Зебур 7 - Мукъаддес Китап

Догърулыкъ акъкъында дува

¹ Шиггайон. Давут бу йырны РАББИге Биньямин къабилесинден олгъан Хуш акъкъында йырлады.

² Мен Санъа ишанам, Аллам, я РАББИ! Мени эписи къувалагъанлардан къуртар ве къорчала мени!

³ Акис алда олар, арслан киби, джанымны йыртып парчалайджакълар, ве кимсе мени къуртармайджакъ.

⁴ Аллам, я РАББИ, эгер мен бирде-бир яман шейни япкъан олсам, эгер къолларымда акъсызлыкъ олса,

⁵ эгер меннен муаббетте яшагъан адамгъа яманлыкъ япкъан олсам, эгер мен себепсиз озюмнинъ душманымны чайпагъан олсам,

⁶ о вакъыт душман меним джанымны къувалап етишсин, омрюмни ерге таптасын, шуретимни топракъкъа атсын. Сэла

⁷ Тур, я РАББИ, гъазабынъны косьтер! Къутургъан душманларымнынъ къаршысына чыкъ! Уян, Аллам! Сен энди къарар чыкъардынъ!

⁸ Халкълар Сенинъ этрафынъда топлансынлар, оларны юксектен идаре этмек ичюн, къайтып кель!

⁹ РАББИ халкъларны адалетнен суд эте! Догърулыгъымны ве къабаатсызлыгъымны эсапкъа алып, мени де суд эт, я РАББИ!

¹⁰ Ярамайларнынъ яманлыгъы токътап къалсын, инсафлыгъа исе кучь бер, эй, адиль Алла, Сен юреклернен акъылларны сынавдан кечиресинъ!

¹¹ Аллам – мени къорчалагъан къалкъаным, темиз юреклилерни О, къуртара.

¹² Алла адалетли суд эте. О, эр кунь адамларны къатты соравгъа чеке.

¹³ Адамлар гуна ёлундан къайтмасалар, О, къылычыны чыкъарыр, яйыны котерип, оларны нишангъа алыр.

¹⁴ Окъларыны алевлендирип, О, эджель силясыны азырлар.

¹⁵ Мына, яманлыкънен юклю олгъан адам белягъа толур ве дюньягъа яланны кетирир.

¹⁶ Чукъур къазгъан адам да къазгъан чукъурына озю тюшер.

¹⁷ Онынъ белясы озюнинъ башына келеджек, онынъ зулумлыгъы озюнинъ тёпесине тюшеджек.

¹⁸ РАББИге Онынъ догърулыгъы ичюн шукюр этерим, Юдже РАББИнинъ Адына йыр йырларым!