Зебур 34 - Мукъаддес Китап

Ярдым дувасы

Давутнынъ зебуры .

¹ Я РАББИ, меннен давалашкъанларнен давалаш! Меннен дженк эткенлернен дженк эт!

² Къорчалав алетлеринъни ве къалкъанынъны алып, манъа ярдымгъа кель!

³ Къылычынъны ве балтанъны чыкъарып, мени къувалагъанларгъа къаршы чыкъ! Джаныма айт: «Мен сени къуртарырым!».

⁴ Джанымны къыдыргъанлар утансын ве масхара олсун. Манъа яманлыкъ истегенлер аркъагъа къайтсын, олар намусыны джойсунлар.

⁵ РАББИнинъ Мелеги оларны, ельде учып кеткен тобанны киби, айдасын.

⁶ Оларнынъ ёлу къаранлыкъ ве тайгъалакъ олсун, РАББИнинъ Мелеги оларны къуваласын.

⁷ Олар себепсиз мен ичюн гизли тузакъны азырлады, себепсиз джаным ичюн чукъурны къазды.

⁸ Апансыздан оларнынъ башына олюм кельсин, гизли тузакълары оларны тутсун, озьлери онъа тюшип, гъайып олсун!

⁹ Меним джаным исе РАББИге къуванчнен къычырыр, О берген къуртулышкъа севинир!

¹⁰ Бутюн кемиклерим дейджек: «Я РАББИ, Сен эзильген адамны къуветлиден, ёкъсул ве фукъарени баскъынджыдан къуртарасынъ. Санъа ошагъан ким бар?»

¹¹ Къара ниетли шаатлар манъа къаршы чыкъты, бильмеген шейлерим акъкъында мени соргъугъа чекти.

¹² Яхшылыгъыма къаршы яманлыкъ япып, джанымны оксюз къалдыралар.

¹³ Мен исе, олар хаста олгъанда, чувал урбасыны кийдим, джанымны алчакълатып, аштан вазгечтим, амма меним дувам озь багърыма джевапсыз къайтты.

¹⁴ О, манъа достум ве къардашым киби эди; бойле тюшюнип, мен яшадым. Анасы ичюн козьяш тёккен адам киби, мен кедерден башымны котермедим.

¹⁵ Амма мен сюрюнгенде, олар къуванып топланды; манъа уджюм эткенлер, мен бильмейим не ичюн, манъа къаршы топлашты, токътамайып мени къараладылар.

¹⁶ Юзьлерини бурюштирип, мени мыскъылладылар, манъа тишлерини гъыджырдаттылар.

¹⁷ Я Рабби, не вакъыткъадже бакъып тураджакъсынъ? Джанымны оларнынъ зулумындан къуртар, меним бир джанымны арсланлардан къорчала!

¹⁸ Буюк топлашувда Санъа шукюр этеджегим, чокъ адамнынъ арасында Сени макътайджагъым!

¹⁹ Бош ерде манъа душман олгъанлар тантана япмасын, себепсиз нефрет эткенлер бири-бирине козь къыпмасын.

²⁰ Олар барышыкъны агъзына алмайлар, ер юзюнде тынч яшагъан сакинлерге къаршы фитнеджилик япалар.

²¹ Манъа агъызларыны кенъ ачып: «Аха! Аха! Козюмиз корьди!» – дейлер.

²² Я РАББИ, Сен буны корьдинъ, индемейип отурма! Я Рабби, менден узакълашма!

²³ Уян, арекет эт, меним судумны, давамны чез, я Рабби, меним Аллам!

²⁴ Меним РАББИм ве Аллам, мени Сенинъ догърулыгъынънен суд эт, душманларым устюмден тантана этмесин!

²⁵ «Аха, тилегимиз беджерильди!» – юреклеринде айтмасынлар, «Оны бутюнлей юттыкъ!» – демесинлер.

²⁶ Бахытсызлыгъыма къувангъанлар эписи утансын, олар масхара олсун! Манъа юксектен бакъкъанлар утанч ве айыпны урба киби кийсин!

²⁷ Меним акълы чыкъаджагъымны истегенлер къуванчнен къычырсынлар, даима: «Озь къулуна аманлыкъ тилеген РАББИге макътавлар олсун!» – десинлер.

²⁸ Сенинъ догърулыгъынъ тилимден тюшмез, кунь бою Санъа макътавларым кесильмез!