KOHELET 2 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

Behin-behineko pozaldia

¹ Neure baitan esan nuen: «Ea bada, dasta dezadan alaitasuna, goza dezadan bizipoza!» Eta horra, dena huskeria da.

² Irri egitea, zorakeria. Alaitasuna, zertarako?

³ Neure burua ardoz alaitzea erabaki nuen, baina zuhurtasunez jokatuz; zorakeria hori egin nuen, harik eta ikus nezan arte eguzkipean zer ote den hoberena gizon-emakumeentzat, berauen bizitzako egunetan.

⁴ Lan handiei ekin nien. Jauregiak eraikiarazi nituen eta mahastiak landatu.

⁵ Lorategiak eta baratzeak atondu nituen, mota orotako zuhaitzak sartuz.

⁶ Urtegiak egin nituen, zuhaitz gaztez eginiko basoa ureztatzeko.

⁷ Esklaboak erosi nituen, gizaseme nahiz emakume, eta hauen seme-alabak ere neuretzat izan nituen.

⁸ Zilar eta urre ugari metatu nuen, baita zenbait erregeren eta eskualdetako ondasunak ere. Gizon-emakume kantariz inguratu nintzen, eta gizonak desira dezakeen bezainbat emazteki izan nuen.

⁹ Handi egin nintzen, Jerusalemen nire aurretik izan direnak baino handiago. Gainera, neurekin nuen jakinduria.

¹⁰ Ez nien ukatu neure begiei eskatzen zidatenik deus ere, ezta neure bihotzari pozik batere. Nire lan guztietan atsegin hartu nuen; hauxe izan zen nire lan guztien saria.

¹¹ Begiratu nien, ordea, neure eskuz eginiko lanei eta horretarako eraman behar izan nituen nekeei. Eta horra, dena huskeria da, haizea atzeman nahi izatea bezala; ez dago onurarik eguzkipean.

Zertarako izan jakintsu?

¹² Jakintsu ala ezjakin eta ergel izan, hausnartzen ari izan nintzen hobea zer ote den. Zer egingo ote du erregearen ondoren datorrenak? Lehen ere egina bera.

¹³ Hala ere, ikusi nuen hobea dela jakinduria ergelkeria baino, argia ilunpea baino hobea den bezala.

¹⁴ Izan ere, jakintsua buruargi; ergela, ordea, ilunpetan dabil. Badakit, hala ere, biek etorkizun bera dutela.

¹⁵ Orduan, esan nuen neurekiko: «Ergelak eta biok etorkizun bera baldin badugu, zertarako izan hain jakintsu?» «Hori ere huskeria da», esan nuen neure baitan.

¹⁶ Ezen jakintsuaz oroitzea ez baita betiko; ergelaz ere ez dira beti oroituko; hurrengo egunetan guztiez dira ahaztuko. Ai ene! Nahiz jakintsua nahiz ergela biak berdin hiltzen dira.

¹⁷ Nazkatua nago bizitzeaz, higuingarri dut eguzkipean gertatzen dena; huskeria da, haizea atzeman nahi izatea bezala.

Heriotzak huts uzten gure asmoak

¹⁸ Gogaitua nago eguzkipean egin ditudan lan neketsuez, neure ondorengoari utzi behar izango baitizkiot.

¹⁹ Badakit nik bost, zuhur ala tentel izanen ote den. Nik mundu honetan halako arretaz egin dudan lanaz jabetuko da. Ez du honek zentzurik!

²⁰ Etsipenak hartua nago, mundu honetan zenbat lan egin dudan ikusirik.

²¹ Izan ere, eginahaletan ari da bat zorrotz eta arretaz lan egiten, emaitza onak lortzen, eta dena, inolako lanik egin ez duenari utzi behar. Hau bai dela huskeria eta nardagarria!

²² Zer gelditzen zaio gizakiari eguzkipean egin duen hainbeste lan eta eginahaletatik?

²³ Egunero atsekabea baizik ez du, eta bere lanetan nekea; gauez ere ez du atsedenik hartzen haren bihotzak. Hau bai dela huskeria!

²⁴ Gizakiarentzat hoberena jatea, edatea eta bere lanaren fruituaz gozatzea. Nik uste dut, hau ere Jainkoaren eskutik datorrela;

²⁵ izan ere, honela dio berak: «Nork jan dezake, nor goza daiteke nik jakin gabe?»

²⁶ Berak, atsegin duenari baitizkio ematen jakinduria eta argitasuna eta bozkarioa. Bekatariari, ordea, biltze- eta metatze-lana ematen dio, gero Jainkoak atsegin duenari utzi behar izateko. Horra bada, hori ere haizea atzeman nahi izatea bezain hutsala.