लूका 6 - डोटेली नयाँ करार

येशू बिश्राम दिनका प्रभु

¹ बिश्राम दिनमि उन अनाजका खेत बठेइ होइबर जान्नाथ्या, रे उनरा शिष्याले अनाजका बाला टिपीबर हातमि माड्डाइ खान पस्या।

² तर फरिसि मान्सनमि हइ कसइ-कसइले तिननलाइ भण्यो, “बिश्राम दिनमि जी अददु ठीक आथिन तमन क्याकि त्यो अरन्छौ?”

³ येशूले तिननलाइ जबाफ दिइबर भण्यो, “कि तमनले यो लगइ पड्या आथिनौ ब, जब दाउद आफइ रे तिनसित भया भोकाइरइथ्या, तब कि अर्यो?

⁴ कसेरी परमेश्वरका घरमि पसिबर भेटिका रुपमि चढाइया रोटा समाइबर तिनले खायो, रे आफसित भयालाइ लगइ दियो, जो यहुदि पुजारि बाहेक औरले खानु उचित थेइन।”

⁵ तइ पछा उनले तिननलाइ भण्यो, “म, मान्सको चेलोलाइ बिश्राम दिनमि अधिकार छ।”

बिश्राम दिनमि रोगिलाइ निको पाड्या

⁶ अर्खा बिश्राम दिनमि यहुदि सभाघर भितर पसिबर उनले शिक्षा दियो। ताँ दाइन हात सुक्या एक जानो मान्स थ्यो।

⁷ उनले बिश्राम दिनमि निको पाड्या काम अर्या हुनाले येशूलाइ दोस लाउनालाइ मोशाको कानुन सिकाउन्यावाला रे फरिसि मान्सनको समुह उनरा दोबा लागीरइथ्या।

⁸ तर उनले तिनरो नियत था पाइहाल्यो, रे हात सुक्या मान्सलाइ भण्यो, “याँ आइबर सब मान्सनका अगाडी उठ।” त्यो उठ्यो रे कल्लियो।

⁹ तब येशूले तिननलाइ भण्यो, “म तमलाइ सोद्दउ, बिश्राम दिनमि कि अद्दु निको छ निको अद्दु कि खराब अद्दु, ज्यान बचाउनु कि नास अद्दु?”

¹⁰ तइ पछा उनले वलतिर पलतिर सब ठाउँ हेरिबर तइ मान्सलाइ भण्यो, “तेरो हात सिदा अर।” तइले तसोइ अर्यो, रे तइको हात निको भयो।

¹¹ तर तिनन रिसले आगो भया, रे कस्याँ येशूलाइ कि अददाउ भणबर आपसमी एकमत अद्द पस्या।

बार छान्या शिष्या

¹² तइ पछा येशू डाङामि उकल्या रे प्रार्थना अद्दाइलाइ गया, रे परमेश्वरसित प्रार्थना अद्दाइ पुराइ रात बितायो।

¹³ ब्यहान भया पछा उनले आफना शिष्यालाइ आफना वाँ बोलाइबर तिनरा बिचमि हइ बार जाना छान्यो, रे तिन सबलाइ छान्या शिष्या नाउ दियो:

¹⁴ सिमोन जइलाइ उनले पत्रुस नाउँ लगइ दियो, रे तइको भाइ अन्द्रियास, याकुब रे यूहन्ना, फिलिप रे बारथोलोमाइ,

¹⁵ मत्ती रे थोमा, अल्फयसको चेलो याकुब, रे सिमोन, जइलाइ उग्रपन्थि भणिन्थ्यो,

¹⁶ याकुबको चेलो यहूदा, रे यहूदा इस्करियोत, जो बिश्वासघाती भयो।

येशूले मान्सनलाइ सिकायाको रे निको अर्याको

¹⁷ उन तिननसित डाङा बठेइ तल्तिर ओलीबर एक बराबर भया जग्गामि कलिया। उनरा शिष्याको एक ठुलो भिड, रे सारा यहुदिया जिल्ला रे यरुशलेम सहर, रे समुद्र किनार टुरोस रे सिदोन सहरका इलाका बठेइ ठुलो भिड

