मत्ती 18 - डोटेली नयाँ करार

स्वर्गका राज्यमि सब भण्ना ठुलो

¹ तसइ बेला शिष्या येशूका वाँ आइबर सोध्यो, “स्वर्गका राज्यमि सब हइ ठुलो को हो?”

² उनले एक नानो बालकलाइ आफना वाँ बोलाइबर कल्लेयो,

³ रे भण्यो, “साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ, मन बदलिबर तमन नाना बालक जसा भयानु भण्या कभइ लगइ स्वर्गको राज्यमि पस्स पाउन्या होनु।

⁴ जइले यइ नाना बालक जसो आफलाइ नम्र बनाउछ, त्यो स्वर्गको राज्यमि सब भण्ना महान हुन्या हो।

⁵ जइले मेरा नाउँमि एक यिसो बालकलाइ स्वागत अरन्छ, तइले मलाइ स्वागत अरन्छ।”

⁶ “तर जइले नानो मान्स जइले ममि बिश्वास अददाहान, उनलाइ पाप अद्द लाउनाहान भण्या, सजायका रुपमी तइका गलाइनो जितारो झुन्ड्याइबर समुद्र भित्तरी खितिनु सबहइ निको हुन्छ।”

⁷ “पाप अद्द लाउन्या परिक्षाका निउति यइ संसारलाइ धिक्‍कार! पाप अद्द लाउन्या परिक्षा त आउनेइ हो। तर धिक्‍कार, तइ मान्सलाइ जइ बठेइ पाप अद्द लाउन्या परिक्षा आउछ!

⁸ तेरा हात कि खुट्टाले तुलाइ पाप अद्द लाउछ भण्या तइलाइ काटीबर खितदिय। दुइ हात कि खुट्टा सित अनन्त आगामी फालिनु भण्ना बरु लुलो कि डुणो होइबर जीवन भितर पस्सु तेरा निउति असल हुन्छ।

⁹ पाप अद्द लाउन्या कारणलाइ निकलिबर खितदिय! तइका जडाइ बठेइ खितदिय, जसेरि तेरा आँखाले तुलाइ पाप अद्द लाउछ भण्या तइलाइ निकलिबर खितदिय। दुइ आँखा सित नरका आगामी फालिनु भण्ना बरु कानो होइबर जीवन भितर पस्सु तेरा निउति असल हुन्छ।”

हराया भेडाको काहानि

¹⁰ येशूले भण्यो, “होशियार बस, तमनले यिन नानामि हइ एक जनालाइ लगइ हेला जन अर्या। क्याकि म तमनलाइ भण्नउ, स्वर्गमि तिनरा स्वर्गदुत सदाइ मेरा पिताको उपस्थितिमि हुनाहान।

¹¹ क्याकि म, मान्सको चेलो हराया मान्सनलाइ बचाउनाइ आया हु।

¹² तमन कि बिचार अरन्छौ? यदि कसइ मान्सका सय भेडामि हइ एक भड्किबर गयो भण्या, उइले उनान्सयलाइ छाडिबर डाङा तिर गइबर तइ भड्किबर जान्या एक भेडालाइ खोज्जाइ जानैन ब?

¹³ यदि उइले तइलाइ पायो भण्या, साँच्चि म तमनलाइ भण्नउ, तिन भड्किबर नजान्या उनान्सय भण्ना तइ एककि निउति उ बड्ताइ रमाउछ।

¹⁴ यिसेरी स्वर्गमि हुन्या तमरा पिताको यो इच्छा छ कि यिन नानामि हइ एक जाना लगइ नष्ट जन हुन।”

अपराध अद्द्या बिश्वासि भाइबैनी

¹⁵ येशूले भण्यो, “तेरा बिश्वासि भाइबैनीले तेरा बिरुद्दमि अपराध अर्यो भण्या, गइबर तमन दुइ मान्तर हुन्ज्या तइको दोस धेकाइ दे। तिननले तेरो कुरणी सुण्यो भण्या, तेरा बिश्वासि भाइबैनी पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्क्या भण्या तमले भाइबैनी लाइ बिश्वासमि फिर्ता लेया।”

¹⁶ तर यदि तइले सुणेइन भण्या आफसित और एक कि दुइ जाना मान्स लैजा, क्याकि मोशाको कानुन अनसार, “सब दोस दुइ अथवा भौत साक्षि बठेइ सत्य साबित हुनु पणन्छ।”

