Зебур 42 - Мукъаддес Китап

Къувулгъан адамнынъ дувасы

¹ Эй, Алла, меним давамны чез! Алласыз халкънен давамда меним тарафымны тут! Яланджы ве инсафсыз адамдан мени къорчала!

² Сен, Алла, – меним къалемсинъ; не ичюн мени ред эттинъ? Не ичюн мен душманларымнынъ зулумы астында гъам чекип юрем?

³ Озь ярыгъынъны ве акъикъатынъны ёлла, олар манъа ёл косьтерсин. Олар мени Сенинъ азиз дагъынъа, Сен яшагъан ерлеринъе алып барсынлар.

⁴ О вакъыт мен Алланынъ къурбан ерине, мени чокъ къувандыргъан Аллама бараджагъым. Санъа сантыр чаладжагъым, эй, Алла, меним Аллам!

⁵ Эй, джаным, не ичюн бойле тюшкюнсинъ? Не ичюн ичимде сыкъыласынъ? Аллагъа умют багъла! Мен Онъа даа шукюр этеджегим; О, меним Къуртарыджым ве Аллам!