Зебур 143 - Мукъаддес Китап

Не де бахтлыдыр Раббиси Алла олгъан халкъ!

Давутнынъ йыры.

¹ РАББИге бинъ шукюрлер олсун! О – меним Къаям, къолларымны дженкке, пармакъларымны урушкъа огретир.

² О – меним севгим ве къалем, юксек сакълангъан ерим, къуртарыджым, къалкъаным, мен Онъа умют багъладым. О, халкъымны манъа бойсундыра.

³ Я РАББИ, инсаннынъ эмиети недир, не ичюн онъа итибар этесинъ? Инсан огълунынъ эмиети недир, не ичюн онъа дикъкъат этесинъ?

⁴ Адам бир нефес киби, онынъ куньлери, бир кольге киби, кечип кете.

⁵ Я РАББИ, коклерни ярып, ашагъы тюш, дагъларгъа тийип, олардан тютюн чыкъар!

⁶ Яшын яшынлатып, душманларны дагъыт, окъларынъны атып, оларны шашырт!

⁷ Юкъарыдан къолунъны узатып, мени къуртар, терен сувлардан, эджнебийлернинъ къолундан мени сакъла!

⁸ Оларнынъ агъзындан бош лафлар таша, онъ къоллары ялангъа ынтылалар.

⁹ Эй, Алла, Санъа янъы бир йыр айтарым, он телли арфада Санъа чаларым.

¹⁰ Сен падишаларгъа къуртулыш бересинъ, къулунъ Давутны олюм къылычындан къуртарасынъ.

¹¹ Сакъла мени, эджнебийлернинъ къолундан къуртар мени. Оларнынъ агъзындан бош лафлар таша, онъ къоллары ялангъа ынтылалар.

¹² Огъулларымыз яшлыгъында оськен ве къалынлашкъан фиданлар киби, къызларымыз сарайда уста япкъан диреклер киби олсунлар!

¹³ Анбарларымыз малымызгъа толу олсун, эр бир ашларнен толып-ташсын! Отлакъларымызда къой-эчкилер бинълер ве он бинълернен чокълашсын!

¹⁴ Туварларымыз семиз олсун, диварларымызны къыргъан бириси олмасын, ярдым истеген адам олмасын, мейданларымызда агълагъан адам къалмасын!

¹⁵ Не де бахтлыдыр бунъа саип олгъан халкъ! Не де бахтлыдыр Алласы РАББИ олгъан халкъ!