मत्ती 25 - डोटेली नयाँ करार

दस कन्याकि काहानि

¹ तब येशूले तिनरा शिष्यालाइ भण्यो, “जब म, मान्सको चेलो फर्किन्या हु, स्वर्गको राज्य इसो हुन्या हो: ताँ दस जाना कन्या ब्याउलिकी सङनि थिन। तिनन आफ्ना बत्ति लइजाइबर ब्याउलालाइ भेट्टाइ ब्याका भोजमि जान्नाथिन।

² तिननमि हइ पाँच जाना निर्बुद्दि रे पाँच जाना बुद्दिमति थिन।

³ क्याकि जब निर्बुद्दिले आफना बत्ति लैया तब तिननले थप तेल लैया थेइन।

⁴ तर बुद्दिमतीले आफना बत्ति संगै तेल लगइ लइगइन।

⁵ ब्याउलाले अबेला अर्या हुनाले सब निनले लट्ठ भया रे सिइया।”

⁶ तर आधा रातमि आवाज आयो, “हेर, ब्याउलो आइरइछ, जा रे उनलाइ भेट।”

⁷ रे पइ तिन सब कन्या बिउजीबर आफना-आफना बत्ति ठीक अद्द पसिन।

⁸ निरवुद्दि कन्याले बुद्दिमति सित भण्यो तमरा तेल बठेइ थोक्काइ तेल हामलाइ लगइ दिय, क्याकि हमरा बत्ति त निभाउनाइ बटीया।

⁹ “तर बुद्दिमतिले इसो भणबर जबाफ दियो, ‘हामकिलाइ रे तमनकिलाइ पुग्द्या तेल आथिन बरु दोकान बठेइ किनिबर आफकिलाइ ल्यास।’

¹⁰ तिनन किन्नाइ जान्ज्या ब्याउला पुगिया रे तयार भया उनसितइ ब्याका भोजमि पस्या रे ढोका बन्द भयो।”

¹¹ पछा तिन और कन्या फर्किबर ब्याउलालाइ इसो भण्न पसिन, “प्रभु, प्रभु, हामरि निउति खोल्दिना।”

¹² तर उनले जबाफ दिबर भण्यो, “साँच्चि म तमलाइ भण्नउ, म तमनलाइ चिन्नइन।

¹³ तबइकिलाइ होस अर! क्याकि मेरो फर्किन्या त्यो दिन रे त्यो बेला तमनलाइ था आथिन।”

सुनको सिक्‍काकी काहानि

¹⁴ जब म, मान्सको चेलो फर्किन्या हु, स्वर्गको राज्य इसो हुन्या हो:एक मान्स लामो यात्रामि जान्छ। उइले आफना नौकरनलाइ बोलाइबर आफ्नो धन सम्पतिको थोकाइ भाग तिननलाइ दिन्छ रे तिननलाइ भणन्छ कि म गया पछा इन धन सम्पति लगानी अरिबर भौत रुप्या कमा।

¹⁵ तइले तिन हरेकलाइ तिनरा आफना योग्यता अन्सार एकलाइ पाँच सुनका सिक्‍का, अर्खालाइ दुइ रे अर्खालाइ एक दिबर त्यो जान्छ।

¹⁶ पाँच सुनका सिक्‍का पाउन्याले तिन पैसा ब्यापारमि लायो रे और पाँच सुनका सिक्‍का कमायो।

¹⁷ तसेरि दुइ सुनका सिक्‍का पाउन्याले और दुइ सुनका सिक्‍का कमायो।

¹⁸ तर एक सिक्‍का पाउन्या नौकरले गइबर, जमिनमुणि खणिबर, आफना मालिकको सिक्‍का लुकाइराख्यो।

¹⁹ भौत समय पछा तिन नौकरका मालिक घर फर्क्या, रे तिनले सबलाइ सङइ बोलाइबर उनले दिया धन सम्पति कि अर्यो भणि पत्ता लायो।

²⁰ तब पाँच सुनका सिक्‍का पाउन्या नौकरले पाँच और सुनका सिक्‍का लेइबर इसो भण्यो, “हजुरले मलाइ पाँच सिक्‍का दियाथ्या मइले पाँच और कमाइराइछु।”

²¹ मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्‍कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”

²² दुइ सुनका सिक्‍का पाउन्या नौकरले आइबर भण्यो, “हजुर तमले मलाइ दुइ सुनका सिक्‍का दिया हो रे मइले और दुइ सुनका सिक्‍का कमाया छु।”

²³ मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्‍कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”

²⁴ रे एक सुनको सिक्‍का पाउन्या नौकरले आइबर भण्यो, “हजुर तम कठोर मान्स हो भण्न्या मलाइ थाहा थ्यो। तम इसा मान्स जसा छौ जइले बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अरन्छ।”

²⁵ म डराइरइथ्या कि यदि मइले सिक्‍का हराया भण्या तमले दण्ड दिन्या हौ, रे मइले गइबर सुनका सिक्‍का जमिनमुणि लुकाइबर राख्दिया। हेर, “यो तमरो एक सुनको सिक्‍का।”

