Зебур 10 - Мукъаддес Китап

Раббиге умют

Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры .

¹ Мен РАББИге умют багълайым. Сизлер насыл этип, джаныма дейсиз: «Къуш киби, дагъынъызгъа учып кет.

² Бакъынъыз, инсафсызлар яйларыны тартып, адалетли яшагъан адамларны къаранлыкъта атмакъ ичюн, окъларыны яйгъа къурдылар.

³ Темеллер бозулгъан сонъ, инсафлы адам не япаджакъ?»

⁴ РАББИ Озь Мукъаддес Сарайындадыр. РАББИ коклерде, Озь тахтында отура. Онынъ козьлери корелер; Онынъ бакъышы инсан огъулларыны сынавдан кечире.

⁵ РАББИ инсафлы адамны сынап бакъа, лякин инсафсыз адамны ве зорбалыкъны севген адамны Онынъ кореджек козю ёкъ.

⁶ Инсафсызларнынъ башына О, янгъан къорны, ягъмур киби, ташлайджакъ, эм де атеш ве кукюрт ягъдыраджакъ, куйдюрген ель де оларнынъ къысмети оладжакъ.

⁷ РАББИ инсафлыдыр, О, адалетни севе. Догъру яшагъан адамлар Онынъ юзюни кореджеклер.