Lûqa 7 - Zazaki Southern

Îmanê Serwanî

¹ Badê ke Îsayî enê heme çî şarî rê vatî, şi şaristanê Kefernahûmî.

² Uca serwanêk estbi. Yew xulamê ci estbi ke ey zaf qîmet dayne ci, nêweşê verê mergî bi.

³ Gama ke serwanî xeberê derheqê Îsayî de şinawitî, tayê pîlê cihûdan şirawitî Ey het. Seba ke bêro heyatê xulamê ci yê nêweşî bixelisno, waşt Ey ra rica bikerê.

⁴ Pîlê cihûdan şiyî Îsayî het, seba ke serwanî rê ardim bikero lavey kerd û va “Eno merdim layiqê ardimê to yo.

⁵ Şarê ma ra hes keno, semedê ma xavra zî ey da viraştiş.”

⁶ Enê ser o Îsa înan dir şi. Wexto ke baş ameyî nizdîyê keyeyî, serwanî bi wasitaya hevalanê xwu Ey rê ena xebere şirawite: “Ya Wayirê ma, keremê xwu ra zehmet meke. Ez layiq nîya ke ti bêrê verê linga mi.

⁷ Eno semed ra mi zî xwu layiq nêdî ke ez bêrî verê to; tenê ti emir bike, xulamê mi do şîfa bivîno.

⁸ Ez zana emirkerdiş çi yo, çimkî ez zî hem emir gêna hem zî emir dana. Ez leşkerêk ra vana ‘Şo’ şino. Ez yewna leşkerî ra vana ‘Bêre’ yeno. Û ez xulamê xwu ra vana ‘Enê bike’ keno.”

⁹ Wexto ke Îsayî enê vateyî şinawitî serwanî rê heyran mend. Ageyra qelebalixo ke Ey dima ameyne ser û wina va: “Ez şima rê enê vajî, mi Îsraîl de bîle yew îmano winasî nêdîyo.”

¹⁰ Enê ser o, merdimê ke serwanî şirawitbî Îsayî het wexto ke ageyrayî keye, dî ke xulam biyo weş.

Îsa Lajê Cînîya Vîya Keno Gane

¹¹ Roja bîne Îsa û şagirdê ci şiyî yew şaristanê bi nameyê Nayîn. Qelebalixêko zaf pîl înan reyde bi.

¹² Îsa wexto ke ame nizdîyê berê şaristanî yew qefleyê cenaza dî. Merde lajo yewek yê cînîyêka vîya bi. Şaristan ra zaf kesî zî cîneke dir bî.

¹³ Gama ke Wayirê ma Îsayî cîneke dî zerrîya ci veşaye, va: “Meberme.”

¹⁴ Şi nizdîyê sedye û destê xwu na ser. Înanê ke sedye kiriştêne nişka ra vindertî. Îsayî veng da neaşê xortî, va: “Xorto, ez to ra vana, wurze!”

¹⁵ Merde wurişt û dest bi qiseykerdiş kerd. Îsayî o teslîmê dadîya ci kerd.

¹⁶ Her kesî yew ters girewtbi. Homayî rê hemd kerd, va: “Miyanê ma ra pêxemberêko pîl vejîya! Homa ame ardimê şarê xwu!”

¹⁷ Ena xebera derheqê Îsayî de pêroyê Yahûdîye û mintîqeyanê derûdorî ra vila biye.

Îsa û Yehyayo Waftîzkar

¹⁸ Yehyayî enê heme biyenê ke qewimîyayê şagirdanê xwu ra pê hesiya. Enê ser o şagirdanê xwu ra veng da di kesan, ardî xwu het û

¹⁹ wina va: “Şêrê Îsayî het, pers bikerê vajê ‘Ma zanê do Mesîh bêro. Ti O yê, yan ma paweyê yewnayî vinderê?’”

²⁰ Mêrikî şiyî Îsayî het; Ey ra va “Yehyayê Waftîzkarî ma şirawitî û waşt ke ma enê to ra bipersê; ‘Ma zanê do Mesîh bêro. Ti O yê, yan ma paweyê yewnayî vinderê?’”

²¹ A esna de Îsayî zaf însanî nêweşîyan ra, îletan ra û cinan ra xelisnayî û şîfa da înan, çimê zafê koran akerdî.

²² Ena perse ser o wina cewab da şagirdanê Yehyayî: “Şêrê Yehyayî het, çiyo ke şima dîyo û şinawito vajê. Çimê koran abenê, seqetî rayir şinê, cuzaminî şîfa vînenê, kerrî şinawenê, merdeyî benê gane û mizgîna xelasî diyena mezlûman.

²³ Werre bi ey ke mi ra şibhe nêkeno, zano ez kam a.”

²⁴ Badê, qasidê ke Yehyayî şirawitbî şiyî, Îsayî şarî rê behsê Yehyayî kerd va: “Şima şiyî yaban ke çi bivînê? Yew merdimo bêîrade ke sey qamîşê verê vayî de lerzeno?

²⁵ Vajê, şima şiyî ke çi bivînê? Yew merdimo miyanê kincanê zarîfan de? Oxro kesê ke miyanê kincanê zarîfan de keyf kenê, saraya qralan de cûyenê.