¹⁸ उनरो बचन सुण्न्नाइलाइ रे आफना-आफना रोग बठेइ निको हुनाइ आइरइथ्या। भूत बठेइ पिडीत लगइ निको भया।

¹⁹ सारा भिडले उनलाइ छुनाइ खोज्जाथ्या, क्याकि सक्ति उन बठेइ निकलिरइथ्यो, रे तिनन जम्माइलाइ निको बनाउनाथ्यो।

आशीषको बचन

²⁰ तब उनले आफना शिष्या वाँ हेरिबर भण्यो, “धन्य तमन गरिब हुन्या, क्याकि परमेश्वरो राज्य तमरो हो।

²¹ धन्य तमन अइल भोकाउन्या, क्याकि तमन तृप्त हुन्या हउ। धन्य तमन, अइल रुन्या क्याकि तमन हास्या हउ।

²² धन्य तमन, जब मान्सनले तमनलाइ म, मान्सको चेलोका लाग्दा घृणा अद्दाहान रे बहिस्कार अद्दयाहुन, रे हेला अद्देहुन, रे दुष्ट भणबर तमरा नाउलाइ अपमान अद्दया हुन।

²³ तइ दिन रमा रे खुशिले उफड, क्याकि स्वर्गमि तमरो इनाम ठुलो हुन्या हो। क्याकि तिनरा पुर्खाले लगइ अगमबक्तालाइ तसोइ अरिराइथ्यो।”

सोकको बचन

²⁴ “तमनलाइ भयानक दण्ड छ, तमन जो धनि छौ! क्याकि तमनले पइल्ली आफ्नो सुख पाइसक्या छौ।

²⁵ तमनलाइ भयानक दण्ड छ, अइल जइले धोअरिबर खायाछौ क्याकि तमन भोकाउन्या हौ। तमनलाइ भयानक दण्ड छ, तमन अइल हास्या, क्याकि तमन सोक अद्दया हउ रे रुन्या हौ।

²⁶ तमनलाइ भयानक दण्ड छ, जब सब मान्सनले तमरो प्रसंसा अद्दाहान। क्याकि इसेरि तमरा पुर्खाले झुटा अगमबक्तानलाइ प्रसंसा अर्याथ्यो।”

शत्तुरलाइ लगइ प्रेम अददु

²⁷ तर तम सुण्न्यालाइ म भण्नउ, “आफना शत्तुरलाइ प्रेम अर, रे घृणा अद्द्यालाइ भलो अर,

²⁸ सराप्दयालाइ आशिस दिय, दुष्ट ब्यबहार अदद्याकि निउति प्रार्थना अर।

²⁹ तेरा एक गलामि चट्काउन्यालाइ अर्खो गला लगइ थाप्दे, रे जो तेरो पिछौरो लइजान्छ भण्या तइलाइ तेरो लत्ता लगइ लइजानदे।

³⁰ तमसित माग्द्या हरेकलाइ दिय, रे तमरो सामान लइजान्या सित आजी जनमाग।

³¹ मान्सले तमनसित जसो ब्यबहार अर भण्न्या तमन चाहान्छौ, तमन लगइ तिननसित तसोइ ब्यबहार अर।”

³² “यदि तमनलाइ प्रेम अद्द्यासित मान्तर प्रेम अरन्छौ भण्या, तमलाइ कि फाइदा भयो रे? क्याकि ‘पापीन’ लगइ आफलाइ प्रेम अद्दयासित प्रेम अद्दाहन।

³³ यदि तमरो भलो अद्द्यालाइ भलो अरन्छौ भण्या, तमनलाइ कि फाइदा भयो रे? क्याकि पापिलगइ तसोइ अद्दाहान।

³⁴ यदि कसइलाइ ऋण दिइबर फिर्ता पाउन्या आसा राखन्छौ भण्या, कसइले तमरो प्रसंसा क्याकि अद्दु? क्याकि आजी उति पाउन्या आसा राखिबर पापी लगइ पापीलाइ ऋण दिनाहान।

