پطروسی اوّلین نامَه 4 - کتاب مقدس به زبان تالشي - گویش مرکزی

خدا فیضی ناظیرِن

¹ پس اِمی خاطر کن مسیح، جَندَکی دِلَکا عذابِش کَشتَه، شمَه نی هِم فکرینَه بَشتن حاضیر آمادَ بکرَ، چون اَ کن جَندَکینَه عذابِش کَشتَه ببو، دِ گناخینه کاریش نییَه.

² و اِشتَن عمری مندَ روجون جندَکیکا، نِه اینسانی هوا و هوسیکا، بَسکم خدا ایرادَکا زندگی بَکَی.

³ چیرا کن گِذَشته کا، بَه اندازَ اِ کافی، اِشتَن عمری اَ کارونرا آنارون، کن خدا نِشناسِن اَکَرینَه، و اِشتَن زندَگی بی عیفتی، هوا و هوس و مستی و هرزَگی و هَردِ و هِنتِه و شرم آورَ بوت پرستیکا گِذِرامونیرون.

⁴ ایسَه کن اِم بی اَندازَ هرزَگیکا اَوونَّه شریک نیرون، اَیِن حَیرونینَه و بَشِمَه زَبون دَنَّکرد.

⁵ ولی اَیرا کن آمادَیه تا زندَ اون و مَردَاون سَردِرِ دیوون بکرِ، حیساب پس آنَّدا.

⁶ چون اِمی خاطِرَ کن انجیل حتی اَیِنیرا کن مردَ اینَه، موعیظَه آبَه، تا هر چَنَه جندَکیکا آدَمونَّه دیوون بینَه، ولی روح دِلَکا هَتَه کن خدا بَپیشَه زندَگی بِکَن.

⁷ گِردِ چییون آخیر نِزِکه؛ پس اِشتَن دِوا اون خونه هوش ببَه و اِشتَن نفسی ناری بیگِرَ.

⁸ گِردیکا موهیم تَر، یَندِ دلو جانینه رَی بدارَ، اِمی خونه کن رَی داشتِه خَیلی گِناخون دَپوشامنِه.

⁹ بی غور غور کردِ یَندِ مِیمان بکَرَ.

¹⁰ هر کِرَم شِمَکا اَ عطیَه ایی کن ویگَتَرونَه طبق، هنتَه ایلَه پاسَری ایی شیوار کن خدا موختَلیفَه فِیضیرا خیدمَت بَکَی، اَی یَندِ خیدمَت کردِرا کار بیگِرَ.

¹¹ هر کَم گَف بَژَیَه، هنته خداوندی شیوار گف بِژنه؛ و هر کَم خیدمت بَکیَه، اَ زبقینَه کن خدا بَبَخشِستی خیدمت بکرِ، تا گِردِ چییونکا، عیسی مسیح واسیطَنه، خدا شکوه و جلال بیگِرِ. شِکوه و جلال و سلطنت تا اَبد و تا ابد چَی شِن ببو. آمین.

مسیح خونه عذاب ویندِ

¹² اَی خاجَتیِن، آرا ایکا کن شمَه وَرداوَرد کردِ خونه شمه دِلَکا دَرَگِنست، حَیرون آنِبَه، هنتَه کن عجیبه چیی ایی شمَه سَر آمه یَه.

¹³ بَلکَم اِمیکا کن مَسیح عذابونکا شَریک بَبیرون خَش ببَه، تا چَی شکوه و جَلالی اَیر بِه موقه شمه نی خشی و وشتو واز بکرَ.

¹⁴ اَگَم مَسیح نومی خونه بَشِمَه زبون دَکَرِن، خَشی شمَه حالیرا، چون شکوه و جلالی روح، وخدا روح شمه سَردِرِ بمندی.

¹⁵ ولی اَگَم ایله شِمکا عذاب بَبَردی، نِکَرِ کن آدَم کِشتِه، پِتارِسته، آوشَرگیری یا حتی فِضولی کَردِ خونه ببو.

¹⁶ اِم حالیکا اَگَم ایی نفر مسیحی بِه خونه عذاب بَبَردی، شرمندَ آمبو، بَسکم اَ نومی دِلَکا خدا شکوه و جلال بدَرَ.

¹⁷ چون اَ زمان آرَرَست کن دیوون کَردِ خدا کَکا شِرو ببو؛ و اَگَم چَی شِروو اَمَکا ببو، پس اَیِنی کن خدا اِنجیلیکا ایطاعَت نینَّکَرد چَوون آخیر چِه بَبیَه؟

¹⁸ و «اَگَم صالحه آدَم چَتتین نیجات بیگِرِ، بی دینِن و گِناخکارون سَر چِه بومیَه؟»

¹⁹ پس اَیِنی کن خدا خواستینه عذاب بَبَن، پی اِشتَن جانون «اَمینَه خالِقی» دَست آدَن و چاکه کارون ایدامه بدَرن.