Lûqa 2 - Zazaki Southern

Biyayişê Îsayî

¹ Ê rojan de Sezar Agustosî emir kerd ke heme erdanê binê hakimîyetê Roma de nifûs bêro hûmaritiş.

² Wexto ke Kurenyos walîyê Sûrîye bi, eno hûmaritişo verîn bi.

³ Seba ke bêrê hûmaritiş her kes şi memleketê xwu.

⁴ Wusif zî şaristanê Nasira yê Celîle de cûyayne. Ver bi şaristanê Beytlehemî yê mintîqeyê Yahûdîye kewt rayir. Çimkî Wusif neslê Dawudî ra ameyne û Dawud Beytlehem de amebi dinya.

⁵ Seba ke xwu û nîşanîya xwu Meryeme bido hûmaritiş, şi Beytlehem. Meryeme hemîla bî.

⁶ Gama ke ê Beytlehem de bî, wextê welidiyayişê Meryeme ame.

⁷ Meryeme tutê xwu yo lajîno gilçije ard dinya, pişt û qundax kerd; cayo ke tede mendêne de seba ke sewbîna ca çinê bi ê bimanê, tut axur de hare de rona.

Biyayişê Îsayî Şiwaneyan rê Diyeno Zanayiş

⁸ Ê doran de tayê şiwaneyî estbî, seba ke nobeta bola heywananê xwu bigêrê bi şewe yaban ra mendêne.

⁹ Nişka ra yew melekê Rebî înan ra asa; îhtîşamê Rebî dormeyê înan roşin kerd. Şiwaneyan saw girewt.

¹⁰ Melekî wina veng ro înan kerd: “Metersê! Mi şima rê yew mizgîne arde. Do heme însanî bi ena mizgîne keyfweş bê.

¹¹ Ewro şaristanê Dawudî de Xelaskarê şima ame dinya. O Wayirê şima Mesîh o.

¹² Şima do hare de yew puto qundaxe de pişte bivînê. Îsbatê vatişanê mi eno yo!”

¹³ Nişka ra verê melekî de yew artêşa pîle ya melaîketan peyda bî. Hemîne Homayî rê hemd kerd û wina va:

¹⁴ “Erşê ala de Homayî rê îzzet bo, rîyê erdan de însanê ke Homa înan ra razî yo rê silamet bo.”

¹⁵ Badê ke melaîketî verê şiwaneyan ra aqitîyayî şiyî asmîn, şiwaneyan zî yewbînî ra va “Ma derhal şêrê Beytlehem, eno hedîseyo ke Rebî ma rê da zanayiş bivînê.”

¹⁶ Şiwaneyî uca ra bi vazdayiş aqitîyayî. Meryeme, Wusif û putek têhet de dîyî. Putek hare de rakewte bi.

¹⁷ Badê ke şiwaneyan putek dî, şiyî çiyo ke melekî derheqê Ey de vatbi derûdorî rê qisey kerd.

¹⁸ Çi kesê ke şiwaneyan ra ena xebere şinawite ecêb mend.

¹⁹ Meryeme zî enê heme biyenî xwu zerrî de nimitî, yew bi yew fikirîyayî û waşt fam bikero.

²⁰ Şiwaneyan seba her çiyo ke dîyo û şinawito Homayî rê şukir û hemd kerd, ageyrayî merge. Melekî çi vatbi pêro raşt vejîyaybî.

²¹ Wexto ke heşt rojê putekî temam biyî, ame sunetkerdiş; nameyê Ey Îsa roniya. Xwura eno name hema ke putek nêkewto rehmê Meryeme hetê melekî ra amebi ronayiş.

Îsa Mabed de Teqdîmê Homayî Beno

²² Qanûno ke Mûsayî rê nazil biyo gore, wexto ke semedê pakbiyayişê Meryeme hewce kerdêne temam bi. Wusif û Meryeme seba ke Homayî rê teqdîm bikerê Îsa berd Yeruşalîm.

²³ Axir, Qanûnê Rebî de bi eno qeyde ameyo nuştiş: “Her tuto lajino verîn ke yeno dinya gereka Rebî rê teqdîm bibo.”

²⁴ Ancî Qanûnê Rebî de wina emir beno: “Cotêk koteran yan zî di leyiranê kevokan qurban bikerê.” Wusif û Meryeme zî seba ke enê emirî biyarê ca şiyî Yeruşalîm.

²⁵ Yeruşalîm de yew merdimo salih û dînê ci kamil estbi, nameyê ci Şîmûn bi. Şîmûnî zemanê ke do Mesîh Îsraîlî bixelisno û biresno hizûr pawitêne. Ruho Miqedes ey ser o bi.

