رومی کلیسارا نامه 5 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

خدا نه صُلح کَردِ ایمان داشته واسیطه نه

¹ پس اِمی خونه کن ایمان داشتِه نَه صالح بَحیساب آمَه ایمون، چَمه خداوند عیسای مسیح واسیطَنَه خدا نَه صُلحِمون هِسته.

² اَمه چَی واسیطنَه، و ایمان داشته نَه، اَ فیضی بَه دَست وَردَمونَه، کن ایسَه چَی دِلَکا آمبَستیمون، و خدا شکوه و جَلالی اُمیدی دلَکا خَشی بَکَمون.

³ نِه تاکَه اِم، بَسکَم سَختیونکا نی خشی بکَمون، چون بَموستیمون کن اِم سَختیِن صبری سِی آرَکَرد

⁴ و صبر، شَخصیَتی سِی آرَکَرد، و شخصیت اُمید داشتِه سِی آرَکَرد؛

⁵ و اِم اُمید داشتِه چَمَه شرمندگی باعیث نیَبِن، چون خدا موحبَت، خدا موقدسَه روح نَه کن اَمَشون دوعَه یه، چَمَه دِلونکاشون ویکَردیَه.

⁶ چون هَنگومی کن اَمه هَنوزَنی عِجِز بیمون، مسیح چاکَه موقِه بی خدا اون خونِه، اِشتَن جانی آداشَه.

⁷ اِمی خونه کن کم پیش آ ایلَه صالِحه آدَمی خونه، ایی نفر اِشتَن جانیکا بِگذِرِ، هَر چَنَه شاید ایی نفر اِم شَهامَتی بِدارِ کن اِشتَن جانی ایلَه چاکَه اینسانی خونِه بدَرِ.

⁸ ولی خدا اِشتَن مُحبَتی اِنتَرَ اَمَراش آمونِستَه، وَقتی اَمه هَنوزَنی گِناخکار بیمون، مَسیح چَمَه خونِه مَردَ.

⁹ پس اِمی خونه کن، چَی خونی واسیطنَه صالح بَحیساب آمیمون، چَنَه ویشتَر چَی واسیطنَه خدا غَضَّبیکا نیجات بَگَتیمون.

¹⁰ چون اَگَم هَنگومی کن خِدانَه غَنیم بیمون، و چَی زوعَه مَردِ واسیطنَه، اَمَشون خدا نَه آشتیشون دوعَه، چَدَ ویشتَر ایسَه کن بَینه آشتیکامونَه، چَی زندَگی واسیطنَه نیجات بَگَتیمون.

¹¹ نِه تاکَه اِم، بَسکَم اَمه چَمَه خداوند عیسای مَسیح واسیطنَه، خدا آشتی چَمَه نصیب آبَه، و خدا دِلَکا نی خَشی بکَمون.

مرگ آدَمی واسیطه نَه، زِندگی مسیح واسیطه نَه

¹² پس، هَته کن گناخ ایلَه اینسانی واسیطنَه اِم دِنیا دِلَه دَرمَه، و مَردِ، گِناخی واسیطنَه آمَه، و اِنتَرَکه مَردِ اینسانون گِردی دومنَش گتَه، اِمی خاطر کن گِردی گِناخِشون کردَ

¹³ اِمی خونِه کن حَییقَتَن شَریعَتی آدوعِه بَه نَ، گناخ دِنیا دلَکا بَه، ولی هَر جِگا ایکا کن شَریعَت مَبو، گناخ بَحیساب نیام.

¹⁴ اِم حالیکا، آدَمی دوورَ کا، تا موسی پَیغَمبری دوورَ، مَردِ اینسانون گِردی سَردِرِ حاکیم بَه، حتی اَیِنی سَر کن چَوون گناخ هنته آدَمی نافِرمونی شیوار نِبَه. آدَم، اَ کَسی نمونَه بَه کن، پی بای.

¹⁵ ولی خَلا، هنته گناخی شیوار نی. اِمی خونه کن اَگَم ایلَه اینسانی گناخی خونِه خَیلییِن مَردین، چَدَ ویشتَر خدا فیض و خَلایی کن ایلَه اینسانی فِیضی واسیطَه نَه، یعنی عیسای مَسیح، آمادَ آبَه، فِرَوون خَیلیون نصیب آبَه.

¹⁶ و اَ خَلا، اَ آدَمی گناخی نتیجَه شیوار نیَه. اِمی خونِه کن اَ گناخی بَه دوملَه دیوون کردِ آمَه و محکومییَتِش وَردَ؛ ولی وِرَ گِناخون بَه دوملَه، خَلا آمَه و بَشتَنه صالح بَحیساب آمه وردِشَه.

¹⁷ اِمی خونه کن اَگَم ایلَه اینسانی گِناخیرا، مَردِ اَ اینسانی واسیطنَه حِکومَتِش کردَ، چَنَه ویشتَر اَیِنی کن خدا بی حد و اندازَ فیضی وصالِح بِه، خَلاشون ویگَتَه، اَ اینسان، یعنی عیسای مَسیح، واسیطنَه زندَگی دلَکا حِکومت بَکَنَه.

¹⁸ پس هَته کن ایلَه گناخ گِردِ اینسانون مَحکوم بِه باعیث بَه، ایلَه صالِحَه کار نی، گِردِ آدَمون، زندَگی داشتِه و صالح بَحیساب آمِه، باعیث بَبییَه.

¹⁹ چون هَتَه کن ایلَه آدَمی گناخی خونِه، خَیلیِن گناخ کار آبین، ایلَه اینسانی ایطاعَتی خونِه نی خَیلیِن صالح آنَّب.

²⁰ ایسَه، شَریعَت آمَه تا گناخ ایضافَ آبو؛ ولی جِگا ایکا کن گناخ وِر آبَه، فیض بَرک ایضاف آبَه.

²¹ تا هَته کن گناخ، مَرگی دِلَکاش حکومت کردَ، فیض نی صالِح بِه واسیطنَه حِکومت بکَرِ کن چَمَه خداوند عیسای مَسیح واسیطنَه، زَیرونَه زِندَگیرا، آرَسِه.