Lûqa 18 - Zazaki Southern

Daîma dua bikerê

¹ Dima, seba ke şagirdê ci kerdişê duayan de sist nêbê, Îsayî eno mîsal înan rê qisey kerd:

² “Zemanêk, yew şaristan de hakimêk estbiyo. Homayî ra nêtersayo, însanan ra nêşermayayo.

³ Eynî şaristan de yew zî cînîya vîya estbiya. Tim ameya verê enê hakimî û vato ‘Mêriko ke ez ey ra dehwakar a, heqê mi ci ra bigêre!’

⁴ “Hakimî demêk nêwaşto cînîya vîya rê ardim bikero. La peynî de xwu rê vato ‘Ez Homayî ra nêtersena, însanan ra zî nêşermayena;

⁵ feqet, heta ke ena cînîya vîya mi aciz bikero, mi rê hizûr çinê yo. Ez heqê aye bigêrî ke pit-pitê aye ra bixelisî.’”

⁶ Wayirê ma Îsayî wina dewam kerd: “Vateyanê hakimê zalimî ra derse bigêrê.

⁷ Homa zî, heqê înanê ke roj û şewe Ey rê lavey kenê, do nêgêro? Do înan zaf bivindarno?

⁸ Ez şima rê enê vajî, Homa do heqê înan rew bigêro. La gama ke Benîademo Semawî reyna bêro, ecêba rîyê erdî de do îman bivîno?”

Mîsalê Fêrisî û memûrê bacî

⁹ Îsayî tayê merdimanê ke xwu salih dîyêne la kesê bînî bêqîmet dîyêne rê eno mîsal qisey kerd:

¹⁰ “Rojêk di mêrikî seba ke dua bikerê şiyê mabed. Nînan ra yew Fêrisî yew zî memûrê bacî biyo.

¹¹ Fêrisî payanî ra zereyê xwu de wina dua kerda: ‘Homayê mi, ez to rê şukir kena. Ez sey sewbîna merdiman hîle, zîna yan zî dizdî nêkena. Ez sey enê memûrê bacî zî nîya.

¹² Ez hewte de di rojî roje gêna, des ra yewê heme qezencê xwu zî dana.’

¹³ “Memûrê bacî zî yew kunc de vinderto, wexto ke dua kerda, şerman ra nêwaşto rîyê xwu bîle hetê asmînî ra berz bikero. Dayo sîneyê xwu ro û vato ‘Homayê mi, mi rê bêre rehme. Ez gunekar a!’

¹⁴ Ez şima rê vana, neke Fêrisî, memûrê bacî salih hesibiyayo û ageyrayo keyeyê xwu. Çimkî, o ke xwu berz bikero do bêro nizimkerdiş, o ke xwu nizim bikero zî do bêro berzkerdiş.”

Îsa tutan teqdîs keno

¹⁵ Tayê kesan tutê xwu yê qijî û putê xwu bîle ardî Îsayî het. Îsayî ra waşt ke destê xwu bisawo înan ra û teqdîs bikero. Şagirdanê ke eno çî dî, înan ra hêrs biyî.

¹⁶ La Îsayî veng da tutan ke bêrê Ey het, va: “Verdê, wa tutî bêrê mi het. Înan rê mebê manî. Çimkî, êyê ke sey tutan saf ê, Hukimranîya Homayî înan rê ya.

¹⁷ Ez şima rê enê vajî, êyê ke Hukimranîya Homayî sey tutanê safan qebûl nêkerê, esla nêeşkenê dekewê ena Hukimranî.”

Zengîntî û heyato ebedî

¹⁸ Sermiyanan ra yewî Îsayî ra persa va: “Seydayê min o baş, seba ke ez biresî heyato ebedî, ez se bikerî?”

¹⁹ Îsayî ey ra va “Gama ke ti mi ra vanê ‘baş’, ti zanê ti çi qesd kenê? Homayî ra teber, o ke ‘baş’ bo, çinê yo.