²⁶ Ruhê Miqedesî bi rayirê wehyî ci rê dabi zanayiş, Şîmûn heta Mesîho ke do Reb bişirawo nêvîno do nêmiro.

²⁷ Eno semed ra, Ruhê Miqedesî verê Şîmûnî da mabed. Meryeme û Wusifî Qanûno ke Mûsayî rê nazil biyo gore, seba ke Îsayê putekî Homayî rê teqdîm bikerê wexto ke ard mabed,

²⁸ Şîmûnî putek kerd verara xwu, Homayî rê hemd kerd û wina va:

²⁹ “Ya Reb, sozo ke to dabi mi, to girewt, êdî ez qûlê to eşkena miyanê hizûrî de bimirî,

³⁰ Çimkî xelasîya ke to hedirnaya mi bi çimanê xwu dî,

³¹ Do heme şarî zî aye bivînê.

³² O do bibo nûro ke roşin dano miletanê bînan û şarê to Îsraîlî rê zî do sereberzî bido.”

³³ Dadî û babîyê Îsayî enê vateyanê Şîmûnî de heyret mendî.

³⁴ Şîmûnî înan rê duaya xeyrî kerde û Meryeme ra wina va: “Goş bide, biewnî! Eno tut Îsraîl de do bibo sebebê kewtişê zaf kesan û sebebê wuriştişê zafine. O do bibo yew elamet ke hetê dişmenanê xwu ra red beno.

³⁵ Bi eno qeyde do fikrê nimiteyî yê zaf kesan eşkera bibê. Enê biyenî do zaf dej bidê to; heta ke do bibê sey xincera ke sîneyê to de çikîyaya.”

^36-37 Yew cînîya pêxembere zî mabed de bî, nameyê aye Hanna bî. Eşîra Aşerî ra keynaya Fanowelî bî. Zaf extîyare bî. Hewt serrî badê zewacê xwu vîya mendbî. Nika heştay û çar serre bî; Mabed ra qet nêvejîyayne. Roj û şewe roje girewtêne û Homayî rê duayî kerdêne û îbadet kerdêne.

³⁸ Hanna ameye verê Wusifî û Meryeme. Homayî rê şukir kerd. Çi keso ke bi hêvî paweyê xelasîya Yeruşalîmî bi, înan rê derheqê Îsayî de qisey kerd.

³⁹ Wusif û Meryeme badê ke, her çiyo ke Qanûnê Rebî emir keno ard ca, ageyrayî keyeyê xwu yê şaristanê Nasira yê Celîle.

⁴⁰ Eno mabeyn de, Îsayo putek biyêne pîl û kemilîyayne, bi hîkmet debiyêne. Lutfê Homayî Ey ser o bi.

Îsayo Qijek Mabed de

⁴¹ Dadî û babîyê Îsayî her serre semedê Roşanê Fisihî şiyêne Yeruşalîm.

⁴² Wexto ke Îsa resa diwês serran, sey her wextî reyna şiyî roşan.

⁴³ Wexto ke rojê roşanî temam biyî, înan verê xwu da keye. Îsayo qijek bê xebera înan Yeruşalîm de mend.

⁴⁴ Înan vat qey Îsa zî miyanê karwanî de yo û hetanî şan rayir şiyî. Dima miyanê nasan û hevalan de Ey geyrayî.

⁴⁵ Gama ke O nêdî, mecbûr mendî, wina bi geyrayiş ageyrayî Yeruşalîm.

⁴⁶ Hîrê rojî badê cû înan Îsa mabed de miyanê alimanê Tewratî de ronişte dî. Îsayî ê goşdarî kerdêne û înan ra persî persayne.

⁴⁷ Her kesê ke goşdarîya Ey kerdêne, zeka û cewabê aqilane ke dayne rê heyran mendbi.

⁴⁸ Gama ke dadî û babîyê ci Îsa dî ecêb mendî. Dadîya ci va “Lajê mi, to qey wina kerd bi ma? Min û babîyê to ma semedê to zaf endîşe kerd, ma her ca de to geyrayî.”

⁴⁹ Îsayî înan ra va “Çi hewce kerd şima mi geyrayê? Qey şima nêzanayne gereka ez keyeyê Babîyê xwu yê Semawî de bî?”

⁵⁰ Labelê Meryeme û Wusifî fam nêkerd ke O vano se.

⁵¹ Îsa înan dir kewt rayir û ageyra Nasira. Tim goş dayne vateyê înan. Eno mabeyn de Meryeme xwu zere de fikirîyayne ke enê heme biyenî yenê çi mana.

⁵² Îsa zêhnen û bedenen kemilîyayne, hetê Homayî û însanan ra teqdîr biyêne.