Зебур 9 - Мукъаддес Китап

Алланынъ догърулыгъы

¹ Баш чалгъыджы ичюн. Алмут лаббен. Давутнынъ зебуры.

Алеф

Алеф

² Джан-юректен РАББИге шукюр этерим, Сенинъ аджайип ишлеринънинъ эписини айтып берерим!

³ Санъа къуванып, тантана этерим, Адынъа чалгъы чаладжагъым, эй, Юдже Алла!

Беит

Беит

⁴ Меним душманларым артына къайттылар, Сенинъ огюнъде сюрюнип, ёкъ олып кеттилер.

⁵ Сен суд этип, меним давамны чездинъ, тахткъа отурдынъ, адалетли суд эттинъ.

Гимел

Гимел

⁶ Сен халкъларны сёгдинъ, инсафсызны ёкъ эттинъ, эбедиен оларнынъ адларыны ер юзюнден сильдинъ.

Далет

Далет

⁷ Душманларны бутюнлей дарма-дагъын эттинъ, шеэрлеринде таш устюнде таш къалдырмадынъ, олардан хатыра биле къалмады.

Хе

Хе

⁸ РАББИ эбедиен падишалыкъ этер, суд этмек ичюн, О, тахтыны ерлештирди.

⁹ О, дюньяны адалетнен суд этеджек, халкъларгъа догъру укюм чыкъараджакъ.

Вав

Вав

¹⁰ Эзиетленгенлер ичюн РАББИ – сыгъынакътыр, беля заманларда О – сакъланмакъ ичюн ердир.

¹¹ Адынъны бильгенлер Санъа ишаныр, чюнки Сени къыдыргъанларны къалдырмайсынъ, я РАББИ!

Зайин

Зайин

¹² Сионда яшагъан РАББИге чалгъы чалынъыз! Халкълар арасында Онынъ ишлерини айтып беринъиз!

¹³ Тёкюльген къан ичюн О, джеза бере, азаплангъанларны О, акъылында тута, оларнынъ фигъанларыны ич унутмай.

Хет

Хет

¹⁴ Манъа мерамет эт, я РАББИ, мени кореджек козю олмагъанлар мени азаплагъанына бакъ! Сен мени олюм къапусындан къуртарасынъ!

¹⁵ Сонъ мен Сион къызынынъ къапуларында Санъа бутюн макътавларны бильдиририм, Сен берген къуртарув ичюн къуванчнен къычырырым!

Тет

Тет

¹⁶ Халкълар озьлери къазгъан чукъургъа тюшти, озьлери къойгъан тузагъына аякълары илинди.

¹⁷ РАББИ суд этип, адамлар Оны таныды, инсафсыз адам исе озь япкъанларынен тутулды. Хиггайон. Сэла

Ёд

Ёд

¹⁸ Ярамай адамлар, Алланы унуткъан бутюн халкълар олюлернинъ дюньясына тюшип кетеджеклер.

Каф

Каф

¹⁹ Амма факъыр адам бутюнлей унутылмаз, фукъаренинъ умюти эбедиен битмез.

²⁰ Тур, я РАББИ! Инсанлар енъип чыкъмасын, халкълар Сенинъ огюнъде суд этильсинлер!

²¹ Я РАББИ, халкъларгъа къоркъу сач, олар адий инсан олгъанларыны бильсинлер. Сэла

Ламет

Ламет

²² Я РАББИ, не ичюн менден узакътасынъ? Не ичюн беля заманларда сакъланасынъ?

²³ Ярамайлар гъурурланып, фукъарени къувалай, олар япкъан тузакъларда озьлери тутулсынлар!

Мим

Мим

²⁴ Ярамай адам озь юрегининъ истеклеринен макътана, ачкозьге яхшылыкъ япа, РАББИге исе аркъасыны чевире.

Нун

Нун

²⁵ Ярамай къопайып, Алланы къыдырмаз. Онынъ бутюн акъылында Аллагъа ер ёкъ.

Айин

Айин

²⁶ О эр вакъыт яхшы яшай; Сенинъ къарарларынъ ондан узакъта, о, бурнуны котерип, душманларгъа бакъа.

²⁷ О, тюшюне: «Мен ич сарсылмам, несильден несильге белянен корюшмем!»

Пе

Пе

²⁸ Онынъ агъзы лянетке, ялан ве зулумгъа толу, тилининъ тюбюнде – беля ве бозукълыкъ.

Саде

Саде

²⁹ О, койден тыш сакъланып ята, къабаатсыз адамны гизли ерлерде ольдюре, онынъ козьлери фукъаре адамны къыдыралар.

³⁰ Чалылар ичинде сакълангъан арслан киби, о, гизли ерде отура, фукъарени тутмакъ ичюн, о, сакълана. Авына тюшюрип, гъарипни тута.

³¹ Урулгъан, ерге басылгъан фукъаре онынъ кучьлю панджаларына тюше.

³² О, тюшюне: «Алла унутты, юзюни къапатты, япкъанымны ич бир вакъыт корьмез!»

Коф

Коф

³³ Тур, я РАББИ! Узат къолунъны, эй, Алла! Унутма заваллыларны!

³⁴ Не ичюн ярамайлар Алладан къоркъмай, не ичюн: «Алла эсап сорамаз», – деп тюшюнелер?

Реш

Реш

³⁵ Лякин Сен коресинъ! Джан агърыларына ве зулумларгъа Сен бакъасынъ, Озь къолунънен ярамайларнынъ акъкъыны бересинъ. Заваллы озюни Санъа багълай, оксюзнинъ ярдымджысы – Сенсинъ.

Шин

Шин

³⁶ Инсафсыз ве яман адамнынъ къудретини эксильт, онынъ яманлыкъларынынъ изи биле къалмасын!

³⁷ РАББИ эбедиен, эр вакъыт Падишадыр! Халкълар Онынъ еринден ёкъ олурлар!

Тав

Тав

³⁸ Сен алчакъгонъюллилернинъ тилегини эшитесинъ, я РАББИ! Юреклерине такъат берип, оларгъа къулакъ ас.

³⁹ Инсан ер юзюнде бир даа къоркъу сачмасын деп, оксюзлерни ве азаплангъанларны къорчала.