²⁰ Ti fermananê Ey zanê: ‘Zîna mekerê, însanan mekişê, dizdî mekerê, bi zûran şahidî mekerê, dadî û babîyê xwu rê hurmet bikerê.’”

²¹ Mêrikî va: “Ez pêroyê nînan ciwantîya xwu ra nat ana ca.”

²² Îsayî gama ke eno şinawit, ey ra va: “Hema zî yew kêmîya to esta. Çiyê to esto, heme biroşe, feqîran rê vila bike. Bi eno qeyde, sema de xezîneya to bena. Dima zî bêre, mi teqîb bike.”

²³ Mêrikî gama ke enê vateyî şinawitî zaf xemgîn bi, çimkî gelek zengîn bi.

²⁴ Îsayî gama ke xemgînîya ey dî, va: “Çiqas zehmet o ke însanê zengînî dekewê Hukimranîya Homayî!

²⁵ Çimkî, qula derzînî ra vîyartişê deva, dekewtişê zengînî bi Hukimranîya Homayî ra hîna asan o.”

²⁶ Înanê ke enê vateyî şinawitî, persayî va: “Eke winî yo, kam eşkeno bixelesîyo?”

²⁷ Îsayî wina cewab da: “Çiyo ke însanan rê mimkun nîyo, Homayî rê mimkun o.”

²⁸ Petrûsî va: “Biewnî, ma her çiyê xwu caverda û to dima ameyî.”

^29-30 Îsayî va: “Ez şima rê enê vajî, çi keso ke rayirê Hukimranîya Homayî de keyeyê xwu, cînîya xwu, way û birayanê xwu, dadî û babîyê xwu yan zî tutanê xwu feda keno, ena dinya de do qat bi qat zêdeyêr bigêro; dinyaya bîne de zî do bibo wayirê heyatê ebedî.”

Îsa reya hîrêyine dano zanayiş ke mireno û beno gane

³¹ Îsayî diwês hewarîyê xwu antî yew kenar û wina va: “Nika ma şinê Yeruşalîm. Her çiyo ke pêxemberan derheqê Benîademê Semawî de nuşto, do bêro ca.

³² Benîademo Semawî do teslîmê şaranê bînan bêro kerdiş. Do bi Ey tinaz bikerê, heqaret bikerê û tif bikerê rîyê ci.

³³ Do Ey qamçî bikerê û bikişê. Labelê, O do roja hîrêyine bibo gane.”

³⁴ Hewarîyan enê vateyan ra tu çiyêk fam nêkerd. O wext manaya enê vateyan înan ra ameybi nimitiş; çiyê ke ameyî vatiş nêeşkayî fam bikerê.

Îsa çimanê mêrikê korî akeno

³⁵ Îsa gama ke ame nizdîyê şaristanê Erîha, kişta rayirî de yew mêriko kor roniştbi pars kerdêne.

³⁶ Mêrikê korî, gama ke qelebalixo ke rayir ra vîyartêne şinawit, persa va: “Se biyo?”

³⁷ Înan ey ra va: “Îsayo Nasirayij tiya ra vîyareno.”

³⁸ Mêriko kor qîra, va: “Îsa, Lajê Dawudî, mi rê bêre rehme!”

³⁹ Êyê ke vernî de şiyêne mêriko kor bêerz kerd û waşt vengê ey bibirnê. La mêrikî vengê xwu hîna zaf berz kerd û va: “Lajê Dawudî, mi rê bêre rehme!”

⁴⁰ Îsa vindert û emir kerd ke mêrikî biyarê ey het. Mêrik gama ke ame nizdî,

⁴¹ Îsayî persa va: “Ti wazenê ez se bikerî?” Va: “Wayirê mi, ez wazena çimê mi bivînê.”

⁴² Îsayî va: “Çimê to wa bivînê. Îmanê to ti xelisnayî.”

⁴³ Tavilî çimê mêrikî abiyî û dî; Homayî rê şukir kerd û Îsayî dima şi. Çi kesê ke eno dî, Homayî rê hemd kerd.