लूका 10 - डोटेली नयाँ करार

सत्तरि शिष्यालाइ पठायाको

¹ यइ पछा प्रभु येशूले और सत्तरि जाना शिष्यालाइ नियुक्त अर्यो, रे जइ ठाउँ जान्या योजना उनले बनायो ताँ हरेक सहर रे गाउँमी आफ जाना हइ पइल्ली तिननलाइ दुइ-दुइ जाना अरिबर पठायो।

² उनले तिननलाइ भण्यो, “फसल त भौत छ, तर परमेश्वरको बारेमि भणन्या खेताला थोक्काइ छन।। तबइकिलाइ फसलका प्रभुलाइ प्रार्थना अर, रे उनले आफना फसलमि खेताला पठाइ दिउन।

³ जा हेर, म तमलाइ ब्वाँसा बिचमि भेडाका पाठा जसेरि पठाउन्नाछु।

⁴ न पैसाको थैलो, नत झोला, न जुता बोक्या, न बाटामि कसइलाइ अबिबादन अर्या।

⁵ जइ घर पस्सया हौ, पइल्ली भण यइ घरानामि सान्ति होइजाउ!

⁶ यदि ताँ सान्तिप्रिय मान्स रइछन भण्या तमरो सान्ति तइसित रन्या हो, तर नरइछ भण्या त्यो सान्ति तमराइ वाँ फर्किबर आउन्या हो।

⁷ तिननले दिया चिज खानपिन अरिबर तसइ घर बस। क्याकि खेताला आफना द्याणीको लायक हुन्छ। तबइकिलाइ घर-घर बास बसिबर जन हिँट।

⁸ जब तमन कसइ सहरमि पसन्छौ, रे तिननले तमरो स्वागत अद्दाहन, तब तमनका अगाडी राख्दिया खानाइ खा,

⁹ गाउँमी भया रोगीनलाइ निको बना, रे आब ‘परमेश्वरको राज्य तमरा नजिक आइरइछ भणबर प्रचार अर।’

¹⁰ तर जब तमन कसइ सहरमि पसन्छौ, रे तिननले तमरो स्वागत अद्दाइन्न भण्या, तब निकलिबर तइ सहरका रोडमि जा, रे भण,

¹¹ ‘हामले तिनरा गाउको बिरुद्दमि गबाहीको निउति हामरा खुट्टाको धुलो ट्ट्केइ दिया। तर तमनलाइ था हौ, कि परमेश्वरको राज्य नजिक आइरइछ भणबर तिननलाइ प्रचार अर।’

¹² म तमनलाइ भण्नउ, तइ दिन तइ सहरको भण्न्ना सदोम सहरको हालत सनसक्द्या हुन्या हो।”

¹³ “तमन भयानक समस्यामि छौ! तुलाइ, खोराजिन! तमन भयानक समस्यामि छौ! तुलाइ, बेथसेदा गाउँ! क्याकि तमनमि भया अचम्मका काम टुरोस रे सिदोन सहरमि अरिया भयले तिननले अगाडी बठेइ भाङरा लाइबर छारमि बसिबर पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्की सक्द्याथ्या।

¹⁴ तर न्यायका दिनमि तमरो भण्न्ना त टुरोस रे सिदोन सहरको दण्ड कम हुन्या हो।

¹⁵ रे तमन कफर्नहुम गाउँका मान्सन, कि तु अग्गास सम्मइ उचिन्या हइ ब? तु नरक सम्मइ खितिनेहइ।”

¹⁶ “जइले तमनका कुरणी सुणन्छ, तइले मेरा कुरणी सुणन्छ। जइले तमनलाइ अस्वीकार अरन्छ, तइले मलाइ अस्वीकार अरन्छ, रे जइले मलाइ अस्वीकार अरन्छ, तइले मलाइ पठाउन्यालाइ अस्वीकार अरन्छ।”

¹⁷ तिन सत्तरि जाना शिष्या आनन्दसित फर्किबर आया रे यिसो भण्यो, “प्रभुज्यु, भूतले लगइ हामरि कुरणी माण्यो जब हामले भूतलाइ तमरा नाउँमि आज्ञा दिया!”

¹⁸ येशूले तिननलाइ भण्यो, “मइले सैतान हारीबर अचानक स्वर्ग बठेइ बिजुलि जसेरि झड्याको धेक्या।

¹⁹ मइले तमनलाइ स्याप रे बिच्छि कचाउट्या रे दुस्मन (सैतान) को सारा सक्तिमि अधिकार दिराइछु, रे केइ कुरणीले तमनलाइ नक्सान अदद्या आथिन।

²⁰ तर भूतले तमरो भण्या माणन्छ भणबर खुशी जन होउ, तर तमनका नाउँ स्वर्गमि लेखिरइछन भणबर खुशी होउ।”

²¹ तसइ बेला येशू पबित्र आत्मामी खुशी भया, रे भण्यो, “हे पिता, अग्गास रे धर्तिका परमप्रभु, म तमलाइ धन्यबाद दिनउ, क्याकि तमले यिन कुरणी बुद्दिमान रे समजदार बठेइ गोप्य राखिबर बालकलाइ धेकाया। क्याकि, पिता, तमलाइ यइ निको लाग्यो।”

²² “मेरा पिताले जम्माइ चिज मलाइ सुम्पिराइछ। चेलो को हो भणि पिता बाहेक कसइले जाण्नइन। पिता को हुन भणि चेला बाहेक, रे चेलाले उनलाइ जइका वाँ धेकाउन्या मन अद्दाहान, तइले बाहेक और कसइले जाण्नैन।”

