عبرأنیأن 11 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

ایمؤن همرأ

¹ ایسه ایمون، اطمینون گودن او چیزون سر که اوشونه امید دانیم و خاطیرجمع بؤن او چیزون جی ایسه که چوشم همأ دئه نشأنه.

² چون ایمون خؤنی بو که قدیم مردومون باره خوبی همرأ تعریف بودن.

³ امه ایمون همره فهمنیم که دونیا، خدای کلوم همأ خلق بوبو، اوجور که او چیزون که بدئه بنه، او چیزون جی که بدئه نبنه چاگوده بوبؤ.

⁴ ایمون همره بو که هابیل قربونی پیشکش بوده که قائن قربونی جی ویشته قبولابو، که اون واسی اون باره گواهی بدا بوبو که او صالح ایسه. خدا اون پیشکشون قبول گودن جی، خوبی همره اون باره شهادت بدا. و هرچند او بمرده، ایمون خؤنی هنده گب زئنه.

⁵ ایمون همأ بو که خنوخ جؤر ببرده بوبو تا مرگه نینی، و او بیاته نوبو چونکه خدا اونه ببرده، چره که قبل ای که جؤر ببرده ببی، اون باره گواهی بدا بوبو که خدا اون جی راضیه.

⁶ و بیدون ایمؤن خدا راضی گوده نشانه، چون هرکس خدا نزدیکأبی، خأ ایمون بداری که او ایسا، و اوشون که اونه وامجنن پاداش هگینن.

⁷ ایمون همره بو که نوح او زمت که او چیزون باره که ألئه هیکس ندئه بو، خدا طرف جی واخوبابو، خداترسی همأ خوشه خؤنواده نجات ئبه کشتی چاگوده. و ایطو دونیا محکوم بوده و او صالحی وارث بوبو که ایمون راه جی به دست هنه.

⁸ ایمون همره بو که ابراهیم او زمت که دعوت بوبو، ایطاعت بوده و روؤنه بوبو، بوشؤ اؤره که خأسی ایرث ببره، و روؤنه بوبو بی ای که بودونی کورا شؤدره.

⁹ ایمون همره بو که او بوشو تا وعده سرزمین مئن زیندگی بکونی و یکته غریبه مورسون اسحاق و یعقوب همأ که اون همره ای وعده مئن هم ایرث بون، خیمه ئان مئن زیندگی بوده.

¹⁰ چون او شهر رافا ایسابو که بنوره ئان دانه و اون معمار و بنّا خدا ایسه.

¹¹ ایمون همأ بو که سارا قوت بیته شوکؤمأگیری، با ای که سند و سالی اون جی بوگذشته بو. چونکه او دؤنس که وعده بدأکس وفاداره.

¹² و ایطوری یکته مرداک جی، اونم کسی که یکته بمرده موسون بو، یکته نسل بوجود بمأ که آسمون ستاره ئان هَندی و دریای بی حد و حیساب فورش هَندی بون.

¹³ ایشون همه ته ایمون مئن بمردن، بی او که وعده ئانه هگیرن. اما اوشونه دورادور بدئن و اوشونه سلام بوتن. و قبول بودن که زمین سر غریبن.

¹⁴ چون اوشون که ایطو گب زئنن نشؤن دئنن که خوشون ئبه یکته وطن دومبال گردنن.

¹⁵ اگر اوشون او سرزمین فیکر دبؤن که اون جی بیرین بمأن، وگرسن ئبه فرصت دأشتن.

¹⁶ اما ایطو که اینیم ایشون یکته بهتر مملکت دومبال دبون، یعنی یکته آسمونی مملکت. این واسی، خدا عار ندأنه که اوشون خدا دوخونده ببی، چونکه اوشون ئبه یکته شهر حاضیرأگوده.

¹⁷ ایمون همرأ بو که ابراهیم وقتی که ایمتحون بوبو اسحاقه پیشکش بوده، و او که وعده ئانه هیته بو قبولاگوده که خوشه یک دنه ریکهَ قربونی بکونی،

¹⁸ هو بو که اونه بوته بوبو: «تی نسل، اسحاق جی دوخؤنده بنه.»

