SALMOAK 32 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

32. (31.) SALMOA Bekatuak aitortzeko deia

¹ Daviden poema. Zoriontsua Jainkoak hobena kendu eta bekatua barkatu diona!

² Zoriontsua Jaunak errurik egozten ez diona eta bere barruan makurkeriarik ez duena!

³ Isilik egon nintzen bitartean, jota nuen gorputza, egun osoan aieneka.

⁴ Gau eta egun gainean nuen zure esku gogorra, indarrak makaltzen ari zitzaizkidan, udako sargoritan bezala.

⁵ Orduan, aitortu nizun bekatua, ez nizun gorde errua. Hobenak zuri aitortzea erabaki nuen, Jauna, eta barkatu zenizkidan erru eta bekatuak.

⁶ Otoitz egin biezazu, beraz, fededunak, larri denean: uholde handia izanik ere, ez du harrapatuko.

⁷ Zu niretzat babesleku: arriskutik gordetzen nauzu, askapen-kantaz inguratzen.

⁸ «Irakatsi egingo dizut eta jarraibidea erakutsiko; aholku emango dizut eta zure ardura izango.

⁹ Ez izan zaldi eta mando adimengabeen antzeko: galgaz eta ahokoz eutsi behar zaio haien indarrari; bestela, ezin zara hurbildu».

¹⁰ Gaiztoentzat oinaze ugari; Jaunarengan konfiantza duena, berriz, haren maitasunak inguratzen.

¹¹ Poztu eta alaitu Jaunarekin, zintzoak! Egin poz-oihu, bihotz zuzeneko guztiok!