پطروسی دومین نامه 3 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

خداوندی روج

¹ اَی خاجَتی اِن، اِم دِوومین نامه ایی اَ کن شِمَرا بَنوِشتیم. هر دِ گِلَه نامَه، شمه یاد آفَندِ و شمه فکرون غَیرتی سَر وردِ نیَّتینه نوشتم،

² تا اَ کلامی کن موقدَسه پَیغمبَرن چیمی بَه نَه واتَشون بَه، و چَمه خداوند و چَمه نیجات اَدری حِکم کن رسولون واسیطنه شِمَشون دوعَیَه، یاد آرَفنَه.

³ گِردیکا بَه نَه، بِزنه کن آخِرَ روجونکا دَسپَر چیی اِنی آن و اِشتَن پَلیدَ مِیلونکا پیروی بکَنه و دَسپَر چییِن

⁴ باتینَه: «پس چَی آمِه وَعدَ چِه بَه؟ چون اَموقه اییکا کن چَمَه دَدَ اِن مردینَه، گِردِ چییِن هَتَه یَه کن دِنیا شِرووکا بَه!»

⁵ اِمی خونه کن اَیِن قَرَصینه اِم حَییقتی نِدید بَگتَین کن آستامونِن گِذَشتکا بینَه و زمین آویکا و آوی واسیطنَه، خدا کلامینه شکل گَتِش؛

⁶ و امکن هِم آوی واسیطنه، اَ دِنیایی کن اَ زمونکا بَه، غرق و نیفیت آبَه.

⁷ و هَه کلامینَه، آستامونن و زَمینی کن ایسَه کاینه ویندِ، آرا را ذخیرَ آبَه یه و تا دیوون کَردِ روجیرا و بی دینون نیفلَه آبِه را غَمِشون هردیَه.

⁸ ولی اَی خاجَتییِن، اِم حَییقتی نِدید مَگِرَ کن خداوندیرا ایی روج هنتَه هَزاران سالَه و هَزاران سال هِنتَه ایی روج.

⁹ بعضیون فکری بَرعَسکیرا، خداوند اِشتَن وعدَ اَنجوم دوعِه عَری دَنییَفند، بَسکم شِمنَه صَبورَ، اِمی خونه کن نَپیشَه کَسی نیفلَه آبو، بَسکم بَپیشَه گِرد توبَه بکَن.

¹⁰ ولی خداوَندعیسی ویگَردِستِه روج، هنتَه پِتارچیی شیوار بومَیَه، کن اَ روجیکا آستامونِن برکَه یالَه سَسینه نیفیت آنَّب و اِسترَ اِن آرا بَگتین و نیفیت آنَّب، و زمین و گِردِ چَی کارِن دیار بَبینه.

¹¹ اَ جگا ایکا کن گردِ اِم چیی اِن هنترکه کاینه نیفیت آبِه، شمَه پی چنتر آدَمِنی ببَه؟ شمه پی ایله دیندار و موقدسه زندَگی بدارَ،

¹² خدا روجی مونتَظیر ببَه و اِمی خونه کن خدا روج زوو با، پی تقلا بکرَ. اَ روجی کا کن آستامونِن آرا بَگتین و نیفیت آنَّب و آستامونیَه اِسترَ اِن آرا رَندیکا آو آبون.

¹³ ولی اَمه چَی وعدَ واتَنه تازَ آستامونِن و تازَ زَمینی مونتَظیریمون وهر چیی ایی کن خدا نَظَریکا دِرسته، چَی دلَکا نوعَه.

¹⁴ پس اَی خاجَتییِن، ایسَه کن اِنتَرَ چییون مونتَظیریرون، بَرک تقلا بکَرَ تا چَی نظریکا بی لکَّه و بی عَیب و صلح و سلامتیکا ببَه.

¹⁵ و چَمه خداوندی صبری، نیجات بزنَه، هَتَه کن چَمه خاجَتییَه برا پولوس نی چَی دَست آدوعَه حیکمَتی واتَنه، شِمَرا نِوِشتش.

¹⁶ اَ، هر موقه کن اِم چییون خونه گَف اَژَنیَه، گِردِ اِشتَن نامَه اونکا اَنِوِسیَه. چَی نامه اون دِلَکا چیی اِنی نوشته آبَه یه کن اوونکا سَر آگنِسته چَتینه، و سست و نادانه آدَمِن چی دِلَکا دست بَبَن، هَتَه کن دییَر موقدسه نوشته اونَّه، اِم کاری بَکنَه و اِم چَوون نیفله آبِه باعیث بَبی.

¹⁷ پس اَی خاجَتی اِن شمَه، ایسَه کن اِمی بَموستیرون، هواسرون ببو تا نِکَرِ بی دینون نادِرسته راه کا گومرا آبَه و اِشتَن آمبَست گیری هیچ بَرکَرَ،

¹⁸ بَلکَم خداوندی و چَمه نیجات اَدَر عیسی مسیح فیض و آموستِه کا رشد بکرَ، کن چَیرا ایسَه کا تا اَبد شکوه و جلال ببو! آمین.