نَداَرین.

⁵ اگه یه نفر شمه میئن حکمت ندانه، اونه خدا جی بخوای، هو خدایی که بی سرکوفت و دست و دلبازی امره همه کس بخشنِه، اونم هدَه بنه.

⁶ ولی او ادم باید ایمون أمره بخوای بی اونکه شک بکونی، چون کسی که شک بکونی، هوطو دریا کولِ مورسون ایسّه که باد اون ای طرف او طرف هکِشنِه.

⁷ ایجور آدم، گمان نکونی که خداوندَ جی یه چی هَگینه،

⁸ اون دودِل ادم ایسه و خوشه تمام راهون میئن ثبات ندانه.

⁹ فقیر برار بایستی خوشه سربلندی که دانه فخر بکونی،

¹⁰ و پول دار آدم خو فروتنی به فخر بکونی چونکی یکته وحشی گول مورسون از بین شنه

¹¹ هوطوکه آفتاؤ خو سوزنده گرما أمره جؤر انه و وَشِ خشکَ کوئنه و اونه گُل کِئنه و اونه قشنگی از بین شنه، پولدار آدمم هیتو خوشه راهون میئن که پیش بیته از بین شنه.

¹² خوش بحال اونی که امتحان بار جیر صبر و تحمل امره تاب باره، چونکه وقتی امتحونِ میئن سربلند بیرون با، او تاجِی که زندگی بخشنه هَگینه. تاجی که خدا او کسانیَ وعده بده که اونه دوست دانن.

¹³ هیچکس وختی وسوسه ببی، نگونه: «خدا ایسه که مَه وسوسه کأدره،» چونکه خدا هیچ بدی أمره وسوسه نبنه، و هیشکسم وسوسه نوکوئنه.

¹⁴ ولی وختی که ینفر وسوسه بنه، خوش هوا و هوس ایسّه که اونه گول زِئنه و دامِ میئن تودِئنه.

¹⁵ بزین وقتی هوا و هوس شوکومَه گیری، گناه چینه و گناه وختی کامل پیله ببی، مرگِ چینه.

¹⁶ می عزیز برارؤن، گول نخورین!

¹⁷ هر خوروم هدیه و هر کامیل هدیه آسمون جی ایسّه، نورون پئر طرف جی هنه و اون میئن هیچ تغییری ننه و نه هیچ سایه ای که تغییر جی به وجود بما بی.

¹⁸ او خوشه اراده اَمره، اَمه حقیقت کلام جی خلق بوده، تا اونه نوبر مخلوقات ببیم.

کلام ایشتوسَن و بجا اَردن

¹⁹ می عزیز برارؤن، اینه بدونین: هرکس باء ایشتوسنِ میئن تند، گب زئن میئن یواش و عصبونیت میئن آرام ببی!

²⁰ چونکه آدمِ خشم، او صالحی که خدا خوائنه به بار نَئبِئنه.

²¹ پس هرجور فساد و هرچی شرارت که باقی بمونسته شیمه جی دورَ کونین و فروتنی أمره، کلامی که خدا شیمه دیل میئن بکاشته قبول بکونین. او کلامی که تینه شیمه جونؤنِ نجات بدای.

²² ولی کسانی ببین که خدا کلامِ عمل کوئنن، نه اینکه فقط اونه بشتویین؛ شَمَه گول نزنین!

²³ چون اگه یه نفر خدا کلامِ بشتوی ولی اونه بجا نئره، هیتو اونیه مؤئنه که آینه میئن خوشِ دیم نیگاه کادره

²⁴ چون او خوشِ آینه دورون اینه، ولی تا آینه جی دورهَ بنه، خو قیافه از یاد بئنه

²⁵ ولی اونی که کامل شریعتِ، که شریعت آزادی ایسّه، چال بزه و ایشتونه و از یاد نبینه بلکه اون بجا ابنه، او خو کار میئن برکت هگینه.

²⁶ اگه یه نفر گومان بکنی که دین دار ایسه و نتونه خوش زبان جلو بگیری، خودشه گول زئدره، اونه دین داری هیچ ارزشی ندائنه.

²⁷ پاک و خالص دینداری، أمه پِئرِ دید میئن، ای ایسّه: یتیمؤن و بیوه زناکونِ دستِ، مصیبت مئین بگیریم و امه فاسد دنیا جی دوراکونیم.