پطروسی دومین نامه 2 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

دروعه موعلیمن و پیغمبرن

¹ ولی اسرائیلی قامی دلَکا، دِروعَه پَیغمبرِن نی بینَه، هَتَه کن شمَه دلَکا نی دِروعَه موعلیمِن بومنَه، کن نونکِه سَفَه آموجون بوعَنه کن بشایَه کشتِه و هَه اَربابی کن اَیِنِش خِرییَه یَه حاشا بَکَنَه و انتَرَکه، ایکرَایی غَرّی اِشتَن سَر بوعنَه.

² خَیلییِن چَوون بی عیفَتیون دومله بَشین، و چَوون خونه حییقتی راه، کفر باتین.

³ اَیِن اِشتَن طمع خونه، حیلَه بازَ گفونَّه بَشِمَه پِنَّتارِست. چیمی بَه نَه چَوون محکومیَت تَیین بَیَه، بیکار نشتَه نییَه و چَوون نیفیت آبِه نِخِتیَه.

⁴ اِمی خونه کن اَگَم خدا گناخکارَ فرشتَه اون سَردِرِ رحم نِکردِشَه، بَسکم اَیِنِش جندَمی سیا چالیکا، ظلماتی تاریکی دست آداشَه، تا دیوون کردِرا اَوون غم بَرِن؛

⁵ اَگَم قدیمَه دِنیا سَر رحمِش نِکردَ، بسکَم نوح کن عیدالتی پیغومی اَوَریه و هف نفر دییرَ کسونکا غَمِش هَردَ، چَی بَه دومله اَ طوفانی دِنیا بی دینون سَردِرِ وردِش؛

⁶ اَگَم شهرِنِه سَدوم و عمورَش خاکَه پَش آکردِش و اَیِنِش نیفیت آبِه را محکوم کردِش تا درس عیبرتی بی دینون عاقیبَتیرا ببو،

⁷ و اَگَم لوط کن صالح بَه و آوشرَ آدَمون هَرزَگیکا ویخِتَه بَه، نیجات داشه-

⁸ اِمی خونه کن، اَ صالحَه مِرد هر روج چَوون دِلَکا زندَگی اَکَریَه و چَی صالحه جان چَوون زشته اعمالیکا کن اَوینیَه و دَرَرَسیَه عذابیکا بَه-

⁹ پس خداوند بَموستی کن صالحَه آدَمون چنتَرَ وَرداوردونکا نیجات بدرِ وآدَمی کن صالح نیه دیوون کردِ روجی مکافاتیرا غَم برِ،

¹⁰ بَخِصوص اِیِنی کن اِشتَن مِچِمه نفسی مِیلون دوملِه شِه را زاکینی گِچ بَحیساب بوعَنَه. اَیِن اَنَه یالَه نارو اَملِکینه کن آستامونی یالَه شخصون کفر واتِه کا نینَّتَرسِست؛

¹¹ ایسَه اِمکن حتی فرشتَه اِن کن اینجار و زاکین ویشتَری دارِن، کِفرینه خداوندی حضوریکا چَوون سَر حکم نینَّکرد.

¹² ولی ایِن هنتَه بی شَعورَ خَیوونی شیوارین، و اِشتَن غَریزَکا رفتار بَکَن، و دِنیا آمَه اینه تا دوم دَگنن و نیفله آبون واَ چیی اِنیکا کن نینَّفهمست زَبون دکرِن و اِشتَن فیسادی دلَکا نیفلَه آنَّب،

¹³ و اَ، بدی ایی کن کردَشونَه عَوض، بدی بَویندینه. چَوون تَفرِ اِمَه کن رِشونه روجیکا بَرِن و بِنجن و عیاشی بکَن. اَیِن کثیفه لکَّه اِنی هِستینه کن شمَنه مِیمانی بومن، و گول ژِ کا کیف بَکَن و اَیکا دست پِنینَّپِگَت.

¹⁴ چَوون چَمن زینا کا پتلَمه یَه و گِناخ کَردِرا سیر آنینَّب. اَیِن سِسته جَوانون دوم دَنَّفند و چَوون دِلِن طمع کردِکا اِستا اینَه! اَیِن لعنَتی خِردَنینَه.

¹⁵ راسته راه کا برشَه اینَه و گومرا آبَه این. اَیِن بِعوری خردن، بَلعامی راهِشون نار گتَیه کن نادِرِستی مِژدی رَی داری.

¹⁶ ولی بلعام اِشتَن بَدَ کاری خونه تِنبه بَه. ایلَه گِنگه خَر، ایلَه آدَمی شیوار گف ژِشه و اَ پَیغمبری تورَ کارون نارِش گَتَه.

¹⁷ اِم دِروعَه موعلیمِن، هنتَه خشک آبه خونییِن و آلاوی بَمَندین کن غَزریه وا، اَوون برَندی و چوونرا جَندَمی ظلَمات آمادَیه.

¹⁸ اِمی خونه کن تَتَّه لَسَّنه گفنی بَژَن کن نافَم و یالَه نارگیرینه پتلَمه یه، و اَیِنی کن بدَ آدَمون چینگیکا چَتین بروَشتَه اینَه، اِشتَن هوا هَوسونکا، دوم دَنَّفَند.

¹⁹ آزادی وعدَ اوون درِن، اِمی خاطر کن هَر چیی ایی کن اینسانی سَردِرِ دَرَنشت، اینسان چَی وزییَرَ.

²⁰ چون اَگَم اَینی کن، خداوند و چَمَه نیجات اَدَر عیسی مسیح آزنِستِه بَه دوملَه، دِنیا فیسادیکا رَخینَه، اَگَم هَنی اَیکا ویلاخِن و شکست برِن، چَوون آخیر چَوون اَوَّلنَکا بدتَر بَبی.

²¹ بِیتَر اِم بَه کن اَولیکا، صالح بِه راه نِه آزنینَه، تا اِم کن آزنِستِه بَه دوملَه اَ موقدّسَه حِکمی کن چَوون دَست دوعَشونَه کا، پِشت آکَن.

²² اِم مَثال اَ چیی ایی خونه کن چَوون سَر آمَه گَف بَژی، کن: «اِسبَه اِشتَن آروَردَ چیی سَر ویرَگَردِست»، و «خوو ایی کن شوشتَشونه، رِتی دَلَکا پِشتو گِلِل بَژی.»