نامَه، عِبرانیه نَتاجَه مسیحیونرا 10 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزیمسیح قربونی بِه ایکرَ اوزونیرا 1 اِمی خونِه کن شریعَت آیندَ چاکَه چییون حییقیَه نمود نییَه بَلکَم تاکَه چَوون سا اَ. اِمی خاطر، هرگز نینَّشا یَژَنَه قربونیِنَه کن سال بَه سال تقدیم بَبی، اَیِنی کن پرستِشیرا نِزِک آنَّب، کامیل آکر. 2 اَگَم نِه، مَگَم چَوون قربونی تقدیم کردِ قطع آنِبی؟ اِمی خونه کن انترَکه، اَیِنی کن پرستش بَکن ایکَرَ اوزونیرا پاجا آنَّب و چَی بَه دوملَه دِ بَشتن گناخکار نینَّموست. 3 ولی اَ قربونییِن هر سال گناخون یاد آنَّفند، 4 چیرا کن ایمکانش نییَه سیامالِن و تَکَه اون خون گناخون نیفیت آکَرِ. 5 اِمی خاطر، هَنگومی کن مسیح دِنیا دلَرا آمَه، واتش: «تِه قربونی و خَلا نَپیر بَه، بَلکَم ایلَه تن مِرا آمادَ آکَردِر. 6 تِه سیجیستَه خَلا اونکا و گناخی قِربونیونکا کن تِرا اَوَرینَه خَش نِبیشَه. 7 پس واتِمه: ”دیَس اَز آم، تا اِشتِه ایرادَ اَنجوم بدَرِم، اَی خدا؛ هَتَه کن کیتاو طوماریکا چمن خونِشون نوشتَیَه.“» 8 چَی به دومله اَ باتیه: «تِه قِربونی و خَلا، سیجیستَه خَلا اون و گناخی قِربونیون نَپیر بَه و اوونکا خش آنِبیش»، هر چَنَه کن اَیِن شَریعتی واتَنه تقدیم بینَه. 9 چَی به دوملَه باتی: «دَیَس، اَز بومم تا اَ کن بَپیرَ اَنجوم بدرم.» اَ، اولی هیچ آکَرِ تا دوومی برقرار آکَرِ. 10 اَمه عیسی مسیح تنی قربونی کردِ واسیطنَه، ایکَرَ اوزونیرا چَیرا وقف بیمون. 11 هر کاهینی، هر روج خیدمت کَردِرا پِرَرِشت و هه قِربونییِنی کن نینَّشا گناخی نیفیت آکَرِن، یَژَن تقدیم بکَن. 12 ولی وقتی کن مسیح اوزون ایلَه قربونی گناخونرا تقدیم کردِ بَه دوملَه، خدا راستَه بالی وَریکا نِشته. 13 اَ هنگومیکا، چَم بَرا یَه تا چَی غَنیمِن چَی پا بِن برگِنِن. 14 اِمی خونه کن ایلَه قِربونی نَه، اَیِنی کن وقف بَبین، زَیرون کامیل آکَردِش. 15 خدا موقدسَه روح نی چَمَرا شاهیدی دَرِ. اولیکا باتیَه: 16 «خداوند باتی، اِم هَه عهدیه کن اَ روجون بَه دوملَه اَوونَّه دَمَبست. اِشتَن شریعتی چَوون دلونکا آمَنا، و چَوون فکرونکا بَنوشتیمَه.» 17 چَی به دوملَه باتی: «چَوون گناخِن و آوشرَ کارون دِ هرگز یاد آنیمَفَند.» 18 اَ جِگا ایکا کن چَوون بخشِشستِه ببو، دِ نیاز نییَه گناخونرا قربونی تقدیم بکَن. کامیله ایمان 19 پس اَی بِرااِن، اِمی خونه کن خاطرجمعیمونَه، کن عیسی خونی واسیطنَه بَشامون قودس الاقداسیکا دِلَه دشِه، 20 ایلَه تازَ و زندَ راه واسیطَنه، کن اَ، اَ پردَ مینَکا، یعنی چَی تن، چَمَه نَکاش آکردَ، 21 و اِمی