اوّل تسالونیکیان 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

پولس خدمت، تسالونیکی کلیسا به

¹ أی برأرؤن، شمه خودتؤن دؤنین که أمئه أمأن شیمئه ورجه، هچی نبو؛

² بلکه هرچند قبلتر فیلیپی شهر مئن عذاب بکشیم و أمره بدی بودن اوجور کی خجالت آور بو، هوطؤ کی دؤنین، ولی أمه أمئه خدا کمک أجی جرأت بودیم تا خدا انجیله خیلی مخالفتؤن مئن شمئبه اعلؤم بوکونیم.

³ چونکه أمئه تشویق، خطا یا ناپاکی یا فیتأدأن وأسی نئه،

⁴ بلکه هوطؤ کی خدا أمره تصدیق بوده تا انجیل کاره أنجؤم بدیم، پس أمئه گب زئن آدمؤن راضی گودن وأسی نئه، بلکی خدا راضی گودن وأسئه که أمئه دیلؤنه أزمیت گینه.

⁵ چون أمه هرگی خاشوالیسی همأ گب نزیم، هوطؤ کی دؤنین، خدا سر جؤر شاهیده- أمئه گبؤن بهؤنه ای نبو طمع وأسی.

⁶ أمه این دومبال دننئه بیم که یکنفر أمره جؤر ببره، چی شمرأجی و چی دیگرؤن أجی. هرچند که أمه مسیح رسولؤن مقؤم مئن، ای حقه دأشتیم کی اینه شمرأجی بخأیم،

⁷ ولی أمه شیمئه مئن ملایم رفتار بودیم، یکته مأر مورسؤن کی خوشه زأکه زأکمأری کؤنه.

⁸ أمه أندی شمره دوست دأشتیم کی ذؤق همأ حاضیر بیم نه هچی خدا انجیله شمره برسؤنیم، بلکی شیمئه راه به أمئه جؤنم بنیم؛ بسکه أمئبه عزیز بین.

⁹ چون شمه أی برأرؤن، أمئه زحمت و کار گودنه یاد دأنین: کی شؤ و روز کار گودیم تا او زمت کی خدا انجیله شیمئبه اعلؤم کؤنیم، هیکس سربار نبیم.

¹⁰ شمه شاهیدین و خدا نی شاهیده کی چوطؤ مقدس و صالح و بی‌عَیب، شمه ایمؤندارؤن همأ رفتار بودیم.

¹¹ چون شمه دؤنین کی چوطؤ، أمه یکته پئر مورسؤن کی خوشه زاکؤن همرأ رفتار کؤنه،

¹² هرته أز شمره یکته یکته تشویق بودیم، تسلی بدأیم و سفارش بودیم تا اوجور کی خدا شأن ایسه زیندگی بوکونین، کی شمره خوشه پادشاهی و جلال ور دوخؤنه.

¹³ أمرأم تترج خدا این ئبه شکر کؤنیم که او زمت کی خدا کلؤمه قبول بودین، او کلؤم که أمرأجی بشتؤسین، اونه نه آدمی کلؤم مورسؤن، بلکی خدای کلؤم موسؤن تنأگیتین؛ هوجور که حقیقتا نی ایسه، کی شمه ایمؤندارؤن مئن کار کؤنه.

¹⁴ چون أی برأرؤن، شمه خدا کلیسائان أجی یهودیه ولایت مئن، کی مسیح عیسی مئن درن، سرمشق بیتین. چون شمه شیمئه همولایتئن أجی هو عذابؤنه بدین که اوشؤن یهودئن أجی بدئن،

¹⁵ اوشؤن کی خداوند عیسی و پیغمبرؤنه بکوشتن و أمرأم بیرین تؤدأن. اوشؤن خدا راضی نوکؤنن و همه ته مردوم همرأ دوشمنی کؤنن،

¹⁶ و نوگذأنن که أمه غیریهودئن همأ گب بزنیم تا نجات بیاجن. ایطؤری همیشک خوشؤن گونائان عیاره لبالب پورأکؤنن‌. ولی بیلأخره خدای غضب ایشؤن سر بمأ.

¹⁷ اما أی برأرؤن، چونکه أننی زمت شمرأجی سیوا بیم، ألبته جسما و نه قلبا، خیلی شؤق و ذؤق همأ تقلا بودیم تا شمره دیم به دیم بینيم.

¹⁸ چره کی خأسیم شیمئه ور بأیم- مو خودم، پولس، چند دفأ خأسم بأم-ولی شیطؤن نوگذأشته.

¹⁹ چونکی چیسه أمئه امید و شادی و ایفتخار تاج، أمئه خداوند عیسی جلؤ، او زمت کی بأ؟ مگر شمه نین؟

²⁰ چونکی شمه أمئه جلال و شادی ایسین.