²⁶ तइका मालिकले तइलाइ जबाफ दियो, “दुष्ट रे अल्छी नौकर! तुलाइ थाहा थ्यो कि म कठोर मान्स हु। म बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अद्दउ।

²⁷ तबइकिलाइ तुइले मेरो धन साउका वाँ राख्दु पाड्डयाथ्यो, रे आइबर मइले तइको ब्याज लगइ पाउनेइ थ्या।”

²⁸ रे मालिकले और नौकरलाइ भण्यो, “तइ बठेइ त्यो एक सुनको सिक्‍का खोस, रे जइसित दस सुनका सिक्‍का छन उइलाइ दिय।

²⁹ जइले बुज्जया इच्छा अरन्छ तइलाइ परमेश्वरले बुज्जया सक्ति दिनाहान, रे जइले बुज्जया इच्छा अद्दइन रे म कि सिकाउन्नाछु, तइको बुज्जया सक्ति परमेश्वरले खोस्साहान।

³⁰ तइ बेकम्मा नौकरलाइ बाइर अनाराइनि खिद्दिय, जाँ मान्स रुनाहान रे दारा किट्टाहान।”

न्यायको दिन

³¹ जब म, मान्सको चेलो आजी आउन्या हु, म महिमामि आउन्या हु रे सारा स्वर्गदुत आफ्नो सित ल्याउन्या हु। रे म महिमामय सिंहासनमि बसिबर सब मान्सनको न्याय अद्दया हु।

³² मेरा सामने सब जाति जम्मा हुन्या हुन, रे जसेरि गोठालाले भेडा बाकरा अलग पाणन्छ उसेरी म उन एकलाइ अर्खा बठेइ अलग अद्दया हु।

³³ मइले भेडा, जो धर्मि मान्सनलाइ आफना दाइन तिर रे बाकरा, जो अधर्मि मान्सनलाइ बाँउतीर राख्द्या हु।

³⁴ रे म, राजाले आफना दाइन तिरकालाइ भणन्या हु, “आस, तमन मेरा पिताका धन्यका मान्सन हो। संसारका उत्पति बठेइ तमरा निउति तयार पाड्याको राज्यमि अधिकार अर।

³⁵ जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दिया, जब मलाइ तिस लागरइथि तमनले मलाइ पिनाइलाइ पानी दिया, जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दिया,

³⁶ जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दिया, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्या, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आया।”

³⁷ तब धार्मिजनले जबाफ दिन्या हुन, “हे प्रभु, कब हामले तम भोकाएका धेक्या रे तमलाइ खान दिया? तिसाया धेक्या रे तमलाइ पिनाइ दिया?

³⁸ कब हामले तमलाइ परदेशी धेक्या रे तमलाइ बस्साइलाइ दिया? अथवा नाङङाइ धेक्या रे लत्ता दिया?

³⁹ कब हामले तमलाइ बिरामी अथवा झेलमि धेक्या रे तमरा वाँ भेट्टाइ आया?”

⁴⁰ रे म, राजाले तिननलाइ जबाफ दिबर तिननलाइ भण्न्या हु, “साँच्चि म तमलाइ भणउ, तमनले इन सब मेरा शिष्या मध्ये सब भण्ना नानालाइ जी जति अर्या त्यो तमले मलाइ अर्या जसो हो।”

⁴¹ तइ पछा मइले मेरा बाँउतिरका मान्सनलाइ भण्न्या हु, “तम श्रापित मान्स हो, म बठेइ दुर हो रे सैतान रे उइको दुतका निउति परमेश्वरले तयार अर्याको अनन्त आगामी जा।

⁴² क्याकि जब म भोकाया थ्या तमनले मलाइ खानाइ दियानु, जब म तिसाया थ्या तमनले मलाइ पिनाइ दियानु।

⁴³ जब म परदेशी थ्या तमनले मलाइ आफना घरमि निउतो दियानु, जब म नाङङोइ थ्या तमनले मलाइ लाउनाइ लत्ता दियानु, जब म बिरामी थ्या तमनले मेरो रेख देख अर्यानु, जब म झेलमि थ्या तमन मलाइ भेटाइलाइ आयानु।”

⁴⁴ तिननले लगइ इसो भणबर जबाफ दिन्या हुन, “प्रभु कब हामले तमलाइ भोकाएका वाँ तिसाया धेक्या, परदेशी वाँ नाङङाइ बिरामी वाँ झेलमि धेक्या रे तमरो सेवा अरेइन?”

⁴⁵ रे मइले तिननलाइ जबाफ दिन्या हु, “साँच्चि म तमनलाइ भण्नउ, कि जो लगइ तमनले तमरा नाना बिश्वासि भाइलाइ अर्यानु, त्यो तमनले मेरा निउति अर्यानु।

⁴⁶ तिनन जो बाँउतिरका छन, तिननअनन्त दण्डका भागिदार हुन्या हुन तर धर्मिजन अनन्त जीवनमी पस्स्या हुन।”