³⁵ तर आफना शत्तुरलाइ प्रेम अर, रे तिनरो भलो अर। आजी पाउन्या आसा नराखिबर ऋण दिय, रे तमरो इनाम ठुलो हुन्या हो, रे तमन परमप्रधानका सन्तान हुन्या हउ, क्याकि उन बैगुनि रे दुष्ट मान्सनलाइ लगइ कृपा अददाहान।

³⁶ तमरा स्वर्गमि हुन्या पिता कृपालु भया जसेरि तमन लगइ कृपालु होउ।”

औरलाइ दोषि जन ला

³⁷ “औरको न्याय जन अर रे तमरो लगइ न्याय अरिन्या आथिन। औरलाइ दोषि जन माण, रे तमन लगइ दोषि माणिन्या होनु। क्षमा अर, रे तमलाइ लगइ क्षमा अरिन्या हो।

³⁸ औरलाइ दिय, रे तमलाइ लगइ दिइन्या हो। मान्सनले बड्ताइ परिमाणमि आटिबर बेस्सरी हलाइबर, पोखिन्या सम्म तमरा कुट्टामि राखिदिन्या हुन। क्याकि जइ नापले तमन दिन्छौ, तसइ नापमि तमनले लगइ फिर्ता पाउन्या हौ।”

³⁹ रे उनले तिननलाइ एक काहानि लगइ भण्यो: “कि कानाले कानालाइ लैजाइ सकन्छ ब? कि तिन दुइ खाडलइनि पडाहइन्न ब?

⁴⁰ शिष्या आफना गुरु भण्ना ठुलो हुनइन, तर पुराइ शिक्षा पाया पछा उ आफना गुरु जसोइ हुन्या हो।”

⁴¹ “आफना भाइका आँखामी भया झाड तम क्याकि धेकन्छौ, तर आफनाइ आँखामी भया मुणो था पाउनानु?

⁴² तम आफना आँखामी भया मुणो धेक्दानु भण्या, आफना भाइलाइ ‘ए भाइ, तेरा आँखामी भया झाड मलाइ निकाल्ल दे’ भणबर तम कसेरी भण्न्न सकन्छौ? ए कपटि, पइल्ली आफना आँखा हइ मुणो निकाल, रे तब तुइले भाइको आँखामी भया झाड निकाल्लाइलाइ नीकेरि धेक्द सक्द्याहइ।”

रुख रे तइको फल

⁴³ “कसइ निका रुखले खराब फल फलाउनइन, न त खराब रुखले निको फल फलाउछ।

⁴⁴ सब रुख तइको फल बठेइ पछेणिन्छ। क्याकि काणाका बोट बठेइ कसइले लगइ अञ्जीर बटोल्लइन, न त अइसेलुका झाड बठेइ अंगुर बटुलन्छ।

⁴⁵ निका मान्सले आफना हृदयको निका भण्डार बठेइ निको कुरणी निकालन्छ, रे दुष्ट मान्सले आफना हृदयको दुष्ट भण्डार बठेइ दुष्ट कुरणी निकालन्छ। क्याकि जइ कुरणीले हृदय भरिया हुन्छ, मान्सका मुख बठेइ तेइ निकलन्छ।”

दुइ घरको काहानि

⁴⁶ “मइले भण्या कुरणी अद्दान भण्या क्याकि मलाइ ‘प्रभु, प्रभु’, भणन्छौ?

⁴⁷ जो मेरा वाँ आँउछ, मेरो बचन सुणन्छ रे तइ अन्सार अरन्छ, त्यो कसो मान्स हो म तमनलाइ भण्नउ,

⁴⁸ त्यो एक जाना घर बनाउन्या मान्स जसोइ हो, जइले गइरो खणिबर पखानमि जग बसाल्यो। जइ बेला बाढी आयो, रे खोला नाला बगिबर तइ घरमि ठोकियो, तब तइ घरलाइ हल्लाउन सकेइन, क्याकि त्यो बलियो बनाइराइथ्यो।

⁴⁹ तर जइले सुणन्छ पइलगइ तइ अन्सार अदइन, त्यो एक इसो मान्स हो, जइले जमिनमी जग नभया घर बनायो। जब तइ घरमि बाढी आइबर ठोकियो, तब त्यो घर उतनजेइ पड्यो, रे तइ घरको ठुलो सर्वनाश भयो।”