¹⁷ यदि तइले तिनरि कुरणी लगइ सुण्न इन्कार अर्यो भण्या मण्डलिलाइ भण, यदि मण्डलिको कुरणी लगइ सुण्न इन्कार अर्यो भण्या तइलाइ गैर-यहुदि रे कर उठाउन्या जसोइ ब्यबहार अर।

अनुमति

¹⁸ येशूले भण्यो, “साच्ची म तमनलाइ भणनउ, तमनले धर्तीमि जी बादन्छौ, त्यो स्वर्गमि बादिन्या हो। रे तमनले धर्तीमि जी फुकाउछौ त्यो स्वर्गमि फुकाइन्या हो।

¹⁹ आजी म तमनलाइ भणनउ, धर्तीमि तमनमि हइ दुइ जाना केइ कुरणीमि सहमत होइबर केइ माग्या भण्या, त्यो स्वर्गका मेरा पिता बठेइ तमरि निउति हुन्या हो।

²⁰ क्याकि जाँ दुइ अथवा तीन जाना मेरा नाउँमि जम्मा हुनाहान, ताँ म तिनरा बिचमि हुन्या हु क्याकि तमन मेरा शिष्या हौ।”

निर्दयी नौकरकी काहानि

²¹ तब येशूका वाँ आइबर पत्रुसले भण्यो, “प्रभु, मेरा बिश्वासि भाइले मेरा बिरुद्दमि अपराध अर्यो भण्या मइले तइलाइ कति बेर क्षमा अदद्या?” कि सात बेर सम्म?

²² येशूले तइलाइ भण्यो, “म तुलाइ भण्नउ, सात बेर मान्तर होइन, तर तमले सत्तरि गुणा सात बेर क्षमा अद्दु पणन्छ।

²³ परमेश्वरको राज्य यइ काहानि जसो छ: एक राजा जइले आफना नौकरसित हिसाब माग्द्या बिचार अर्यो।

²⁴ जब तिनले हिसाब मिलाउन पस्यो, तब एक जानो नौकरले दस हजार बोरा सुनका सिक्‍का ऋण लैजान्यालाइ राजाका वाँ लेया।

²⁵ तर तइ मान्सले रिण तिद्द नसक्या हुनाले राजाले तइ रे तइकि स्वानी रे चेलाचेली रे तइका सब चिज बेचिबर कर्जा चुकाउन्या हुकुम दियो।

²⁶ तब तइ नौकरले घुडा टेकिबर तइका खुट्टाइनि पडिबर भण्न पस्यो, ‘महान राजा! मलाइ दया अर, म तमरो सब ऋण तिरि दिउलो।’

²⁷ तब राजालाइ दया लागीबर तइलाइ छाडिदियो, रे तइको ऋण क्षमा अरिदियो।

²⁸ तर तइ नौकरले निकलिबर जान्जेइ आफना संङि नौकरमी हइ एक जानो भेट्यो, जो तइको एक सय चाँदीका सिक्काको रिणि रइछ। उइको गलो समाइबर तइले भण्यो, ‘तेरो तिद्दु पड्डया ऋण मलाइ तिर।’

²⁹ तर तइको संङि नौकरले घोप्टिबर तइलाइ बिन्ति अद्द पस्यो, ‘ममि दया अर, म तमरो सब ऋण तिरि दिउलो।’

³⁰ तर तइले माणेइन, रे गइबर ऋण नतिरन्ज्या सम्म उइलाइ झेल हाल्दियो।

³¹ तइका संङि नौकरले यो सब धेक्यो रे तिनन भौत दु:खि भया। तिननले गइबर यो सब घटना आफना राजालाइ भणिदियो।

³² तब राजाले तइ दस हजार बोरा सुनका सिक्‍का ऋण भया नौकरलाइ आफना वाँ बोलाइबर भण्यो, ‘ए दुष्ट नौकर, तुइले मसित बिन्ति अरि, रे मइले तुलाइ तेरो ऋण क्षमा अरिदिया।’

³³ मइले तुलाइ दया अर्या रे तेरो ऋण क्षमा अरिदिया जसेरी कि तुइले सङि नौकरलाइ दया अरिबर तइको ऋण क्षमा अद्दु पड्डया थेइन ब?

³⁴ तब राजाले भौत रिसाइबर तइलाइ सब ऋण नतिरन्ज्या सम्म दण्ड दिनाइ दण्ड दीन्यावालाका हातमि दिदियो।

³⁵ तमनले आफना बिश्वासि भाइलाइ आफना हृदय बठेइ क्षमा अर्यानु भण्या, स्वर्गमि हुन्या मेरा पिताले लगइ तमनसित तसोइ अदद्या हुन।”