प्रकाश 18 - डोटेली नयाँ करार

बेबिलोनको पतन

¹ यइ पछा मइले एक स्वर्गदुत स्वर्ग बठेइ तल्तिर आया धेक्या। उइसित ठुलो अधिकार थ्यो उइको ठुलो चमकका लाग्दा जम्माइ पृथ्बी उजालो भयो।

^2-3 उइले सक्तिशाली आवाजमी बोलिबर इसो भण्यो, “बेबिलोनको त्यो प्रख्यात सहर आब हार्यो। क्याकि बेबिलोनको सहरले सबइ जातिलाइ दारु पिउन्या बनायो, जो मुर्तिपुजा हो। सारा पृथ्बीका राजाले बेबिलोनको सहरलाइ अश्‍लील काममी समाबेस अर्यो। पृथ्बीका व्यापारी महंगो चीजकी निउति तिन आइमाइका चाहानाले धनि भया छन। तर परमेश्वरले यइ निर्लज्ज बेश्यालाइ माद्द लाउन्या हुन। आज सबइ किसिमका भूत ताँ बससाइ जानाहान रे यो फोहर रे घृणित चडाका घोल बनाउन्या ठाउँ हुन्या हो।”

⁴ तब मइले स्वर्ग बठेइ यिसो भण्नारया अर्खो सोर सुण्या: “तमन, जो मेरो छौ, तइ सहर छाड। बेबिलोनको सहरका पापसित जन जा ताकि तमन तिननसित सजाय पाउनानु।

⁵ क्याकि बेबिलोनको सहरका पाप स्वर्ग सम्म थोपडीया जसाइ भौत छन, रे आब परमेश्वरले तिन सबइ पाप सम्जिरइछन, तबइकिलाइ उनले आब तिननलाइ दण्ड दिन्या हुन।

⁶ तबइकिलाइ म भणनउ, तइ सहरलाइ लगइ तसोइ अर जसेरि यो और मान्सनलाइ अरिया छ। यइको सबइ दुष्ट काम भण्ना दुइ गुणा बरता फिर्ता तिर। तइ सहरकी निउति दुइ गुणा सक्तिशाली यातना बना त्यो यातना जसोइ जो तइ सहरले और मान्सनलाइ यातना दियाथ्यो।

⁷ तमले तइ सहरलाइ चरम पिडा रे दुःख दिनु पणन्छ जो उइको बिलासी जीवन रे आफइमी उनरो गर्बको बराबरि हुन्छ। उनले आफइलाइ भण्यो, ‘म मान्सनमि रानीले जसोइ सासन अद्द्या हु। म बिधवा होइन रे मइले सोकको अनुभव अद्द्या आथिन।’

⁸ तबइकिलाइ एकइ दिनमि तइमि बिपत्ति आउन्याहुन-मृत्यु, सोक रे अनिकाल। आगाले त्यो भस्म पाडिनेइ हो, क्याकि तइका इन्साफ अद्द्या परमप्रभु परमेश्वर सक्तिशाली छन।”

⁹ तइ सहरसित व्यभिचार अद्द्या रे तइ सहरको सुख-बिलासमि रमाउन्या, जब धर्तिका राजाले सहर पोलिबर धुवाँ आउनारया धेक्दाहान, तिनन रुन्या हुन रे बिलाप अद्द्या हुन।

¹⁰ तिनन डराउनाहान कि तिनन लगइ सजायमि पकोडिन्या हुन। तबइकिलाइ तिनन टाडा कल्लिबर इसो भणन्या हुन, “हाइ! हाइ! तु महानगरी, तु सक्तिशाली बेबिलोन! अचानक परमेश्वरले तुलाइ नष्ट अर्याछ।”

¹¹ धर्तिका व्यापारी तइ सहरका निउति रुन्या हुन रे बिलौना अद्दया हुन, क्याकि कसइले लगइ तिनरा ब्यापारका मालसमान आब कभइ किन्नाइन,

¹² तिननले यिसा सामान: सुन, चाँदी, रत्न, मोति रे मलमलका लत्ता, बैजनि लत्ता, रेशम रे चम्कन्या राता रंङका लत्ता, रे सब किसिमका निको बास आउन्या काठ, हर एक किसिमका हस्ती-हाडका समान, रे हर एक महंगा काठका, काँसा, फलाम रे सिङ्गमरमरका पात्र,

