عبرأنیأن 12 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

عیسی امئه ایمون دومبال دره و اونه کاملاکونه

¹ پس این واسی که ایجور گواهون، یکته پیله ابر موسون امره دؤراگودن، باین امرم هر بار و هر گوناهی که امره بدجور دپیته، امرجی دوراکونیم و پایداری همره ای مسابقه مئن که امئه پیش هنّأ بدؤیم.

² و امئه چوشم فقط به عیسی ببی که امئه ایمون پایهَ و امئه ایمونه کاملاکونه و او شادی واسی که اون جلو هنّابو، صلیبه خو جون ئبه بَیئه، اون خفت و خواریِ ندئه بو بیته و خدا راست دست تخت ور نیشته.

³ اون فیکره بکونین که چوطو دوشمنیِ، گوناهکارون طرف جی که اون ضید بو تاب بأرده تا شمه خسته و دیلسرد نبین.

⁴ شمه الئه گوناه ضید اوجور مقاومت نودین که شیمئه خون بکالی.

⁵ مگه او نصیحته که امثال سلیمان کیتاب مئن دره یاداگودین که شیمئه همأ هیطو ریکه ئان مورسون گب زئنه؟ و گونه: «می ریکه، خداوند تربیته کوچیک نین، و اون توبیخ گودن جی خسته نبو.

⁶ چونکه خداوند اوشونیِ که دوست دأنه، تربیت کونه، و هرکیِ که بعنوان ریکه قبول کونه، تنبیه کونه.»

⁷ ای، تربیت بؤن واسئه که شمه خان تاب بارین. خدا شیمئه همره هیطو ریکه ئان مورسون تا کونه. کؤکته ریکهَ که اون پئر اونه تربیت نوده بی؟

⁸ اگر شمه تربیت نوبؤین، در حالی که همه اون جی سهم دأنین، پس شمه مول بچئرین و نه حقیقتی ریکه ئان.

⁹ بعلاوه، امه زمینی پئرون داشتیم که امره تربیت بودن و امه اوشون احترومه داشتیم. یعنی نخأ خیلی ویشتر امئه روحؤن پئر مطیع ببیم تا زیندگی بکونیم؟

¹⁰ چون اوشون أنّی زمون بنا به خوشون مصلحت امره تربیت بودن. ولی خدا امئه مصلحت واسی امره تربیت کونه تا اون قدوسیت مئن سهم بداریم.

¹¹ چون او زمت که تربیت بؤدریم، عوض ای که امره خوش بأی، امره درد گینه. اما دومبالتر اوشون ئبه که بواسیطه او تربیت بوبؤن، صالحی به ثمر أنه که صلح و سلامتی جی پوره.

¹² پس شیمئه دستونه که بکته، راستاکونین و شیمئه بی قوت چکرهَ تقویت بکونین!

¹³ رائانه شیمئه پأن ئبه همواراکونین تا شل لنگ در نشی، بلکه شفا بگیری.

¹⁴ تقلا بکونین همه ته مردوم همره صلح و سلامتی مئن بیسین و مقدس ببین، چونکه بیدون قدوسیت هیکس خداونده نینه.

¹⁵ واخوب ببین که هیکس خدای فیضه هیتنِ مئن شکست نوخؤری، تا هیتته زرخ بنه سبزانبی و دردسر باعیث نبی و خیلی ئنه نجیسانکونی.

¹⁶ تا هیکس عیسو موسون بی عیفت و نامقدس نبی، او که یکته کاسه آش واسی خوشه اولته زأک بؤن حقه بفورته.

¹⁷ چونکه دؤنین، بعد او که خأس او برکته ایرث ببری، قبولأنوبؤ. هرچند که أرسو فودن همأ اون دومبال دبو، اما توبه به فرصت نیاته.

¹⁸ چونکه یکته کوهه نزدیکانوبؤیم که شأسه بی اونه دست زئن، یکته کوه که آتش بل مئن دبی، نه ظلمات و تاریکی و توند باد مئن،

¹⁹ و نه شیپور ژگله و یکته گبِ دوخؤنکه، که بشتؤسه کسون مینّت بودن که د او گبون ایشونه بوته نبی.

²⁰ چون اوشون ای حکمه تاب أرده منّیسن که گوت: «حتی اگر یکته حَیوؤن ای کوهه دست بزنی، سنگسار بنه.»

²¹ راسه راسه ای منظره أندی ترسناک بو که موسی بوته: «مو ترس جی پرکسه درم.»

²² ولی شمه صهیون کوه و خدای زینده شهر و آسمؤنی اورشلیم مئن بمأین. شمه هیزارون هیزار فریشته جمع مئن که شاهی کونن بمأین

²³ و اولته بزأسه ئان مجلیس مئن که اوشون نوم آسمون مئن بنویشته هنّأ. و خدا نزدیکأبؤین که همه کس داوره و صالحؤن روحؤنه، که کامل بوبون،

²⁴ و عیسی، که یکته تازه عهد واسیطهَ، و ای بوشؤنده خون، که هابیل خون جی بهتر گب زئنه.

²⁵ شیمئه حواس دبی، او کس صدا جی که گب زئنه، رو ونگردونین. اوشونی که او کس گبون ایشتؤسن جی که زمین سر گب زی، رو وگردونئن، مجازات بؤن جی در شؤ منّیسن. پس اگه امه او کس جی که آسمون جی گب زئنه رو وگردونیم، چوطو مجازات جی در بشیم؟

²⁶ او زمون مئن اون دوخؤنکه زمینه بپرکؤنئه، اما ایسه او وعده بدا که «دومرته نه فقط زمینه، بلکه آسمونه نی پرکؤنئنم.»

²⁷ ائره «دومرته» جی منظور اینه که او چیزون که پرکنن، از بین شنن -یعنی او چیزون که خلق بوبون- تا او چیزون که اوشونه پرکؤنئن نشأنه، باقی بومؤنن.

²⁸ پس بأین او پادشاهی به دست أردن ئبه که نشأنه اونه پرکؤنئن، شکر بکونیم، و ایطوری یکته قابیل قبول پرستش خدای ئبه پیشکش بکونیم که احتروم و ترس همره ببی،

²⁹ چون امئه خدا «یکته آتشه مؤنه که سوجؤنئنه.»