Зебур 37 - Мукъаддес Китап

Азап чеккеннинъ дувасы

¹ Давутнынъ зебуры. Хатырлав ичюн.

² Я РАББИ, ачувынъда тазирлеме мени, гъазабынъда мени джезалама!

³ Сенинъ окъларынъ манъа санчылды, къолунъ устюме агъыр басып тюшти.

⁴ Гъазабынъдан беденимде сагълам ер къалмады, гуналарымдан кемиклерим раат олмай.

⁵ Меним яманлыкъларым башымдан ташты, агъыр юк киби, устюме басты.

⁶ Акъылсызлыгъымдан яраларым иринлеп сасымакъта.

⁷ Белим букюлип, чёкип къалдым, кунь бою гъам ичип юрем.

⁸ Белим атеш ичинде, беденимде сагълам ер къалмады.

⁹ Такъаттан кесильдим ве пек эзильдим, юрегим сызлагъанынен къычырам.

¹⁰ Я Рабби! Бутюн тилеклерим Сенинъ алдынъда, агълагъаным Сенден гизли дегиль.

¹¹ Юрегим къалтырай, къуветтен кесильдим, козьлеримнинъ ярыгъы биле сёнди.

¹² Мени джан-юректен севгенлер ве достларым дердимден авлакъта туралар, якъынларым да менден узакъта тура.

¹³ Меним джанымны къыдыргъанлар къапкъан къоя; манъа яманлыкъ истегенлер исе, оледжегим акъкъында айтып, эр кунь манъа къаршы фитне къуралар.

¹⁴ Мен исе, сагъыр киби, эшитмейим, агъзыны ачалмагъан тильсизге ошайым.

¹⁵ Мен агъзындан джевап чыкъмагъан, эшитмеген адам олып къалдым.

¹⁶ Я РАББИ, умют этем Санъа, я Рабби, Аллам, Сен джевап берерсинъ!

¹⁷ Мен: «Душманларым тантана этмесин. Аякъларым къалтырагъанда, менден устюн олмасынлар», – дедим.

¹⁸ Мен аз къалдым йыкъылмагъа, къасеветим эр вакъыт огюмде.

¹⁹ Мен къабаатымны бойнума алдым, гунам ичюн пешман этем.

²⁰ Душманларым исе тири ве кучьке тола, себепсиз мени кореджек козю олмагъанлар чокълаша.

²¹ Яхшылыгъыма яманлыкъ япкъан адамлар, мен яхшылыкъ япкъаным ичюн, манъа къаршы чыкъалар.

²² Я РАББИ, мени ташлап кетме, эй, Аллам, менден узакълашма!

²³ Манъа ярдымгъа ашыкъып кель, я Рабби, меним Къуртарыджым!