मर्कुस 10 - डोटेली नयाँ करार

ब्या रे छोडपत्र बारेमि येशूको शिक्षा

¹ येशूले आफ्नो शिष्यासित कर्फनहुम सहर छाड्यो। रे उन सब यहुदिया जिल्ला भइबर यर्दन नदिका पारिबटा गया। आजी मान्सको भिड उनका वाँ आया रे येशूले आफ्नो रिति अनसार तिनलाइ शिक्षा दिन लाग्या।

² फरिसि मान्सन येशूका वाँ आइबर उनलाइ परिक्षा अद्दाइ सोध्यो, “कि मोशाको कानुन अन्सार कोइ मान्सले आफनी स्वानी सित छोडपत्र दिनाइलाइ अनुमति छ?”

³ येशूले तिनलाइ जबाफ दिइबर भण्यो, “मोशाले तमलाइ त्याग पत्रका बारेमि कसो कानुन दिइराइछ।”

⁴ तिननले भण्यो, “एक त्याग पत्र लेखिबर मान्सले आफनी स्वानिसित छोडपत्र अद्द सकन्छ भणि मोशाले अनुमति दिइराइछ।”

⁵ तर येशूले तिननलाइ भण्यो, “क्याकि तमन सदाइ परमेश्वरको आज्ञा माण्नाइ इन्कार अरन्छौ तबइकिलाइ मोशाले तमनलाइ यो आदेस दिराइछ।”

⁶ रे सृष्टिको सुरु मा परमेश्वरले सब चिज बनायो रे तिनलाइ “भाल्या रे पोथि अरिबर बनायो।”

⁷ तबइकिलाइ केटा रे केटि ब्या अरिबर उइले आफना बा रे इजालाइ छाडिबर आफनी स्वानी सित बसन्छ,

⁸ रे तिनन दुइ एकइ मान्स जसा हुनाहान। तिनन आब बठेइ दुइ मान्स जसा होइन, रे एकइ मान्स जसा हुनाहान।

⁹ तबइकिलाइ परमेश्वरले एक केटा रे केटिलाइ ब्या बठेइ एकसाथ जोड्या पछा, कसइले लगइ छुट्याउनु पड्डइन।

¹⁰ पइ जब शिष्यासित येशू घरमि एक्लाइ थ्या, तब उनले येशूलाइ इसइका बारेमि सोध्यो,

¹¹ येशूले तिनलाइ जबाफ दियो, “जइले आफनी स्वानी सित छोडपत्र अरिबर अर्खि सित ब्या अरन्छ, तइले उइका बिरोधमी व्यभिचार अरन्छ।

¹² पइ यदि स्वानिले आफना बैकानसित छोडपत्र अरिबर अर्खासित ब्या अरन्छे भण्या, तइले व्यभिचार अरन्छे।”

बाल बच्चा रे स्वर्गको राज्य

¹³ पइ मान्सले नाना बालकलाइ येशूले छोइबर आशिस दिउन भणि उनरा वाँ लेइबर आया, रे शिष्याले तिनन मान्सलाइ हकार्यो।

¹⁴ पइ यो धेकिबर येशू रिसाया, रे तिनलाइ भण्यो, “नाना बालकलाइ मेरा वाँ आउन्दिय, तिनलाइ जन रोक, क्याकि जो मान्स यिन बालक जसा भरोसा अददु लायक छन रे नरम छन, तिनन परमेश्वरको राज्यमि रन्या हुन।

¹⁵ साँच्चि म तमनलाइ भण्नउ, जइले परमेश्वरको राज्यलाइ नाना बालक जसइ ग्रहण अरन्छ, त्यो पक्‍का परमेश्वरको राज्यमि जान्या छ।”

¹⁶ पइ येशूले बालकलाइ आफना वाँ बोलाइबर कल्लिनाइ लाइ भण्यो, अंगाल हालिबर तिननमि आफ्नो हात राखिबर तिनलाइ आसिर्बाद दियो।

धनि मान्स रे परमेस्वोरको राज्य

¹⁷ येशू रे उनरा शिष्या बाटाइनि जाना जानाइ, एक जाना मान्स दकुडिबर येशूका वाँ आयो रे आदर अर्या धेकाउनाइलाइ येशूका अगाडी घोप्टो पर्यो। रे उनलाइ सोध्यो, “ओ असल गुरु, मइले कि काम अरु कि परमेश्वरले मलाइ अनन्त जीवन दिउन?”

