JOB 29 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

JOBEN AZKEN HITZALDIA (29,1—31,40)

¹ Jobek bere poemarekin jarraitu zuen:

Joben antzinako ongizate eta itzala

² «Ai, bizi ahal banitu berriz iragan egunak! Orduan, Jainkoak zaintzen ninduen,

³ haren kriseiluak argi egiten zuen nire gain, argi harekin egiten nuen ilunpetan aurrera.

⁴ Sasoi oneneko egun haietan lagun min nuen Jainkoa etxean,

⁵ oraindik nirekin zegoen Ahaltsua, seme-alabak ere neure inguruan.

⁶ Ugari baino ugariago nuen esnea, harkaitzek ere olio-errekak isurtzen zituzten niretzat.

⁷ «Hiri-sarrerako plazarantz joan eta batzarrean esertzean,

⁸ ni ikusi eta gazteek alde batera egiten zuten, zaharrak altxatu eta zutik gelditzen.

⁹ Buruzagiak beren hitzaldiak eten eta txintik esan gabe gelditzen ziren.

¹⁰ Handikien ahotsa ito egiten zen, mihia ahosabaiari erantsita geratzen.

¹¹ «Entzuten zidanak zorionak ematen zizkidan, ikusten ninduenak bere onespena azaltzen;

¹² laguntza ematen bainien premia zuen dohakabeari eta nork babesturik ez zuen umezurtzari.

¹³ Hondatua zegoenaren esker ona irabazten nuen, alarguntsaren bihotza pozten.

¹⁴ Justiziaz jantzia nengoen, zuzenbideaz estalia burutik oinetaraino.

¹⁵ Itsuaren begi bihurtu nintzen, elbarriaren oin.

¹⁶ Behartsuarentzat aita nintzen, ezezagunaren auziaz ere arduratzen nintzen.

¹⁷ Zuzengabeari matrailezurra apurtzen nion haginetatik harrapakina kentzeko.

¹⁸ «Esaten nuen neure artean: “Neure etxean hilko naiz, luzaroan biziko naiz,

¹⁹ sustraiak uretaraino iristen zaizkion eta gauetan ihintza adarretan pausatzen zaion zuhaitzaren antzera.

²⁰ Ez da nire aintza urrituko, ezta nire indarrek huts egingo ere”.

²¹ «Adi-adi entzuten zidaten, isilik onartzen nire oharpenak.

²² Nik hitz egin ondoren, ez zuen inork erantzuten, banan-banan jausten zitzaizkien gainera nire hitzak.

²³ Euriaren esperoan bezala egoten zitzaizkidan zain, udaberriko euria bezala edaten zituzten nire hitzak.

²⁴ Irribarre egiten nienean, ia-ia ezin zuten sinetsi, nire aurpegi argiaren irrikaz zeuden.

²⁵ Haien buru jarri eta bidea erabakitzen nien, erregeak bere gudarosteei bezala, atsekabetuei adorea ematen dienak bezala.