SALMOAK 42 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

42. (41.) SALMOA Jainkoarengandik urruti dagoenaren otoitza

¹ Koru-zuzendariarentzat. Koreren semeen poema.

² Basahuntza irrikaz errekara bezala, halaxe ni zuregana, ene Jainko.

³ Jainkoaren egarri naiz, Jainko biziaren egarri: noiz iritsiko ni Jainkoaren aurpegia ikustera?

⁴ Gau eta egun malkoak ditut janari, jendea uneoro galdezka ari zaidala: «Non duk Jainkoa?»

⁵ Bihotza urtzen zait barruan, gogora ekarriz nola joaten nintzen tenplura, Jainkoaren etxera, poz-oihuz eta gora-goraka, jai-giroan jendetzaren artean.

⁶ Zergatik zaude, ene barrena, hain goibel? Zergatik hain urduri? Itxaron Jainkoarengan! Goretsiko dut, bai, berriz ere, haren presentzia salbatzailea.

⁷ Ene Jainko, triste dut bihotza; horregatik zakartzat gogora Jordan aldetik, Hermon gainetik, Mitzar menditik.

⁸ Zure ur-jauzien burrunbadaren oihartzuna leizerik leize: zure uhin eta olatu oldartsuak gainetik igaro zaizkit.

⁹ Jaunak bere maitasuna bidaliko dit egunez eta gorespen eta otoitz egingo diot gauez nire bizia den Jainkoari.

¹⁰ Hauxe esango diot: «Ene haitz, zergatik ahaztu nauzu? Zergatik behar dut goibel ibili, etsaiak estuturik?»

¹¹ Hezurrak ere mailatuak ditut, etsaiek iseka egiten didate, etengabe ari zaizkidala: «Non duk Jainkoa?»

¹² Zergatik zaude, ene barrena, hain goibel? Zergatik hain urduri? Itxaron Jainkoarengan! Goretsiko dut, bai, berriz ere, haren presentzia salbatzailea.