دوومین نامه قرنتیانیرا 12 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

پولوسی رویا اِن و چَیی جندَکی تی

¹ اَز پی هنتَه ایفتخار بکَم. هر چَنَه کن بَرَ ایی اَیکا نمَه بَرد، ایسَه چمن ایفتخاری خداوندی، رویا اِن و مکاشفَه اون واتِه نَه ایدامه دَرِم.

² ایی نفری مسیح دِلَکا آمَه موست کن چاردَ سال چیمی بَه نَه سوومَه آستامونیرا بَی بَردِشون. نیمَه موست تَنی دلَکا آستامونیرا شَه یا تَنی بِرنیکا، خدا بَموستی.

³ و بَموستیم کن اَ آدَمی بهشتیراشون بردَ- نِمه موست تَنی دلَکا یا تَنی بِرنیکا، خدا بموستی -

⁴ و اَ چییِنی درَستِشَه کن نییَب اَوون واتِه، اینسانیرا چَوون خونه گَف ژِ چاک نییَه.

⁵ اَز اِنتَرَ آدَمی سَردِرِ ایفتخار بَکمه. ولی اِشتَن خونه، غَیراَز اِشتَن عِجِز گیری اِن دییَرَ چیی ایی سَر ایفتخار نِمَکرد.

⁶ حتی اَگَم بِپیام ایفتخار بکَم، نافَم نیمَب، اِمی خونه کن حَییقتی باتیمَه. اَمّا اَز اِم کاریکا رَت آمَب، تا نِکَرِ کَسی گَمون بکَرِ کن اَ چیی ایکا کن بمنکا کا ویندِ و دَرَرَست، یالتَریم.

⁷ پس اِمی خونه کن، اِم موکاشفَه اون کن بی حد اندازَ نی هِستین بَمن یالَه نار آنییَکرد، چمن جَندکَیکا ایلَه تی ایی بَمنشون آدوعَیَه، یعنی شیطونی عندِشَه، تا بَمن عذاب بدَرِ و چمن نَ، یالَه نار بِه کا بیگِرِ.

⁸ خِداوندیکا سه کَرَ خاشتو خاز کردمه تا اَی بمنکا ویگِرِ،

⁹ ولی خداوند بمِنِش واتَه: «چمن فیض تِرا وَسَّه، اِمی خونه کن چمن خِنَر عِجِز گیرییونکا کامیل آرَبن.» پس اِمی خاطر گذَشتَکا ویشتَر وِرَ خَشینه چمن عِجِزگیریون سَر ایفتخار بَکمه تا مَسیح خِنَر چمن سَریکا ویرا.

¹⁰ پس، عِجز گیریکا، زبون دوعه کا، سختیونکا، اَیذت آزارِن و غَرّونکا، مَسیح خاطِر راضی ایم. اِمی خونه کن وَقتی عِجِزیمَه، پس قودوریم.

¹¹ اَز نافَم بیم، شمَه بَمن دیم پِنارون، اِمی خونه کن پی بمنکا تَریف اَکَریرون، چیرا کن هر چَنَه هیچیمَه، ولی اَ« یالَه رسولون» کا چیی ایی کم نِدارِم.

¹² یالَه حَقیقیَه رسولی نِشونَه اِن، وِرَ صبر و تاو وردِ نَه شمَه دلَکا دیار آبَه، نوشونَه موعجیزَ وکارِنی نَه کن اینجاری نَه دَرِ.

¹³ اِمی خونه کن چِه چیی ایکا دییَرَ کلیسا اون کا کمتر شمَه سَر لطف بَیَه، غَیراَز اِم کن اَز اِشتَن هرگز شمَه دوشیرا بار نِبیم؟ چمن اِم خطا ببَخشَه!

¹⁴ ایسَه آمادَ ایمه سوومین کَرَ را شمه ویندِرا بام، و شمه دوشیرا باری نِمَب. اِمی خونه کن شمه مال منالی دوملَه نیمَه، بَسکم بَشِمَه بَپیمَه. اِمی خونه کن خِردنون وظیفه نییَه مال و منال اِشتَن دَدَ نَنَه اونرا جم آکَن، بَلکَم دَدَ نَنَه وظیفَه یَه.

¹⁵ اَز برکَه خَشینه شمه جانیرا خرج بَکمه و اِشتَن جانی نی آمَنا. اَگَم اَز بَشِمَه ویشتر رَی بداشتیمه، مَگَم شمه پی بَمن کمتر رَی بِدارَ؟

¹⁶ ولی با امکن قبول دارَ کن اَز شمه دوشیکا باری نِبیم، لابد پی بواجه اِمی خونه اَ کن حوقَّه بازیم، و حیلَه نَه بَشِمَه بدَست وردمَه.

¹⁷ مَگَم اَیِنی واسیطَنه کن اَز شمَه وَر عندِمه شمَکا بَرَ ایی کَردِمَه؟

¹⁸ اَز تیتوسی کا خاشتو خازِم کَردَ شمه وَر با و چَمه برا نی بَینه عندِمه. مَگَم تیتوس شِمکا بَرَ کردِشه؟ مَگَم اَمه ایلَه روح دلَکا عمل نِکَرَم؟ مَگَم اَمه یندِنَه ایلَه راه نَشیمونَه؟

¹⁹ مَگَم تا ایسَه فکر اَکریرون کن تقلا بکَمون شمَه نَکا بَشتنکا دیفا بکرَم؟ اَمه خدا حِضوریکا هنتَه کَسِنی شیوار گَف بَژَمونَه کن مسیح دِلَکاینَه، و اَی خاجتی اِن، هَر چیی ایی کن بَکمون، شمه ایمانی تقویت کَردِرا اَ.

²⁰ چون اِمیکا بَتَرسِستیم کن شمه وَر بام و بَشِمَه اَته کن اینتظار بَداشتیم نِوینِم، و شمه نی اَته کن اینتظارِرون هِستَه بَمن مَوینَه. شاید شمه دِلَکا جنگِستِه، زِرَ بردِ، غَضَّب، عَدابَت، ایفترا، غَیبَت، یالَه نار بِه، و هرکی هرکی دَرِ ببو.

²¹ و هنتَه اِمیکا نی بَتَرسِستیمه کن وقتی دییرَ کَرَرا شمه وَر بام، چمن خدا، بَمن شمه ناریکا فروتن آکَرِ و اَز مجبور ببوم بعضیون خونه کن، چیمی به نه گناخِشون کردَیَه و بَشتَن ناپاکیکا، بی عفتیکا و عَیاشیکا توبَشون کَردَ نی، عازیَه بیگِم.