¹³ रे दालचिनि, मसला, बास आउन्या धुप, मुर्र, सेतो-धुप, मध्य, जैतुनको तेल, मसिनो धुलो, गउँ, गाइ-भैंसा, भेडा, घोडा, रथ, रे आब मान्सनले मान्सनलाइ दासका रुपमि किन्न रे बेच्च सक्दाइन।

¹⁴ ब्यापारिले उइलाइ भणन्या हुन, “तमनले इच्छा अर्या सबइ कुरणी आब आथिन। तमले मन पणाया सबै मिठो सुगंधवाला चिज, तिन सबइ चिज जइले तमनले आफ्नो शरीरलाइ सुन्दर बनाउनथ्या, तिन सबइ हराया, तमनले आब कभइ तिन कुरणी पाउन्या होउनु।”

¹⁵ यिन समानका व्यापारी जइले तइ गाउँमी ब्यापार अरिबर धन कमाइराइथ्या, तइमि पडिआउन्या सास्तीका डरले दूरइ कलिबर यिसो भण्नाइ तिनन जोरले रुन्या हुन रे बिलाप अद्दया हुन,

¹⁶ “हाइ! हाइ! त्यो महानगरी, जो मलमल, बैजनि रे चम्कन्या रातो लत्ता लाइबर सुण, रत्न रे मोतिले सिङारिरइथी।

¹⁷ क्याकि भण्या बेबिलोनले उइको सबइ सम्पत्ति अचानक हरायो।” सब जहाज चलाउन्या, जहाजमि यात्रा अद्द्या, नाविक रे और सब समुद्रमी काम अरिबर जीविका चलाउन्या मान्सन दूरइ कल्लिया,

¹⁸ जब तिननले सहरलाइ बल्लार्या आगो बठेइ धुवाँ धेक्द्या हुन, तिनन कला हाल्या हुन रे यिसो भणन्या हुन, “यइ महान सहर जस्तो और कोइ सहर आथिन।”

¹⁹ पइ तिननले आफना-आफना मुन्टाइनि धुलो हालिबर रुनाइ रे बिलौना अद्दाइ यिसो भणबर कला हाल्ल पस्या, “हाइ! हाइ! त्यो महानगरी जाँ समुद्रमी जहाजका सबइ मालिक तइ सहरको सम्पत्तिका लाग्दा धनि भया। रे आब केवल एक घन्टामि यइमि भया सबइ कुरणी हराइसक्यो।

²⁰ तमन जो स्वर्गमि बसन्छौ, तइका इन्साफमि रमा! हे परमेश्वरका पबित्र मान्सन, छान्या शिष्या रे अगमबक्तान, तमनमि अर्या अन्यायका निउति परमेश्वरले बेबिलोनलाइ उइले अर्या सब कुरणीकी निउति दोषि ठहराया छ।”

²¹ तब एक सक्तिशाली स्वर्गदुतले ठुला जितरा जसो एक ढुङो समायो, रे यिसो भणबर तइलाइ समुद्रइनि फाल्दियो, “यिसेरी महानगरी बेबिलोन जोरले फालिनेइ हो, रे त्यो आजी कभइ पाइनेइ होइन

²² ए बेबिलोन, तेरा सडकमि संगित, बिणा रे गायकको संगित, बाँसुली रे तुरहिको संगित आजी कभइ लगइ हुन्या आथिन। तेरा सबइ सिपालु कर्मी हराउन्या हुन, रे तेरा मिलमि पिस्साइ निउति अनाज हुन्या आथिन।

²³ उइकी रात अनारो हुन्या हो, एक लगइ बत्ति नभया। ब्याउला रे ब्याउलि कोइलगइ खुशिको आवाज हुन्या आथिन। यो इसो हुन्या हो क्याकि उनरा व्यापारी जो संसारमी सबहइ महान थ्या, तिननले जादु-टोनाले जाति-जातिलाइ धोका दियो।

²⁴ परमेश्वरले बेबिलोनलाइ सजाय दियो क्याकि त्यो सहर अगमबक्तालाइ माद्द्या दोषि थ्यो, रे और सबइ जो परमेश्वरका पबित्र मान्सन हुन रे सारा संसारका मान्सन हुन।”