Зебур 31 - Мукъаддес Китап

Тёвбе ве багъышлав

Давутнынъ маскили.

¹ Эгер адамнынъ къанунсыз ишлери багъышланса, онынъ гуналары афу этильсе, не де бахтлыдыр бойле адам!

² РАББИ къабаатламагъан адам, рухунда айнеджилик олмагъан адам не де бахтлыдыр!

³ Мен индемейип отургъан сайын, кунь бою агълагъанымдан кемиклерим зайыфлашты.

⁴ Гедже-куньдюз Сенинъ къолунъ устюмде агъырлашты, язнынъ къургъакълыгъында киби, къуруп къалдым. Сэла

⁵ Сенинъ алдынъда гунамны ачтым, ич бир къабаатымны гизлемедим. «Къанунсыз япкъанларымны РАББИге ачарым», – дедим, ве Сен гунамнынъ къабаатыны багъышладынъ. Сэла

⁶ Шу себептен эр бир иманлы керек вакътында Санъа дува этсин; акъкъан сувлар ташса биле, онъа зарар кетирмесин.

⁷ Сен – меним сыгъынагъым! Сен мени белядан сакълайсынъ, къуванчлы енъиш къычырувларынен Сен мени сарып аласынъ! Сэла

⁸ «Мен санъа акъыл огретеджегим, юреджек ёлунъны косьтереджегим. Козюм сенинъ устюнъде олып, Мен санъа ёлбашчылыкъ япаджагъым», – дединъ.

⁹ Ат я да къатыр киби, акъылсыз олманъыз! Оларнынъ агъызларына юген ве агъызлыкъ такъмасанъ, олар санъа якъынлашып бойсунмаз.

¹⁰ Ярамай адамнынъ дертлери чокъ олур. РАББИге ишангъан адамны исе севги сарып ала.

¹¹ Эй, инсафлылар, РАББИ ичюн къуванынъыз, къуванчнен къычырынъыз, севининъиз, эй, догъру юреклилер!