¹⁸ येशूले जबाफ दियो, “तम मसित क्याइ असल भणन्छौ? एक मान्तर परमेश्वर बाहेक और कोइलगइ असल आथिन।

¹⁹ तु परमेश्वरको आज्ञा त जाणन्छइ: हत्या जन अरेइ, व्यभिचार जन अरेइ, जन चोरेइ, झुटि गवाही जन दिएइ, धोका जन दिएइ, आफ्नो बा रे इजाको आदर अरेइ।”

²⁰ पइ तइले येशूलाइ भण्यो, “गुरुज्यू, यिन सब आज्ञा त मइले मेरा जवानी धेकि पालन अरिराइछु।”

²¹ येशूले तइलाइ प्रेमले हेर्यो, रे तइलाइ भण्यो, “तुइले आजी एक कुरणी अददु पडद्या छ। जा, रे तेरा जी-जति लगइ छन बेच रे गरिबलाइ पैसा दिदे। यदि तु इसो अरन्छै भण्या तुइलाइ स्वर्गमि धन मिल्या छ। रे मेरा शिष्य हुनाइलाइ मेरा पछा लाग।”

²² जब येशूले तइलाइ यो भण्या सुण्यो तब त्यो मान्स निरास भयो, रे त्यो दुःखी होइबर गयो, क्याकि तइसित भौत धन थ्यो।

²³ येशूले वलतिर पलतिर हेरिबर आफ्ना शिष्यालाइ भण्यो, “धनि मान्सलाइ परमेश्वरको राज्यमि पस्स भौत असजि छ।”

²⁴ उनले भण्या यइ कुरणीमि शिष्याले अचम्म माण्यो। येशूले आजी तिनलाइ भण्यो, “मेरा प्यारा भाइ हो, तइ मान्सन परमेश्वरको राज्यमि पस्स भौत असजि छ जइले धनमि भरोसा अरन्छ।

²⁵ एक उँट सुया छिन बठेइ छिद्द सक्दैन, तसेरि धनि मान्सलाइ परमेश्वरको राज्यमि पस्सु भौत असजि छ।”

²⁶ रे शिष्याले यो कुरणी सुण्यो, रे भौत अचम्म माण्यो रे एक दोसरा लाइ भण्ना लाग्या “तसो भया कस्या कसइ मान्सले परमेश्वरको राज्यमि पस्न सकन छ, रे बच्च सकन्छ?”

²⁷ येशूले तिननलाइ हेरिबर भण्यो, “यो मान्सका निउति असम्भब छ रे परमेश्वरको निउति होइन, सब कुरणी परमेश्वरको निउति सम्भब छ।”

²⁸ पत्रुसले येशूलाइ भण्यो, “हेर, हामले तमरा शिष्य हुनाइलाइ सब छाड्या, हामरो कि हुन्या हो?”

^29-30 येशूले शिष्यालाइ भण्यो, “साँच्चि म तमलाइ भण्नउ जइले मेरा शिष्य बन्ना कि निउति रे सुसमाचार प्रचारको खातिर, घर, कि दाइ-भाइ, कि दिदि-बैनि, कि इजा-बा, कि शिष्य चेली, कि जग्गा जमिन छाडन्छ, तइले यइ युगमि सतावट सित भौत चिज पाउन्छ रे आउन्या समयमि अनन्त जीवन पाउन्या छ।

³¹ रे भौत जो अइल अगाडी छन तिनन आउन्या समयमि पछाडी हुन्या हुन रे जो अइल पछाडी छन, तिनन आउन्या समयमि अगाडी हुन्या हुन।”

आफ मद्या बारेमि येशूले तेसरो अगमबाणी

³² तिन सब यरुशलेम सहरतिर जान्नाथ्या, रे येशू तिनरा अगाडी-अगाडी हिट्टाथ्या। शिष्याले अचम्म माणिराइथ्यो, क्याकि जाँ उन जान्नाथ्या तइ ठाउँमि भौत मान्स उनरो बिरोध अद्दाथ्या, रे और मान्सन जो तिननसित थ्या उनलाइ यइ बारेमि डरथ्यो कि यरुशलेम सहरमि येशूसित कि हुन्या हो।

³³ तब येशूले भण्यो, “हेर, हाम यरुशलेम सहरतिर जान्नार्याउ। रे म, मान्सको चेलो यहुदि मान्सका अगुवा रे यहुदि मुख्य पुजारिन रे मोशाको कानुन सिकाउन्यावाला बठेइ म पकरिनु पड्या हो रे तिनन बठेइ म मारिनु पड्या हो रे गैर-यहुदि मान्सनका हातमि म सुम्पिन्या हु।

³⁴ रे तिननले मलाइ खिसि काट्ट्या हुन, रे मलाइ थुक्द्या हुन, मलाइ कोर्रा लाउन्या हुन, रे मलाइ मारिदिन्या हुन, तर तेसरा दिनमि म मर्या बठेइ जिउनो हुन्या हु।”

याकुब रे यूहन्नाको बिन्ति

³⁵ तब जब्दियाका दुइ चेलान याकुब रे यूहन्ना येशूका नजिक आइबर भण्यो, “गुरु हाम जो बिन्ति अदौ तइ हामकिलाइ अरिदिय।”

³⁶ येशूले तिननलाइ सोध्यो, “तमरा निउति म कि अरिदिउ, भण्न्या तमरो मन छ?”

