ISAIAS 47 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

Babilonia eta bertako aztien porrota

¹ «Makurtu lurrera, eseri hautsetan, Babilonia neskatxa eder; eseri lurrean, tronua utzirik, babiloniarren hiriburu: ez dizute deituko gehiago hiri gozo, hiri dotore.

² Hartu errota eta egin irina; kendu musu-estalkia, jaso gonak, agertu izterrak, ibaiak oinez igarotzeko:

³ ager bedi zure gorputza biluzik, zeure lotsariak bistan dituzula. Mendeku hartuko dut, ez dit inork eragotziko».

⁴ Hau dio gure askatzaileak, Israelen Jainko santuak, Jaun ahalguztiduna deritzanak:

⁵ «Eser zaitez isilik, babiloniarren hiriburu, zoaz ilunpetara: ez dizute deituko gehiago “Erreinuen erregina”.

⁶ Neure herriarekin haserre nintzela, neure ondarea zapuztu egin nuen eta zure eskuetara eman. Zuk ez zenien gupidarik izan, zaharrak ere lehertu egin zenituen zeure uztarri astunaz.

⁷ Esan zenuen: “Beti-betiko izango naiz erregina”, gertaera hauei arretarik jarri gabe, ondorenak kontuan hartu gabe.

⁸ «Entzun, bada, orain, emakume atseginzale, tronuan lasai zauden horrek; zeurekiko zenion: “Neu, eta beste inor ez! Ez naiz alargunduko, ez haurrik gabe geldituko”.

⁹ Zoritxar biok gertatuko zaizkizu, bat-batean, egun berean: haurrik gabe eta alargun geldituko zara —zoritxarraren zoritxarra!—; ez dizute balioko zeure sorginkeria ugariek eta aztikerien ahalmen handiak.

¹⁰ Zeure gaiztakerian seguru zeunden, pentsatuz: “Ez nau inork ikusten”. Zeure jakinduriak eta zientziak desbideratu zaituzte, eta pentsarazi: “Neu, eta beste inor ez!”

¹¹ Ba, uxaezineko zoritxarra gertatuko zaizu, saihestu ezineko ezbeharra jausiko gainera, ustekabean hartuko zaituen bat-bateko hondamendia etorriko.

¹² Eutsi gogor, beraz, gaztetandik hain gogoko izan dituzun aztikeria eta sorginkeria guztiei: ea ezertarako balio dizuten, ea inor izutzea lortzen duzun.

¹³ Aspertu gabe ibili zara hainbat eta hainbat kontseilarirekin: betoz, bada, salba zaitzatela, zerua aztertu eta izarrak ikertzen dituztenek, hilero etorkizuna iragartzen dizutenek!

¹⁴ Hara, suak irensten duen lastoaren antzeko izango dira; ezin izango dituzte beren buruak sugarretatik libratu. Ez da, ez, txingar-sua izango, ondoan eseri eta berotzekoa.

¹⁵ Horra zer etekin emango dizuten aztiek, gaztetandik arduraz zaindu dituzun horiek. Bakoitza bere bidetik galduko da, eta zu salbatzeko inor ez.