²³ शिष्या तिर फर्किबर उनले तिननलाइ गोप्यमी भण्यो, “धन्य हुन तिन आँखा, जइले तमनले धेक्या यिन कुरणी धेक्दाहान।

²⁴ क्याकि म तमनलाइ भण्नउ, भौत अगमबक्ता रे राजाले तमनले जी धेकन्छौ, तिन धेक्द्या मन अरिराइथ्यो, तर धेकेइन्न, रे जी तमन सुणन्छौ तिन सुण्न्या मन अरिराइथ्यो, तर सुणेइन।”

एक असल सामरीको काहानि

²⁵ एक दिन जब येशूले मान्सनलाइ सिकाउनाथ्या। तब एक जाना मोशाको कानुन सिकाउन्यावालाले उनरो परिक्षा अद्दाइलाइ खडा भयो, रे इसो प्रश्न अर्यो, “ओ असल गुरु, मइले कि काम अरु कि परमेश्वरले मलाइ अनन्त जीवन दिउन?”

²⁶ उनले तइलाइ भण्यो, “मोशाको कानुनमी कि लेखिरइछ? तुइले तिन कानुनलाइ कसेरी बुजन्छइ?”

²⁷ तइले भण्यो, “तुइले परमप्रभु, आफना परमेश्वरलाइ आफना सारा हृदयले, आफना सारा प्राणले, आफना सारा समजले रे आफना सारा मनले प्रेम अर, रे आफना पडउसिलाइ आफलाइ जसोइ प्रेम अर।”

²⁸ उनले तइलाइ भण्यो, “तुइले ठीक जबाफ दिइ। तसोइ अर, रे तुइले अनन्त जीवन पाउन्या हइ।”

²⁹ तर तइले आफनो कामलाइ धार्मिक धेकाउन्या मन अरिबर येशूलाइ भण्यो, “मेरो पडउसि को हो पुइ?”

³⁰ येशूले काहानि बठेइ जबाफ दियो, “एक जाना मान्स यरुशलेम सहर बठेइ यरिहो गाउँ तिर जान्नाथ्यो। डाँकाले उइलाइ हमला अर्यो रे उनरा लत्ता रे उइसित भया सब कुरणी खोसीबर उइलाइ हाण्यो, रे अधमरो पाडी छाडिबर गया।

³¹ संयोगले एक यहुदि पुजारि तइ बाटो होइबर जान्नाथ्यो, रे त्यो अधमरो मान्सलाइ धेक्यो रे सहयोग नअरेइ गयो।

³² तसेरि एक लेवि कुलका लगइ त्यइ ठाउँमि आयो रे तइलाइ धेक्या पछा सहयोग नअरेइ गयो।

³³ तर एक जानो सामरि मान्स यात्रामि जाना जानाइ तइ मान्स भया ठाउँमि पुग्यो, रे तइलाइ धेकिबर उइको मन दयाले भरियो।

³⁴ रे तइका वाँ गइबर उइले तइका घाउमि तेल रे अंगुरको रस खणेयो रे तइका घाउमि पट्टि बाद्दियो, रे आफनाइ गधामि चडाइबर तइलाइ एक पौवामि लेइबर तइको हेरबिचार अर्यो।

³⁵ अर्खा दिन उइले दुइ चाँदीका सिक्‍का पौवा मालिकलाइ दिइबर भण्यो, ‘यइको हेरबिचार अरिदिया, रे और बड्ता खर्च लाग्या म फर्किबर आउन्ज्या तमलाइ तिरि दिउलो’।”

³⁶ तब येशूले सोध्यो, “तेरो बिचारमी यिन तीन जनामि हइ डाँकाले हमला अर्या मान्सको पडउसि को भयो?”

³⁷ तइले भण्यो, “तइ मान्समि दया धेकाउन्यावालो।” तब येशूले तइलाइ भण्यो, “जा, तु लगइ तसोइ अर।”

मर्था रे मरियमका घरमि येशू

³⁸ येशू रे उनरा शिष्या सङइ यात्रा अद्दाथ्या रे एक गाउँमी आया। जब तिनन ताँ पुग्या, तब मार्था नाउँ भएइ एक आइमाइले उनलाइ आफना घरमि स्वागत अर्यो।

³⁹ मरियम नाउँ भएइ तइकि एक बइनि रइछ। त्यो येशूका खुट्टातिर बसिबर उनरो शिक्षा सुणनाथी।

⁴⁰ तर मार्था खाना पकाउन्या काममी अल्जिरइथि। तइले येशूका वाँ आइबर भण्यो, “प्रभुज्यु, मेरी बइनिले सब काम अददाइलाइ मलाइ एकलि बनाइराइछ, तम वास्ता अद्दान? तइलाइ भणिदिय, रे तइले मलाइ मदत अरलि।”

⁴¹ तर प्रभु येशूले जबाफ दिइबर तइलाइ भण्यो, “मार्था, मार्था, तु भौत कुरणिका बिसयमि चिन्ता अरन्छेइ, रे ब्याकुल हुन्छेइ।

⁴² तर एकइ मान्तर कुरणी चिन्ता अद्द लायक छ। मरियमले तइ कुरणी था पाइराइछ, रे यो उइ बठेइ खोसिन्या आथिन।”