IRTEERA 15 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

Moisesen gorazarrea

¹ Orduan, Moisesek eta israeldarrek kanta hau abestu zuten Jaunaren omenez: «Jaunaren omenez abestuko dut, egundoko garaipena lortu baitu, nola zaldiak hala zaldunak itsas hondora amilduz.

² Jaunari diot abesten, bera dut indar, bera salbatzaile. Neure Jainkoa dut: gorespen hari! Neure aitaren Jainkoa: goraipatua bedi!

³ Gudari da Jauna, Jauna du izena.

⁴ «Jaunak itsasoan hondoratu ditu faraoiaren gurdi eta gudarostea, Itsaso Gorrian murgildu gudalbururik bikainenak.

⁵ Itsasoak ditu azpiratu, hondora jaitsi dira harritzarraren antzera.

⁶ «Zure eskuina, Jauna, izugarri indartsu! Etsaia desegin du.

⁷ Zeure ahalmen handiaz dituzu arerioak zanpatu; haserre-sua piztu eta lastoa bezala erre.

⁸ Zuk haserrez haize eman eta urak metatu dira; uhinak harresi gisa zutitu, itsas urak tinko gelditu.

⁹ Etsaiak pentsatu zuen: “Pertsegitu eta harrapatuko ditut, lapurtu eta harrapakina banatuko, aseko dut neure gutizia. Ezpata zorrotik atera eta haietaz jabetuko naiz”.

¹⁰ Baina zuk haize eman eta itsasoak irentsi ditu; ekaitz-uretan hondoratu dira berunaren antzera.

¹¹ «Nor zu adinakorik, Jauna, jainkoen artean? Nor zu adinakorik, zure santutasunak dirdai egitean? Nor zu adinakorik gauza harrigarri eta izugarriak egiten?

¹² Zuk eskua luzatu eta lurrak etsaiak irentsi!

¹³ Maitasunez gidatzen duzu askatu duzun herria. Indarrez daramazu zeure egoitza santura.

¹⁴ Hau entzutean, herriak larri dira filistearrak beldur-ikaraz,

¹⁵ Edomgo buruzagiak dardaraz; Moabeko handikiak izuturik, kanaandar guztiak asaldaturik.

¹⁶ «Jauna, zure beso indartsuaren eraginez, hor daude herriak harri eta zur, izuak eta beldur-ikarak harturik, zuk eskuratu duzun herria igaro bitartean!

¹⁷ Jauna, zuk sarrarazten duzu zeure herria eta zeure mendian landatzen, zeure ondarean, zeure egoitza egin duzun lekuan, zeure eskuz eraiki duzun santutegian.

¹⁸ Jauna errege da betierean!»

¹⁹ Faraoiaren zaldi, gurdi eta zaldunak itsasoan sartu zirenean, Jaunak itsas urak gainera erorarazi zizkien; israeldarrak, ordea, itsas erditik igaro ziren oinik busti gabe.

²⁰ Miriam profetesak, Aaronen arrebak, danbolina hartu zuen eta emakume guztiak atzetik joan zitzaizkion, dantzan eta danbolina joz.

²¹ Miriamek honela eman zion hasiera kantuari: «Kanta Jaunaren omenez, garaipen harrigarria lortu baitu, nola zaldiak hala zaldunak itsas hondora amilduz».

ISRAELDARRAK BASAMORTUAN (15,22—18,27) Mara oasiko urak gezatu

²² Moisesek israeldarrak abiarazi zituen Itsaso Gorritik. Xur basamortura jo zuten eta hiru eguneko bidea egin basamortuan barrena, urik aurkitu gabe.

²³ Mara izeneko tokira iritsi ziren; baina ezin izan zuten hango ura edan, mingotsa baitzen. Horregatik zeritzon leku hari Mara —hau da, «Mingots»—.

²⁴ Jendea marmarrean hasi zen Moisesen aurka, esanez: «Zer edan behar dugu?»

²⁵ Orduan, Moisesek oihu egin zion Jaunari. Eta Jaunak zuhaixka bat erakutsi zion. Moisesek zuhaixka uretara jaurti eta ura gezatu egin zen. Toki hartan probatu zituen Jaunak, eta arau eta usadioak ezarri zizkien.

²⁶ Esan zien: «Nire, zuen Jainko Jaun honen, mintzoa arretaz entzuten baduzue, eta niri atsegin zaidana egiten, nire aginduak aditzen badituzue eta nire arauak betetzen, ez dizuet zuei egiptoarrei bidali nien gaitzik igorriko, ni, Jaun hau, sendagile bainauzue».

²⁷ Gero, Elim-era heldu ziren. Hamabi iturburu eta hirurogeita hamar palmondo zeuden han, eta bertan kanpatu ziren, ur ondoan.