Зебур 89 - Мукъаддес Китап

Мусанынъ йыры

¹ Алланынъ адамы Мусанынъ дувасы.

² Я РАББИ, Сен бутюн несиллеримизге сыгъынакъ эдинъ.

³ Дагълар пейда олмаздан эвель, ер ве дюньяны яратмаздан эвель, асырлардан асырларгъа Сен Алласынъ!

⁴ Сен адамны топракъкъа къайтарасынъ, «Эй, инсан огъуллары, къайтынъыз!» – дейсинъ.

⁵ Мына, Сенинъ козюнъ огюнде бинъ йыл кечип кеткен тюневин киби, бир гедже парчасы киби.

⁶ Адамларны сув ташкъыны киби алып кетесинъ, олар тюш киби, саба оськен откъа ошайлар. Саба отлар гуль ачып ешерир, акъшам исе солып, къуруп кетер.

⁷ Сенинъ гъазабынъдан биз ёкъ олаятамыз, Сенинъ ачувынъдан биз шашмалаймыз.

⁸ Сен гуналарымызны къаршынъа къойдынъ, гизли ишлеримизни юзюнънинъ ярыгъына чыкъарып къойдынъ.

⁹ Бутюн куньлеримиз Сенинъ гъазабынъ астында кече, йылларымыз инъильтинен бите.

¹⁰ Омрюмизнинъ муддети етмиш йыл экен, пек сагълам олсакъ – сексен. Энъ гузель йыллар да замет ве беляда кече. Олар тез кече, ве биз учып кетемиз!

¹¹ Ким гъазабынънынъ кучюни, Сенден къоркъусына ляйыкъ Сенинъ ачувынъны ким билир?

¹² Куньлеримизни саймагъа бизни огрет, ве бизим юрегимиз икметли олур.

¹³ Къайт бизге, я РАББИ, не къадар мумкюн? Къулларынъны аджы!

¹⁴ Саба бизни буюк севгинъе тойдур, ве биз бутюн омрюмиз севинчнен къычырып къуванырмыз!

¹⁵ Сен бизни джезалагъан куньлеримизге коре, беля корьген йылларымызгъа коре энди къувандыр бизни!

¹⁶ Къулларынъа улу ишлеринъни, оларнынъ огъулларына – шан-шуретинъни косьтер!

¹⁷ Рабби-Таалямызнынъ разылыгъы бизнен олсун! Къолларымызгъа О, берекет берсин, къолларымызнынъ ишлери онъ кельсин!