دوم قرنتیان 12 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقیپولس رویائان و اون جسم تموش 1 مو خا هیطو ایفتخار بوکونم. هرچند که اون اجی هیچ منفعتی نبئنم، الون می ایفتخاره رویائان و خداوند مکاشفات گوتن اجی ایدامه دئنم. 2 یک نفره مسیح مئن شناسنم، کی چهارده سال پیش سوم آسمون ببرده بوبو-نودونم تن مئن یا تن اجی بیرین، خدا دونه. 3 و مو دونم کی ای آدم بهیشت ببرده بوبو-نودونم تن مئن یا تن اجی بیرین، خدا دونه- 4 و او چیزونی بشتؤسه کی نشانه گوتن، که ادم ئبه خوب نئه اوشون باره گب بزنه. 5 مو ایجور ادم ئبه ایفتخار کونم، اما خودم باره جوز ضعفونی کی دانم ایفتخار نوکونم- 6 هرچند اگه بخام ایفتخار بوکونم، نادون نئم، چونکه حقیقته گوته درم؛ اما ای کار اجی دوری کونم تا نبون کی یک کس خیال بوکونه مو او چی جی کی می مئن اینه و مأجی ایشتؤنه پیله ترم. 7 پس این واسئه ای پیله مکاشفات کی بی حد و اندازه نی ایسه، مأ مغرورانوکونه، یکته تموش می جسم مئن مأ هدا بوبو، یعنی شیطون سرادا، تا مأ عذاب بدئه و نوگذاره کی مو مغرور ببوم. 8 خداوند اجی هی جریون ئبه سو دفا خواهش بودم کی اینه مأجی ویگیره، 9 ولی خداوند مأ بوته: «می فیض تئبه وسسه، چونکی می قدرت، ضعفون مئن کامیلابنه.» پس، این واسی مو قبل اجی ویشتر شادی همرا می ضعفون ئبه ایفتخار خانم گودن تا مسیح قدرت می سر قرار بگیره. 10 پس مسیح خاطیری، ضعفون، فحشون، سختئن، آزار و اذئت و بلائان مئن، راضی‌ئم. چون وقتی ضعیفم، پس قوی ایسم. 11 مو یکته نادون بوم! شمه مأ مجبوراگودین چونکی خاسی مأجی تعریف بوکونین. چون هرچند کی هیچی نئم، اما ای پیله رسولون اجی هیچی کم ندانم. 12 یکته حقیقتی رسول نوشونه ئان، نهایت صبر و تحمل هما شیمئه مئن آشکارابو، نشونه ئان و معجزات و کارونی کی قدرت همرا ایسه. 13 چونکی چی مئن الباقی کلیسائان اجی کمتر شمره لطف بوبو جوز ای کی مو خودم یکته بار شیمئه کول سر نبوم؟ می ای خطا ببخشین! 14 الون سومین مرتبه به حاضیرم شیمئه دئن واسی بام، و هیچ باری شیمئه کول سه ننئنم. چره کی شیمئه مال و مینال دومبال دننئم بلکی خودتونه خانم. چونکی زاکون وظیفه نئه کی خوشون پئر و مأر ئبه مال و مینال جیماکونن، بلکی پئر و مأر وظیفه ایسه. 15 مو ذوق همرا شیمئه جون ئبه خرج کونم و می جونم نئنم. اگر مو شمره ویشته دوست دانم، مگر شمه خا مأ کمته دوست بدارین؟ 16 ولی با ای کی قبول دانین مو باری شیمئه کول سر ننام لابود گونین حیله‌گرم و حیله اجی شمره بدست باردم. 17 مگر بواسیطه هرته از اوشون کی شیمئه ورجه سرادام شمراجی منفعت ببردم؟ 18 مو تیتوس اجی خواهش بودم کی شیمئه ورجه با و امئه برارم اون هما سرادام. مگر تیتوس شمراجی منفعتی ببرده؟ مگه امه یکته روح مئن عمل نوکونیم؟ مگر کس کسون همرا یکته را نوشویم؟ 19 مگر تا ایسه ایطو گمون بودین که امه تقلا کونیم شیمئه جلو امراجی دفاع بوکونیم؟ امه خدا محضر مئن اوشون مورسون گب زئنیم کی مسیح مئن درن، ای عزیزون هر او چی کی کونیم، شیمئه ایمون بنا گودن واسئه. 20 چونکی مو ترسنم شیمئه ورجه بام و اوجور کی اینتظار دانم شمره نینم، و شمرام اوجور کی اینتظار دانین مأ نینین -شاید شیمی مئن جنگ و جدال، حسودی، غیظ، دوشمنگیری، بهتون، غیبت، غرور و هرکی هرکی ببون. 21 و اون ترسم دانم کی وقتی هنده شیمئه ورجه بام، می خدا شیمئه جلو مأ فروتن بوکونه و مو مجبور ببوم بعضئن واسی کی قبلا گوناه بوده‌بون و خوشون ناپاکی جی، بی حیایی و خوشگوذرونی جی توبه نودن، عزاداری بوکونم. |
@ 2024 Korpu Company