प्रकाश 14 - डोटेली नयाँ करार

¹ तइ पछा मइले केइ और कुरणी धेक्या, मइले सियोन पर्वतका बेसीमि थुमा कालिया धेक्या। उनरा सँङमि एक लाख चवालिस हजार मान्स थ्या उनरा चानामि थुमा रे उनरा बाको नाउँ लेखियाथ्यो।

² रे मइले स्वर्गमि कसइको ठुलो आवाज पानीका झरनाको गर्जन, वाँ गर्जनको चर्को आवाज जसोइ सुण्या। यो संगितकारले तिनरो बिणा बजाउँनारया जसो संगितको जसो सुणिनथ्यो।

³ एक लाख चवालिस हजार मान्सन सिंहासन, चार जिउना प्राणि रे अगुवानका अगाडी कल्लिया। तिनन नयाँ गीत गाउन्थ्या, जो तिननले मान्तर सिक्द सकन्थ्या। धर्ति बस्स्या मान्सन बठेइ परमेश्वरले तिननलाइ मान्तर उद्दार अर्याथ्यो।

⁴ तिनरो जीवन पबित्र छ। तिन उन बैकान जसा छन जइले कभइ व्यभिचार अर्या आथिन, जइले केइलगइ कुरणीको कभइ आराधना अर्या आथिन, तिनन केवल थुमाको मान्तर आराधना अददाहान। थुमा जाँ जानाहान, ताँ तिनन लगइ जानाहान। तिनन तिनइ हुन जइलाइ पृथ्बीका सब मान्सनमि हइ छुटाइया छन। मान्सनले आफ्नो फसलको पहिलो फल परमेश्वरलाइ चडाया जसेरि, तिनन परमेश्वर रे थुमालाइ पइलो भेटिका रुपमि चढाइया छन।

⁵ तिननले कभइ झुट बोल्या आथिन। तिननमि केइ गल्ती आथिन।

तीन स्वर्गदुत

⁶ पइ मइले अर्खो स्वर्गदुत अग्गास उड्डारया लगइ धेक्या। तइ स्वर्गदुतले सुसमाचार ल्यायो जो सदाइकि निउति अपरिवर्तित रहन्छ, उइले संसारमी, हरेक जाति, कुल, देस, रे भासा बोलल्या मान्सनलाइ प्रचार अर्यो।

⁷ उइले ठुला आवाजमी भण्यो, “परमेश्वरकि डर माण क्याकि यो उनले मान्सनको न्याय अद्द्या बेला हो। उनरो आराधना अर क्याकि उनइले अग्गास, धर्ति, समुद्र रे पानीका मुल बनायो।”

⁸ ताँ एक अर्खो स्वर्गदुत लगइ थ्यो जइले पइलोलाइ अनुसरण अर्यो रे भण्यो, “आब यो नास भयो। बेबिलोन सहर भौत नास भयो। उइले सब मान्सनलाइ उनरा दारुले मात्तेइ दियो, जो भणनुको अर्थ हो कि उनले सारा मनस जातिलाइ भौत ननिको ब्यबहार अद्द सिकायो क्याकि उइले तिननलाइ मुर्तिपुजा अद्द सिकायो।”

⁹ तइ पछा तेसरा स्वर्गदुतले और दुइ स्वर्गदुतका पछा लाग्या। यिनले जोरले इसो भण्यो, “जइले लगइ तइ पसु रे तइ मुर्तिको आराधना अरन्छ, चानामि वाँ हातमि तइको छाप लियो भण्या,

¹⁰ परमेश्वर तिनन मान्सनलाइ भौत तितो पिन्या चिज पिउन लाउन्या हुन जइमि केइ मिसावट हुनइन भणाइको अर्थ उन तिननसित पूरारुपमी क्रोधित हुन्या हुन, तिनन मान्सनलाइ आगो रे गनधकमि सताइन्या हो। रे पबित्र स्वर्गदुतले थुमा सित हेद्द्या हुन जब परमेश्वरले तिननलाइ दण्ड दिन्या हुन।

¹¹ तिननलाइ सताउन्या आगा बठेइ धुकाँ सदाइकि निउति अग्गासमी उड्डया हो। तिनन मान्सन जइले पसु रे मुर्तिलाइ आराधना अददाहान जो तइ पसु जसो धेकिन्छ, रे जइले पशुका नाउको चिन्ह लिनाहान, तिननलाइ पिडा बठेइ दिन रात कभइ राहात हुनइन।”

¹² तबइकिलाइ परमेश्वरका पबित्र मान्सनले जसोइ दुःख लगइ सनु पणन्छ भणन्या कुरणी आवश्यक छ। तिननले परमेश्वरका आज्ञापालन अददाहान रे तिननले येशूमि बिश्वास अद्द छाड्ड हुनइन।

¹³ आजी मइले सुण्या कि कोइ स्वर्ग बठेइ बोल्या छ रे उनले मलाइ भण्यो, “यिन सब्द याँ लेख। आब बठेइ यिसा मान्सन धन्यका हुन जइले प्रभुमि बिश्वास अरिबर मद्दाहान।” पइ पबित्र आत्माले पक्‍का अर्यो रे भण्यो, “यो सत्य हो। तिनन धन्यका हुन क्याकि तिनन आफ्ना कठीन परिश्रम बठेइ आराम अद्दया हुन रे तिननले अर्या कामकी निउति तिननलाइ इनाम दिइन्या हो।”

¹⁴ पइ मइले सेतो बादल धेक्या, रे मइले कसइलाइ तइका मथिमि बस्स्या रया धेक्या जो एक मान्सको चेलो जसोथ्यो। उइका मुन्टामि सुनको मुकुट थ्यो, रे हातमि एक लगाउ आँसी थ्यो।

¹⁵ ठीक तसइ बेला एक अर्खो स्वर्गदुत स्वर्गमि भया मन्दिर बठेइ बाइर आया रे उनले बादलमि बस्स्या मान्सलाइ जबरजस्ती भण्यो, “पृथ्बीमि फसल कटनिको समय तयार छ, तमरि आँसी लिय रे कटनी अर।”

¹⁶ तबइकिलाइ बादलमि बस्स्याले आफनी आसिले काट्ट सुरु अर्यो रे उइले पुराइ पृथ्बीमि बालि कटनी अर्यो।

¹⁷ पइ स्वर्गमि भया मन्दिर बठेइ एक अर्खा स्वर्गदुत बाइर आया। उनसित लगइ एक लगाउ आँसी थी।

¹⁸ ठीक तसइ बेला अर्खा स्वर्गदुत आया, जइले बेदिमि धुप जलाउन्या काम अरन्छ। उनले जोरले तिनलाइ भण्यो जइसित धारिलो आसी थी, “पृथ्बीको अंगुरको झुप्पा पइल्ली पाक्या छ! तइलाइ आफ्नि आसिले काट।”

^19-20 तब स्वर्गदुतले धर्तीमि रया अंगुर काटीबर तिननलाइ जिम्मा लायो। अंगुरलाइ एक ठाउँमि जिम्मा अर्याथ्यो ताकि तिनन पेच्चयाउन सकुन। यइको मतलब यो हो कि परमेश्वरले कडा सजाय दिन्या हुन। अंगुर सहरका बाहिर पेच्चेया थ्या। तइ ठाउ जाँ अंगुर पेच्चेया थ्या, बाहिर निकल्या रगतका बारेमि, इति गइलो प्रवाहमि बग्यो कि यो घोडाको लगाममी पुग्या थ्यो रे तीन सय किलोमिटर फैलियो।