²⁶ Madem wina, şima şiyî ke çi bivînê? Yew pêxember? Ez şima rê enê vajî, keso ke şima dî pêxemberî ra zî serêr o!

²⁷ Derheqê ey de wina nusîyayo: ‘Biewnî, Ez qasidê xwu to ra ver şirawena. O do vernî de şêro û rayirê to bihederno.’

²⁸ “Ez şima rê enê vajî, Yehya heme însananê ke ameyê û şiyê ra serêr o. Labelê Hukimranîya Homayî de keso tewr mutewazî bîle Yehyayî ra serêr o.”

²⁹ Şaro ke hetê Yehyayî ra waftîz biyo, heta memûranê bacî bîle gama ke eno çî şinawit, qebûl kerd ke Homa heq o.

³⁰ Labelê Fêrisîyan û alimanê Tewratî xwu nêda ver ke bi destê Yehyayî waftîz bibê û bi eno qeyde çiyo ke Homayî semedê înan mirad kerdbi înan red kerd.

³¹ Îsayî vateyê xwu wina dewam kerdî: “Ez însananê enê neslî bi çi muqayese bikerî? Ez vajî manenê çi?

³² Manenê tutanê ke bazar de ronişenê û hevalanê xwu ra vanê: ‘Ma şima rê da bilûre ro, şima kay nêkerd; Ma şîwarî vatî, şima şîn nêgirewt.’

³³ “Yehyayo Waftîzkar ame; roje girewt, şerab nêşimit. Şima ci ra va ‘cinêr’.

³⁴ Benîademo Semawî ame; werd û şimit. Ena rey zî şima vanê ‘Biewnîyê enê merdimê werox û serxoşî ra! Memûrê bacî zî tede, kesê ke dîn ra dûrî yê dir biyo dost.’

³⁵ Labelê o ke wayirê hîkmetî yo, fam keno ke emelê ma her diyan zî raşt o.”

Şîmûnê Fêrisî rê Derse

³⁶ Fêrisîyan ra yewî, Îsa semedê werdî dawet kerd. Îsa şi keyeyê Fêrisî û sifreyî ser o ronişt.

³⁷ O şaristan de yew cînî estbî. Gunekar ameyne zanayiş. Aye şinawit ke Îsa keyeyê Fêrisî de werd weno, ameye o keye. Destê aye de yew firaqo mermero sipî ra viraşte estbi. Ruweno boyweş tede bi.

³⁸ Îsayî dîwanî ser o xwu derg kerdbi. Cîneke bi bermiş ameye peyê Îsayî, verê linganê ci de vinderte; bi hesiranê çimanê xwu lingê Îsayî kerdî hîy, bi porê xwu kerdî zuwa û pêsero lewî nayî pa, bi ruwen vilênayî.

³⁹ Fêrisîyê ke Îsa dawetê keyeyê xwu kerdbi gama ke eno dî xwu zere de wina va: “Eke eno merdim pêxember biyêne, do bizanayne ena cînîya ke destê xwu sawena ci ra kam a, senî tewir a û do fam bikerdêne a yew cînîya gunekar a.”

⁴⁰ A esna de Îsa ageyra Fêrisî ser va: “Şîmûn, to rê yew vateyê mi esto.” Şîmûnî va “Kerem bike Seyda.”

⁴¹ Îsayî dest bi vatiş kerd: “Eynî faîzkarî rê deyndar, di merdimê estbiyê. Ê yewî panc sey, êyê bînî zî pancas dînar deynê ci estbiyo.

⁴² Her di zî nêeşkayê deynê xwu bidê. Ancî zî, faîzkarî fek deynê înan ra veradayo. Nika enê di merdiman ra kamcîn do hîna zaf faîzkarî ra hes bikero?”

⁴³ Şîmûnî cewab da va: “Ez vana, o ke deynê ci hîna zêde yo.” Îsayî va “Ti heqdar ê.”

⁴⁴ Dima ageyra cîneke ser û Şîmûnî ra enê çî vatî: “Ti ena cîneke vînenê? Gama ke ez ameya keyeyê to, seba ke ez linganê xwu bişuwî to awe nêda. Labelê aye lingê mi bi hesirê çimanê xwu kerdî hîy û bi porê xwu kerdî zuwa.

⁴⁵ Ti nêameyî rîyê mi la ez ke ameya nêameya, a lew nana linganê mi ra.

⁴⁶ To zeyt nêsawit sereyê mi ra, labelê aye bi ruweno boyweş lingê mi vilênayî.

⁴⁷ Ez to ra enê vajî, zafê guneyanê aye ameyî efûkerdiş. Sebebê hende zaf heskerdişê aye, a eno yo. Êyê ke înan rê tay bexş biyo zî tay hes kenê.”

⁴⁸ Îsayî cîneke ra va “Guneyê to ameyî efûkerdiş.”

⁴⁹ Kesê ke sifreyî ser o bî, dest pê kerd, xwu miyan de qisey kerd, va: “Eno merdim kam o ke guneyan bîle efû keno?”

⁵⁰ Îsayî zî cîneke ra va “Îmanê to ti xelisnaya. Bi silametî şo.”