Зебур 4 - Мукъаддес Китап

Акъшам дувасы

¹ Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ зебуры.

² Сени чагъыргъанымда, мени эшит, эй, меним адиль Аллам! Белягъа огърагъанымда, Сен манъа ярдым эттинъ. Кене манъа мерамет эйле де, дувамны эшит!

³ Эй, акъайларнынъ огъуллары, не вакъыткъадже шуретимни масхарагъа чевиреджексинъиз? Не вакъыткъадже бош ниетлерни севеджексинъиз? Не вакъыткъадже ялан къыдыраджакъсынъыз? Сэла

⁴ Амма билинъиз: РАББИ инсафлыларны Озю ичюн айырып алды. Мен Оны чагъыргъанымда, РАББИ мени эшитир.

⁵ Ачувлангъанынъызда, гуна япманъыз. Яткъанынъызда, эр бир шейни юреклеринъизде тюшюнинъиз ве тынчланынъыз. Сэла

⁶ Инсафнен къурбанлар чалынъыз ве РАББИге ишанынъыз!

⁷ Чокъ адамлар: «Ким бизге яхшылыкъ косьтереджек?» – дейлер. Юзюнънинъ нуру устюмизни ярыкълатсын, я РАББИ!

⁸ Адамлар богъдай ве шарап боллугъына къуваналар, лякин Сен меним юрегиме чокъча къуванч къойдынъ!

⁹ Аман-эсен ятып юкълайым, чюнки, тек Сен, я РАББИ, манъа хавфсызлыкъта яшамагъа ёл бересинъ!