Зебур 54 - Мукъаддес Китап

Азап чеккен адамнынъ дувасы

¹ Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ маскили.

² Эй, Алла, меним дувамны эшит, ялваргъанымдан юзь чевирме!

³ Манъа дикъкъат эт, джевап бер манъа! Мен къасевет этип, озюмни джойдым.

⁴ Душман сесини котере, ярамай адам манъа зулум кетире. Олар мени белягъа тюшюрелер, ачувнен манъа душманлыкъ япалар.

⁵ Ичимде юрегим сызлай, башыма олюм дешетлери тюшти.

⁶ Къоркъу ве титрев мени басты, дешет юрегимни къаплады.

⁷ Мен айттым: «Ким манъа, гогерджиннинъ къанатлары киби, къанат берер эди? Мен учып кетер ве раат олур эдим.

⁸ Узакъларгъа учып кетип, чёльде къалыр эдим. Сэла

⁹ Фуртунадан, борандан тез къачып, сакъланмагъа бир ер тапар эдим».

¹⁰ Я РАББИ, Сен оларны шашмалат, ниетлерини ерине кетирмеге ёл берме, чюнки шеэрде тек зулум ве къавгъа корем.

¹¹ Олар гедже ве куньдюз шеэр диварлары устюнде юрелер, шеэр беля ве адалетсизликнен толып-ташкъан.

¹² Шеэрнинъ ортасында беля, алдав ве зорбалыкъ мейданларындан кетмей.

¹³ Эгер душман мени яманласа, мен шунъа чыдар эдим. Эгер мени кореджек козю олмагъан адам меним устюмде турса, мен ондан къачар эдим.

¹⁴ Амма бу сенсинъ, манъа тенъ олгъан, сен озюнъсинъ, меним якъын достум, меним джан достум!

¹⁵ Биз татлы субетлер этип, халкънен бирликте Алланынъ Эвине бара эдик.

¹⁶ Оларнынъ башына олюм кельсин, оларнынъ эвлеринде ве ичлеринде – тек яманлыкъ олгъаны ичюн, олар тири олгъанда, олюлернинъ дюньясына тюшсюнлер.

¹⁷ Мен исе Алланы чагъыраджагъым, ве РАББИ мени къуртараджакъ.

¹⁸ Акъшам, саба ве уйледе мен Онъа ялварып къычыраджагъым, ве РАББИ меним сесимни эшитеджек.

¹⁹ О, мени аман-эсен этип, манъа къаршы чыкъкъанлар чокъ олса да, меним джанымны олардан сатын алыр.

²⁰ О, эшитеджек ве оларны бойсундыраджакъ. О, эбедиен Озь тахтында отура! Сэла Олар исе ич денъишмей, Алладан да къоркъмайлар.

²¹ Достум онен муаббет яшагъанларгъа къол узатып, озь анълашмасыны бозды.

²² Онынъ тили ягъдан йымшакъ олса да, юрегинде исе – душманлыкъ. Сёзлери зейтюн ягъындан назик олса да, керчектен исе олар – къынындан чыкъкъан къылыч.

²³ Къасеветлеринъни РАББИге ташла, ве О, санъа ярдымджы олур. О, ич бир вакъыт инсафлы адамгъа сарсылмагъа ёл бермез.

²⁴ Къанназ ве хаин адамлар исе омрюнинъ ярысыны биле яшамайджакъ. Сен оларны олюм чукъурына атаджакъсынъ, эй, Алла! Мен исе Санъа ишанаджагъым!