ISAIAS 40 - Elizen Arteko Biblia (Biblia en Euskara Traducción Interconfesional)

BIGARREN ISAIAS (40,1—55,13) Kontsolatu nire herria

¹ Hau dio zuen Jainkoak: «Kontsola ezazue, kontsolatu nire herria!

² Mintza bihotzera Jerusalemi; hots egiozue burutu duela bere morrontza, ordaindu bere erruen zorra, gogor ordainarazi baitizkio Jaunak bere bekatuak».

³ Ahots bat oihuka: «Prestatu basamortuan bidea Jaunari, berdindu eremuan galtzada gure Jainkoari.

⁴ Bete daitezela sakanak, beheratu mendi-muinoak; bihur bitez zelai eta lautada paraje latz eta malkarrak.

⁵ Orduan, Jaunak bere ospea agertuko du eta gizaki guztiek batera ikusiko dute. Jaunak berak esan du».

⁶ Ahots batek dio: «Hots egin!» Eta nik: «Zer behar dut hots egin?» «Gizaki oro belarraren pareko da, landako lorea bezain sendo:

⁷ ihartzen da belarra, zimeltzen lorea, Jaunak haizeari joaraztean. Bai, belarraren pareko da gizateria:

⁸ ihartzen da belarra, zimeltzen lorea; gure Jainkoaren hitzak, ordea, betiko dirau».

⁹ Igo mendi garai batera, Sion, albiste pozgarria hots egitera; goratu indarrez ahotsa, Jerusalem, goratu beldurgabe ahotsa, esan Judako hiriei: «Hemen da zuen Jainkoa!

¹⁰ Hara, ahalmen osoz dator Jainko Jauna, bere nagusigoa indartsu ezarriz. Hara, berekin dakar garaipen-agiria, berak askaturiko herria.

¹¹ Artzainak bezala zaintzen du artaldea: arkumea besoan hartu eta altzoan eramaten du, ama berria arduraz gidatzen».

Israelen Jainkoa paregabe handi

¹² Nork neurtu du itsasoa esku beteka, edo zeruen zabala arra beteka, edo lurreko hautsa lakarika? Nork pisatu mendi-muinoak balantzan?

¹³ Nork neurtu du Jaunaren espiritua? Nor izan da haren aholkulari?

¹⁴ Nork eman dio kontseilu eta argibide, nork irakatsi jokabide zuzena? Nork irakatsi jakintza eta eginbide burutsua?

¹⁵ Nazioak, harentzat, suilean ur-tanta dira, balantza gainean hautsa baino ez; itsas herriak, hondar-alea bezain astun.

¹⁶ Libanok ez du aski abere harentzat oparitan erretzeko, ezta egurrik aski ere sutarako.

¹⁷ Haren aurrean, nazio guztiak ezer ez, hutsaren hurrengo dira harentzat.

¹⁸ Norekin konparatuko duzue Jainkoa, zein irudiz emango aditzera?

¹⁹ Artisauak urtzen du idoloa, zilarginak estaltzen urrez eta apaintzen zilarrezko katez.

²⁰ Horretarako ahalbiderik ez duenak zur ustelgaitza aukeratzen du eta artisau treberen bat bilatzen, zartatuko ez den irudia molda diezaion.

²¹ Ez al dakizue? Ez al duzue inoiz entzun? Ez al dizuete hasieratik horren berri eman? Ez al duzue ulertu nork eraiki zuen mundua?

²² Lurraren gaineko sabaian du Jainkoak tronua eta handik lurtarrek matxinsaltoak dirudite; oihala bezala hedatu du zerua, oihal-etxola bezala zabaldu, bizitzeko.

²³ Handikiak ezereztu egiten ditu, munduko gobernariak hutsaren pareko bihurtzen.

²⁴ Oraindik lurrean sendo sustraitu gabeko landareen, erein edo landatu berrien antzeko dira: Jainkoak haize eman eta ihartu egiten dira; haize-erauntsiak eramaten lastoa bezala.

²⁵ Jainko santuak galdetzen dizue: «Norekin konparatuko nauzue, norekin berdinduko?»

²⁶ Jaso begiak gorantz eta ikus: Nork egin zuen hori guztia? Banan-banan aterarazten ditu zeruko astroak, bakoitzari bere izenez deitzen dio; hain baita ahaltsu, hain biziki indartsu, batek ere ez dio haren deiari huts egiten.

²⁷ Zergatik, Israel, Jakoben herri hori, zergatik ari zara esaten: «Jauna ez da nire zoriaz arduratzen, nire eskubideek ez diote axola?»

²⁸ Ez al dakizu? Ez al duzu inoiz entzun? Jauna betiereko Jainkoa da, lurbira osoa egin duena: ez da nekatzen, ez akitzen; ulermenaz gaindikoa haren adimena.

²⁹ Nekatuari indarrak berritzen dizkio, ezinduari ahalmena bihurtzen.

³⁰ Gazteak ere nekatzen dira eta akitzen, sasoitsuenak ere ahuldu eta erortzen,

³¹ baina Jaunarengan itxaro dutenek indarrak berritzen dituzte: arrano-hegoak hazten zaizkie, lasterka egin eta ez dira nekatzen, ibili eta ez akitzen.