خونه کن ایلَه یالَه کاهین خدا کَه سَریکا بَداشتیمون، 22 بِرَ صدق دِلینه و کامیلَه ایمانینَه خِداکا نِزِک آبَم، و چَمه دلون بدَ ووژدانیکا پاجا آکَرَم و چَمَه جندَکی پاجا اَ آوینَه بوشورَم. 23 بِرَ بی امکن چیمه میمَه بکرَم، اَ اومیدی کن بَی ایتراف بَکَمونکا آچیکَم، چون وعدَ اَدَر اَمینَه. 24 بِرَ اِم فکریکا ببَم کن چنترَ یَندِ تشویق بکرَم تا موحبت بکرَم و چاکَه کارون اَنجوم بدرَم. 25 و هته کن بعضیونرا عادَت آبَه یه، یَندِ نَه جَم آبِه کا دست پِمَگِرَم، بسکم ویشتَر یَندِ تشویق بکرَم، بَخِصوص ایسَه کن کامون ویندِ اَ روج یعنی خداوند عیسی ویگردِستِه روج، هنترَکه کا نِزِکتَر آبِه. 26 اِمی خونه کن اَگَم حییقتی آزنِستِه بَه دوملَه عَمدینَه گناخ بکرَم، دِ هیچ قربونیی گاخونرا نیَمَند؛ 27 ولی اَ چیی ایی کن بمَندی، ترسینَه، موجازات و برکَه آرا کن خدا غَنیمون ویبَردیَه، مونتظیر مندِ یَه. 28 هر کَم کن موسی شریعتی رَد اَکَریَه، دِ یا سِه شاهیدی شاهیدی دوعِه نَه، بی رحمینَه اَمِرییَه. 29 شمَه گَمونینَه اَ کن خدا زوعَه حقّی پا بِن آناشه، و اَ عهدی خون کن چَیرا وقف آبَیه بی حورمت آکردِش، و فیضی روح بی عیزّتِش آکردَ، چَنَه برکَه چَتینه موجوزاتی چَی سَردِرِ آ؟ 30 چون اَمه اَ کن اِمی واتِشَه آزنَم: «تقاص چمن شِنَه؛ اَز سزا آمَدا،» و هنی واتشَه: «خداوند اِشتَن قامی سَردِرِ دیوون بَکیَه.» 31 زِندَ خدا بال دگِنِسته چَنَه ترسناکَه. 32 ولی اَ گذَشته روجون یاد آرَفنَه، اَ موقه کن تازَ نورانی آبَه بیرون؛ شمه ایلَه یالَه موبارزَکا عذابینَه تاوِرون وَردَ. 33 بعضی موقه بَشمَه گردی چَمی نَکا زبون اَدَرینَه و عذاب اَوینیرون و بعضی موقه اَیِنینَه کن اَوونه انترَ رفتار اَبیَه، دوش بَه دوش اَمونیرون. 34 اَیِنینَه کن زیندانیکا بین همدردی اَکریرون و شمه مالو منالی پِتارِسته موقه، خَشینه قبول اَکریرون، چون شمَه اَزنیرون کن چاکو و زَیرونَه مالو منالی صاحیبیرون. 35 پس شمَه اِم ایطمینانیکا دَس پِمَگِرَ، اِمی خونه کن بَیکا بَه دوملَه یالَه پاداشی هِستَه. 36 چون تا اَموقه کن خدا ایرادَ اَنجوم بدَرَ، لازِمه شمه تاو بوعَرَ، و اَ چیی ایی کن وَعدَشون دوعَیه بَدَست بوعَرَ. 37 اِمی خونه کن، تلَکه ایی به دوملَه، اَ کن پی با، بومیَه، و عَری دَنیَفند. 38 ولی چمن صالحه آدَم، ایمان داشتِه نَه زیندَگی بَکَی. و اَگَم بَمن پِشت آکَرِ، چمن جان بَیکا راضی آنییَبِن.» 39 ولی اَمه اَیِنی کا کن پِشت آنَّکرد و نیفلَه آنَّب نیمون، بَسکم اَیِنیکامون کن ایمان بَداشتین و اِشتَن جانی غَم بردین. |
@ 2024 Korpu Company