۱پطرس 2 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

¹ پس هرجور بدی و هرجور چاچولبازی و دورویی و حسودی، و هر ایفترا شمرأجی دورأکونین

² و ترزاکؤن مورسؤن، روحؤنی پاک شیر ذؤقه بدأرین تا بواسیطه او، نجات مئن رشد بوکونین،

³ أگه راس راسه وأچیشتین کی خداوند خوبه.

⁴ اونه نزدیکأبؤن همرأ، یعنی او زینده سنگ کی مردوم اونه ردأگودن اما خدای ورجه دؤجئه بوبؤ و با ارزش ایسه،

⁵ شمرأم خودتؤن زینده سنگؤن مورسؤنین، کی روحؤنی عیمارت شمرأجی بنا بنه تا مقدس کاهینؤن مورسؤن ببین تا بواسیطهٔ عیسی مسیح، روحؤنی قوربؤنئنه کی خدا اوشؤنه قبول کؤنه پیشکش بوکونین.

⁶ چونکی اشعیا پیغؤمبر کیتاب مئن بمأ دأنه: «ایسه صهیون کوه مئن یکته سنگ نئنم، بنا اصلی سنگ کی دؤجئر و با ارزش ایسه؛ هرکس که اونه ایمؤن بأره شرمنده نبنه.»

⁷ پس ای، شیمئبه کی ایمؤن بأردین حرمت ایسه؛ ولی اوشؤن ئبه کی ایمؤن نأردن، «او سنگه کی معمارؤن ردأگودن بنا مهمترین سنگ بوبؤ،»

⁸ و هیطؤ نی، «او سنگ کی گرأخؤردن باعیث بنه، و او صخره کی کتن باعیث بنه.» ایشؤن زمین خؤنن چونکی خدای کلؤم أجی فرمؤن نبئنن، هوطؤ کی هی کار ئبه معین بوبؤن.

⁹ أما شمه دؤجئه نسل و کاهینؤنی ایسین کی شاهؤنه کاهینی کؤنین. شمه مقدس میللت و خدا خاص مردوم ایسین تا اون عالی صفتؤنه اعلؤم بوکونین کی شمره تاریکی جی خوشه عجیب نور ئبه دوخؤنده.

¹⁰ قبل ای مردومی نبین، ولی ایسه خدای مردومین؛ یک زمؤن خدا رحمت أجی بی نصیب بین، أما ألؤن خدا رحمته هیتین.

¹¹ أی عزیزؤن، شمرأجی کی ای دونیای مئن مسافر و غریبین خواهش کؤنم کی جسم هوا و هوس أجی کی شیمئه روح ضید جنگسه دره، دوری بوکونین.

¹² شیمئه کردکار بی‌ایمؤنؤن مئن محترم ببون تا اوشؤنی کی شیمئه ضید گب زئنن کی شیمئه اعمال بد ایسه، شیمئه خؤرم کارؤن دئن أجی، خدا او روز مئن کی اینیم پرستش بوکونن.

صاحیب منصبؤن أجی ایطاعت گودن

¹³ خداوند وأسی، هر صاحیب منصبؤن أجی که آدمؤن مئن تعیین بوبؤن ایطاعت بوکونین، چی پادشاه ببون که همه أجی سرتره،

¹⁴ یا والیئن ببون که اون مأمورن تا بدکارؤنه جزا بوکونن و نیکوکارؤنه تحسین بوکونن.

¹⁵ چونکی خدا خواسته اینه کی شیمئه خؤرم کارؤن همرأ، نادؤن مردومؤن گب جلؤ که احمقؤنه ایسه بگیرین.

¹⁶ آزاد مردومؤن مورسؤن زیندگی بوکونین، أما شیمئه آزادئه یکته سرپوش چانکونین شرارت ئبه، بلکی خدای نؤکرؤن موسؤن زیندگی بوکونین.

¹⁷ همه کس حرمته بدأرین، برأرؤنه محبت بوکونین، خداترس ببین و پادشاه احترؤم بنین.

¹⁸ ای نؤکرؤن، کامیل احترؤم همأ شیمئه أربابؤن أجی ایطاعت بوکونین، نه هچی او اربابؤن همأ کی خوب و ملایمن، بلکی بی اینصاف أربابؤن همرأ نی هیطؤ.

¹⁹ چون یکته پورفیض کار ایسه،که او کس کی خدا چوشم وادوته دأنه، وقتی کی ناحق رنج بکشه، بی اینصافئه تاب بأره.

²⁰ چونکی شیمئبه چی فایده دأنه وقتی گوناه کؤنین و تنبیه ببین و تاب بأرین؟ أما أگر خوبی بوکونین و اون عوض رنج بینین و تاب بأرین، ای کار کاری ایسه کی خدا نظر مئن پور از فیضه.

²¹ چون شمه هین وأسی دوخؤنده بوبؤین، چون مسیحم شیمئه وأسی عذاب بکشئه و شیمئبه یکته سرمشق بنأ تا اون پاچالهَ پا دنین.

²² «او هیچ گوناهی نوده، و هیچ حیله ای اون دهن مئن بیاته نوبؤ.»

²³ وقتی اونه فحش بدأن، فحش همرأ آؤجا ندأ؛ و او زمت کی رنج بکشئه، تهدید نوده؛ بلکه هوطؤ خوشه خدا دست، که عادیل داوره بسپارده.

²⁴ مسیح خودش أمئه گونائانه خو تن مئن صلیب سر کولأگیته، تا أمه گونای ئبه بمیریم و صالحی به زیندگی بوکونیم. اون جیجائان همرأ شفا بیتین.

²⁵ چونکی شمه گوسندؤن مورسؤن بین کی خوشؤن راه أویرأگوده بی، ولی ایسه وگرسین شیمئه گالش و شیمئه جؤنؤن ناظیر ور.