³⁷ तिननले येशूलाइ भण्यो, “जब तमरा महिमामि सासन सुरु अद्दया हौ तब हाममि आफसित सासन अददाइलाइ हामलाइ अनुमति दिय। रे एक जाना तमरा दाइन तिर रे अर्खो तमरा बाउतिर बस्स पाउन्या मन्जुरि हामलाइ दिय।”

³⁸ पइ येशूले तिनलाइ भण्यो, “तमन कि मागन्छौ त्यो तमन जाणनानु। कि जो दु:खको कटौरा म पिनउ, त्यो तम पिन सकन्छौ? कि तमनले त्यो दु:खको बप्तिस्मा लिन सकन्छौ जसो बप्तिस्मा मइले लिन्या हु?”

³⁹ तिननले उनलाइ भण्यो, “हाम सब सक्दाउ।” रे येशूले तिननलाइ भण्यो, “कि तमन त्यो सतावट सन सकन्छौ जो म छिट्टाइ सताइन्या हु? कि तमन तसेरि मद्द सकन्छौ जसेरि म छिट्टाइ मारिन्या हु?

⁴⁰ तर मलाइ यो अधिकार आथिन कि मेरा दाइनतिरइ रे बाउतिरका सम्मानमि को बस्या हुन। परमेश्वरले त्यो ठाउ तयार अरिराइछ जो तइ ठाउका निउति चुनीराइछ।”

⁴¹ जब और दस जाना शिष्याले सुण्यो तब तिनन याकुब रे यूहन्नासित रिसाया।

⁴² तब येशूले तिनलाइ आफना वाँ बोलाइबर भण्यो, “तम जाँणन्छौ, यइ संसारका सासक आफ्नो अधिकार प्रयोग अददु आफ्नो अधिनमी भएका मान्समि अधिकार जमाउन सासन अद्दाहान। रे तिनारा अगुवानले मान्सलाइ आफ्नो भण्या अराउनाइलाइ अधिकारको प्रयोग अददाहान।

⁴³ रे तम इसो जन अर्या। पइ तममि जो महान बन्न इच्छा अरलो उ सबको सेवक बनोस, रे जो अगुवा बन्न इच्छा अरलो उ सब मान्सका निउति नम्र सेवक बनोस।

⁴⁴ जइले तममि सबहइ ठुलो हुन्या मन अरन्छ, त्यो सबको दास हुन पणन्छ।

⁴⁵ म यइ भण्नउ कि म, मान्सको चेलो यइ संसारमी औरले मेरो सेवा अरुन भणबर आया होइन तर और मान्सनको सेवा अद्दाइ आया हु। म भौत मान्सनलाइ तिनरा पाप बठेइ छुटकारा अददाइ आया हु।”

अन्धा बारतिमैले आँखा धेक्यो

⁴⁶ यरुशलेम सहरको बाटो भइबर, येशू रे तिनरा शिष्या यरिहो गाउँमी आया। येशू, तिनरा शिष्या रे और मान्सनको ठुलो भिड गाँउ बठेइ जान्ज्या, एक बारतिमै नाउँ भया कानो भीकारि बाटाका ड्यालीमी बसिरइथ्यो। त्यो तिमैको चेलो थ्यो।

⁴⁷ जब तइले मान्सन बठेइ यो सुण्यो कि येशू जो नासरत गाउँका थ्या, तइ बाटो भइबर आउन्ना छन भण्न्या सुण्यो, तब कला हालिबर त्यो भण्न पस्यो, “ओ येशू राजा दाउदका बंस, ममि दया अर!”

⁴⁸ तब भौतले तइलाइ चुप लागलो भणि हकार्यो। पइ त्यो आजी जोरले कला हाल्ल पस्यो, “ओ येशू राजा दाउदका बंस, ममि दया अर!।”

⁴⁹ तब येशू ठम्म कलिया रे ताँ आसपास भएका मान्सलाइ भण्यो, “तइलाइ बोला।” पइ तिननले तइ कानालाइ यिसो भणि बोलायो, “हिम्मत अर, उठ, येशू तुलाइ बोलाउना छन।”

⁵⁰ पइ त्यो कानो मान्स आफ्नो बाहिरि चद्दर खितिबर त्यो जुडुक्क उठ्यो रे येशूका वाँ आयो।

⁵¹ येशूले तइलाइ भण्यो, “तु कि चहान्छइ, म तेरा निउति कि अरु?” तइ काना मान्सले उनलाइ भण्यो, “गुरु म दृष्टि पाँउ।”

⁵² येशूले तइलाइ भण्यो, “मइले तुलाइ निको बनाउना छु क्याकि तुइले मलाइ बिश्वास अर्या छइ। तु आफना घर जा। उइले उतन्जेइ धेक्द सक्द्या भयो रे उ और मान्सनसित गयो जो येशूका पछा-पछा लागीरइथ्या।”