Зебур 2 - Мукъаддес Китап

Алла сайлагъан Падиша

¹ Не ичюн миллетлер шамата котерелер? Не ичюн халкълар бош шейлерни акъылгъа къоялар?

² Дюнья падишалары баш котерелер, башлыкълары бирлешип, акъыл танышалар, РАББИге ве Онынъ Месихине къаршы чыкъалар:

³ «Къана, оларнынъ зынджырларыны бозып ташлайыкъ, оларнынъ бугъавларындан азат олайыкъ!»

⁴ Коклерде Отургъан куледжек, Рабби оларны масхара этеджек.

⁵ О вакъыт О, ачувнен айтаджакъ, гъазапланып, оларнынъ юрегине къоркъу сачаджакъ.

⁶ «Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.

⁷ Мен РАББИнинъ низамнамесини бильдиреджегим. О, Манъа деди: «Сен Меним Огълумсынъ. Бугунь Мен Санъа Баба олдым.

⁸ Менден истеп сорасанъ, Мен Сени халкъларнынъ саиби япаджагъым, бутюн ер юзюни санъа береджегим, ве о, Сенинъ барлыгъынъ олур.

⁹ Демир таякънен халкъларны тар-мар этеджексинъ, чёльмекчининъ бардагъыны киби, оларны парчалайджакъсынъ», – деди.

¹⁰ Энди, эй, падишалар, акъыллы олунъыз! Эй, дюнья ёлбашчылары, огренинъиз!

¹¹ РАББИден къоркъып, Онъа хызмет этинъиз, эм де къалтырап, къуванынъыз!

¹² Огълуны урьмет этинъиз, ёкъса Онынъ ачувы чыкъар, ве сиз озь ёлунъызда гъайып олурсынъыз, чюнки Онынъ ачувы тезден алевленир! Онъа ишангъан адамлар не де бахтлы олурлар!