¹⁹ ابراهیم ایطو فیکر گود که خدا تینه حتی اسحاقم بمرده ئان جی زینده واکونی و شأنه گوتن که ابراهیم ایطوری اسحاقه مرگ جی پسأگیته.

²⁰ ایمون همره بو که اسحاق، یعقوب و عیسوُ آینده چیزون باره برکت بدا.

²¹ ایمون همأ بو که یعقوب او زمت که مرده دبو، یوسف دوته پسره برکت بدا. و هوطو که خوشه عصا تکیه بدابو سجده بوده و پرستش بوده.

²² ایمون همرأ بو که یوسف او زمت که مرده دبو، بنی اسراییلِ مصر جی شؤن جی خبر بدا و خو خاشؤن باره وصیت بوده.

²³ ایمون همره بو که او موقع که موسی دونیا بما، اون پئر و مأر اونه سو ماه جیگه بدأن، این واسی که بدئن او قشنگ زأکه، و پادشاه حکم جی نترسئن.

²⁴ ایمون همأ بو که موسی وقتی پیلله بوبو ای بار جیر نوشؤ که فرعون لاکو زأک دوخونده ببی.

²⁵ او حاضیرأبو که خدا مردوم همأ خفت بکشی تا ای که أنّی زمت گوناه خوشی ئن جی کیف بکونی.

²⁶ و او سرأکؤ که مسیح خؤنی بو، یکته گنج بودونسه، مصر گنجون جی پیله تر، چونکه او او پاداش دومبال دبو.

²⁷ ایمون همره بو که موسی مصر جی بیرین بمأ و پادشاه غیظ جی نترسئه، او تاب بأرده چونکه او کسه که نشأس دئن، دی.

²⁸ ایمون همأ بو که موسی پسخ و خون شؤندنه بجا بارده تا او فریشته که اولته زاکؤنه هلاک گود، اسراییل اولته زاکؤن سه دست ننی.

²⁹ ایمون همرأ بو که اسراییل مردوم، سورخ دریا مئن جی یکته چؤر زمین مورسؤن دوأرسن، اما وقتی مصرئن تقلا بودن که هی کاره بکونن، دمردن.

³⁰ ایمون همره بو که اَریحا شهر دیوارون بعد ای که اسراییل مردوم هفت روز اون دور بچرخسن، فگرسه.

³¹ ایمون همأ بو که فاحیشه راحاب، اوشون همرأ که نافرمون بون بکوشته نوبؤ، چون جاسوسؤنه گرمی همره قبول بوده.

³² د چی بوگؤم؟ چون د وقت ننأ تا جدعون و باراق و شمشون و یفتاح و داوود و سموئیل و پیغؤمبرؤن باره گب بزنم

³³ که ایمون همرأ مملکتونه فتح بودن، عدالته برقرار بودن و وعده ئانه بدست بأردن، شیرون دهنه دبستن،

³⁴ آتشؤن بله دکوشؤنئن و شمشیر دم جی جون بدر ببردن. اوشون ضعف، قوت بوبو، جنگ مئن زوردار بوبؤن و اجنبی لشگرونه اشاگودن.

³⁵ زناکون، خوشون بمرده ئانه زینده بیاتن. بعضئن عذاب بکشئن و آزادیِ قبول نودن، تا دومرته یکته بهتر زیندگی مئن زینده وابون.

³⁶ بعضئن دسپرأگیته بوبؤن و فلکأبؤن و حتی زنجیل همره دبسته بوبؤن و زیندون دکتن.

³⁷ اوشون سنگسار بوبون، ارّه جی دو خال بوبون، شمشیر جی بکوشته بوبون. گوسند و بوز پوسته دودن، ندار و مصیبت بکشئر و ذلیل و آواره بون.

³⁸ اوشون که دونیا ایشون لایق نبو، بیابؤنؤن و کوهؤن و غارؤن و زمین شکافؤن مئن آواره بون.

³⁹ تموم ایشون با ای که اوشون ایمون واسی بو که اوشون باره خورم شهادتون بدأ بوبؤ، وعدهَ بدست نأردن،

⁴⁰ چونکه خدا یکته بهترچی امئبه حاضیرأگوده بو، تا بدون امه، اوشون کامل نبون.