JOB 31 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

Jobek bere burua errugabe aitortu

¹ «Agindua nion neure buruari ez niela irrikaz begiratuko neskatxei.

² Zein zori ezartzen du Jainkoak goitik, zein sari ematen Ahaltsuak zerutik?

³ Ez ote bidegabearentzat zoritxarra, gaizkilearentzat hondamendia?

⁴ Ez al du nire jokabidea ikusten eta urrats guztien kontua eramaten?

⁵ Ibili ote naiz ni gezurrarekin, maltzurkeriaren atzetik lasterka?

⁶ Pisa nazala Jainkoak pisu zuzenez, eta ikusiko du nire prestutasuna.

⁷ «Nire urratsak desbideratu egin badira, nire bihotzak begiek ikusitakoa gutiziatu badu, eskuak lapurretaz zikin baditut,

⁸ jan dezala bestek nik ereindakoa, honda dezala nik landatua!

⁹ Inoren emazteak liluratu badu ene bihotza, zelatan egon banaiz haren atean,

¹⁰ eho dezala nire emazteak besterentzat, ohera bitez arrotzak berarekin!

¹¹ (Izan ere, hori itsuskeria litzateke, epaileek zigortzen duten hobena;

¹² su irensle izango litzateke, daukadan guztia sustraietaraino hondatuko lukeena).

¹³ Nirekin auzitan zebilela, morroi nahiz neskameren bati eskubidea ukatu badiot,

¹⁴ zer egingo dut Jainkoa epaile altxatzean? Zer erantzungo bera kontu eske hastean?

¹⁵ Ni neu egin ninduenak egin ditu beraiek ere, Jainko berak sortu gaitu amaren sabelean.

¹⁶ Inoiz egin ote diot uko behartsuen eskubideari? Utzi ote dut alarguntsarik negarrez lehertzen?

¹⁷ Neuk bakarrik jan izan ote dut neure ogia umezurtzarekin elkar banatu gabe?

¹⁸ Honek aita bezala izan nau neure haurtzarotik, alarguntsak gidari, txiki-txiki nintzenetik.

¹⁹ Ikusi ote dut gizagaixorik arropa gabe, behartsurik zerez estali ez duela,

²⁰ neure ardi-larruz berotu eta beraien esker onik jaso gabe?

²¹ Eskua jaso badut umezurtzaren aurka auzitegian babesa nuela jakinda,

²² hauts dakizkidala besoak eta erori gorputzetik!

²³ Beti izan naiz Jainkoaren zigorraren beldur, ezin nuen ezer haren handitasunaren aurrean.

²⁴ «Neure uste ona ez dut inoiz urrean jarri, ez diot metal finari esan: “Zuregan dut konfiantza”;

²⁵ ez naiz pozik egon ondasunak ugari nituelako, irabazi handiak nituelako.

²⁶ Ikusirik eguzkia diz-diz eta ilargiaren ibilera distiratsua,

²⁷ ez ziren nire bihotzaz jabetu, ez nien nik eskuaz musurik bidali.

²⁸ (Epaileek zigortzen duten hobena litzateke hau ere, uko egingo bainioke zeru goiko Jainkoari).

²⁹ Ez naiz etsaiaren hondamendiaz poztu, ezta alai jarri ere zoritxarrak jo duenean;

³⁰ ez diot neure ahoari bekatu egiten utzi, harentzako heriotza eskatuz.

³¹ Nirekin zeuden batzuek arrotza bortxatu nahi zutenean ere,

³² ez zuen honek gaua kanpoan eman beharrik izaten, etxeko ateak zabaltzen nizkion bidaiariari.

³³ Ez ditut hobenak jendeak ohi bezala ezkutatu, ezta errua barruan gorde ere

³⁴ jendearen iritziaren beldurrez; familiakoen mespretxuaren ikaraz, ez naiz etxe barruan eta isilik gelditu.

³⁵ «Ai, entzungo lidakeen norbait banu! Hona nire azken hitza! Erantzun diezadala Ahaltsuak. Idatz dezala salatzaileak nire aurka duena:

³⁶ sorbaldan eramango dut harro edo buruan koroa bezala.

³⁷ Bai, neure urratsen kontu emango diot, printze bat bezala joango berarengana.

³⁸ «Nire lurrak nire bidegabekeria salatu edo ildoek negar egin badute,

³⁹ fruituak lapurtu eta jan eta legezko jabeak zanpatu baditut,

⁴⁰ gariaren ordez hazi bitez arantzak, garagarraren ordez, belar txarrak!» Hemen amaitzen dira Joben hitzak.