دوومین نامه قرنتیانیرا 7 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

¹ پس خاجَتی اِن، ایسَه کن اِم وعدَ اِن چَمه شِنَه، بِرَ اِشتَن، روح و جندَکی هر ناپاکیکا پاکیَه آکَرَم و خدا ترسینَه، موقدَّس بِه، کامیل آکَرم.

پولوسی خَشی

² اَمه شمَه دِلیکا جِگا بدَرَ. امَه کَسی حقیکا بدی کَردمون نییَه، کَسیمون خراو آکَردَ نی و کَسیکا سوایستفادَمون نِکردیَه.

³ اِم گفی شمَه محکوم کَردِرا نِمَوات. اِمی خونه کن چیمی بَه نَه شِمَرا واتِمه کن اَنَه چَمه دِلیکا جِگارون هِستَه تا یندِنَه بِمِرَم و یَندِنه زندَگی بکَرَم.

⁴ اَز دلو و جورئَتینه شمَنه گف بَژَم، و بَرک شمَه خونه ایفتخار بکَمه. اَز خَیلی آلاویستیم. اَز گِردِ موصیبَتونکا خَشی کا پَتلمَه ایم.

⁵ چون حتی هَنگومی کن مَقدونیَرا آرَستیمون، چَمه اِم تَن آلاویستِش نِویندَ، بَسکَم هَر وَریکا موصیبَتیکا بیمون و بِرنیکا اَجَنگیمون و دِلیکا اَتَرسیمون.

⁶ اَمّا خِدایی کن چَکِستَه دلون آلاونِه، تیتوسی آمه نَه اَمَش آلاونیشَه.

⁷ و اَمه نِه تاکَه تیتوسی آمه خونه، بَلکَم اَ آلاویستِه ایی واسیطنَه کن شِمَه کا گتَش بَه، اَمه آلاویستیمون.تیتوس شمَه حسرَتیکا، غورصَه، و غیرتی کن چمن سَردِرِ هِستِرونه، خَبر وَردِشَه، اَنَه کن اَز ویشتَر خَش آبیم.

⁸ چون هَر چَنَه کن اَز اِشتَن نامه نَه بَشِمَه برضَخ آکَردِمه، اِشتَن کَردَ کاریکا پَشمون نیمَه - با اِمکن تیکَلیی ایی پَشمون بیمَه- ولی اِمی خونه کن ویندمَه چمن نامَه شِمَش برضَخ آکَردِشَه، هر چَنَه تلَکه زمانی.

⁹ ولی ایسَه خَشیمه، اَ نی نِه اِمیرا کن شمه برضَخ آبیرون، بَسکَم اِمی خونه کن شمَه برضخ به توبه کَردِ باعیث بَه. اِمی خونه کن شمَه قورصَه خدا را بَه، تا هیچ ضرری اَمَکا بَشِمَه مَرَسِه.

¹⁰ چون اَ قورصه ایی کن خِدارا ببو، توبه کردِ باعیث ببیَه، کن نیجات گَتِرا تَمون آرَب و پَشمونی نِدارِ. ولی قورصَه ایی کن دِنیارا ببو، مَردِرا تَمون آرَب.

¹¹ چون دیسَه اِم قورصه ایی کن خِدارا بَه چه خَشی ایی شمَکا بوجود وردشَه: اَلبَت هِم خَشیی اَ کن آمونِه شمَه تقصیر کار نیرون، چِه قیضیکا، چِه تَرسیکا، چِه دلتنگیکا، چِه غَیرَتیکا ، چِه موجازاتیکا. هر طَرَفیکا ثابیتِرون کردَ کن اَ قَضیَکا بی تقسیر بیرون.

¹² پس هر چَنَه کن اِم نامه شِمَرا نِوِشتِم،ولی نِه اَ کَسی خونه کن بَدی کَردَشه را و یا اَ کَسی خونه کن چَی سَر بدی بَیَه، بَلکَم اِمی خونه بَه کن خدا حِضوریکا شمَه اَغیرَت کن چَمه خونه دارَ دیار آبو.

¹³ اِمی خاطر اَمه آلاویستیمون،. غَیراز چَمَه آلاویستِه، تیتوسی ویندِ خونه نی برکَه خَشی باعیث بَه، اِمی خونه کن چَی روح شمَه گِردی خونه تازَ آبَه.

¹⁴ چون کن اَز چَی وَریکا، هر نظَریکا بَشِمَه ایفتخار کردِمه و شمِه بَمن سراَفکندَ آنِکَردِرون، بَلکَم هر چیی ایی کن بشِمه واتِمون دِرِست بَه، و ثابیت بَه کن چَمَه ایفتخار تیتوسی وَر بَجا به.

¹⁵ هر کرَ کن تیتوس شمَه ایطاعَتی یاد اَوَریَه و اِمکن چنتَه شمَه ترسو لرزینه اَی قبول کَردِرون، چَی دل دَبَستِه بَه شمه ویشتَر بَبی.

¹⁶ خَشیمه کن تمام و کمال شمَکا ایطمینان بَداشتیم.