Юхан 9 - Мукъаддес Китап

Догъма кёрнынъ тедавийленюви

¹ Иса кечип кеткенде, бир догъма кёр адамны корьди.

² Шегиртлери Исадан: – Равви, о, кёр олып догъгъаны озюнинъ я да ана-бабасынынъ гунасы ичюнми? – деп сорадылар.

³ Иса бойле джевап берди: – Озюнинъ де, ана-бабасынынъ да гунасы ичюн дегиль. Алланынъ ишлери онда белли оладжагъы ичюн, о кёр олып догъды.

⁴ Даа куньдюз олгъанда, Мени Ёллагъаннынъ ишлерини япмакъ керекмиз. Гедже келеята, о вакъыт ич кимсе чалышып оламайджакъ.

⁵ Мен даа дюньяда олгъанымда, дюньянынъ ярыгъы олам.

⁶ Иса бу сёзлерни айтып, ерге тюкюрди ве тюкюриктен чамур япып, кёрнынъ козьлерине якъты.

⁷ – Барып, Силоам хавузында ювун, – деди онъа. (Силоам – «ёлланылгъан» демектир.) Кёр адам барып ювунды ве корип башлагъан козьлеринен эвине кельди.

⁸ Къомшулары ве эвельден онынъ кёр олып тиленгенини корьген адамлар: – Бу, анавы тиленип отургъан кёр адам дегильми? – деп сорадылар.

⁹ Базылары: – Эбет, одыр, – деселер, башкъалары: – Ёкъ, лякин онъа ошай, – дедилер. Адамнынъ озю исе: – Догъру, бу меним, – деди.

¹⁰ – Ойле олса, козьлеринъ насыл ачылды? – деп сорадылар. Адам:

¹¹ – Иса адлы акъай чамур япып, козьлериме якъты да, манъа: «Барып, Силоам хавузында ювун», – деди. Мен барып ювундым ве корип башладым, – деди.

¹² – О адам къаерде? – деп сорадылар. – Бильмейим, – деп джевап берди о.

¹³ Сонъ кёр олгъан адамны фериселернинъ алдына кетирдилер.

¹⁴ Иса чамур япып, кёр адамнынъ козьлерини ачкъан кунь исе еудийлернинъ раатлыкъ куню эди.

¹⁵ Фериселер де кёр адамдан козьлери насыл ачылгъаныны сорадылар. – О, козьлериме чамур якъты. Мен ювундым, ве энди козьлерим коре, – деди адам.

¹⁶ – Бу адам Алладан дегиль, чюнки О, раатлыкъ кунюни тутмай, – деди базы фериселер. Башкъалары исе: – Гуналы адам бойле бельгилерни насыл косьтерип олур? – дедилер. Бойледже, араларында дава пейда олды.

¹⁷ – Сенинъ фикиринъдже, козьлеринъни ачкъан адам кимдир? – деп, кене кёр адамдан сорадылар. – О, пейгъамбердир, – деди о.

¹⁸ Амма еудийлернинъ башлыкълары, козьлери ачылгъан адамнынъ эвельден кёр олгъанына ве козьлери ачылгъанына инанмадылар, козьлери корьген адамнынъ ана-бабасыны чагъыртып:

¹⁹ – Кёр олып догъды, деген огълунъыз шумы? Я энди насыл этип онынъ козьлери коре? – деп сорадылар.

²⁰ Ана-бабасы бойле джевап бердилер: – Бу бизим огълумыз, онынъ кёр олып догъгъаныны билемиз.

²¹ Лякин насыл корип башлагъаныны бильмеймиз, козьлерини ким ачкъаныны да бильмеймиз. О акъыл-балигъ яшында, озюнден соранъыз. Озю ичюн озю джевап берсин.

²² Кёрнынъ ана-бабасы бойле дедилер, чюнки еудийлернинъ башлыкъларындан къоркъа эдилер. Еудийлернинъ башлыкълары бундан эвель, ким Исаны Месих деп таныса, синагогадан айырылсын, деген къарарны чыкъаргъан эдилер.

²³ Шу себептен кёрнынъ ана-бабасы: «О акъыл-балигъ яшында, озюнден соранъыз», – дедилер.

²⁴ Бундан сонъ, эвельден кёр олгъан адамны экинджи кере чагъыртып: – Алланынъ огюнде догърусыны айт! Биз о адамнынъ гуналы олгъаныны билемиз, – дедилер.

²⁵ – О, гуналымы, ёкъмы, мен бильмейим, – деп джевап берди о. – Мен тек шуны билем: кёр эдим, энди исе корем.

²⁶ – О санъа не япты? Козьлеринъни насыл ачты? – деп сорадылар ондан.

²⁷ – Мен сизге энди айткъан эдим де, сиз динълемединъиз! Буны даа эшитмеге истейсиз? Я сиз де Онынъ шегиртлери олмагъа истейсизми? – деди о адам.

²⁸ Еудийлернинъ башлыкълары оны акъаретлеп: – Сен Онынъ шегиртисинъ, биз исе – Мусанынъ шегиртлеримиз!

²⁹ Биз билемиз ки, Алла Мусанен лаф эткен. Бу адам исе къаерден олгъаныны бильмеймиз, – дедилер.

³⁰ – Шашыладжакъ бир шей! – деп джевап берди о. – Сиз Онынъ къаерден олгъаныны бильмейсиз, лякин О меним козьлеримни ачты!

³¹ Биз билемиз ки, Алла гуналы адамларны динълемей. Ким Алладан къоркъып, Онынъ истегенини беджерсе, Алла тек оны динълей.

³² Догъма кёрнынъ козьлерини бир кимсе ачкъаныны дюнья тургъандан берли эшитильмеген.

³³ Эгер о адам Алладан олмагъан олса, ич бир шей япып оламаз эди.

³⁴ Еудий башлыкълары бунъа джевап берип: – Сен бутюнлей гуна ичинде догъгъан олсанъ да, энди бизге акъыл огретесинъми? – деп, оны къувып чыкъардылар.

Рухий кёрлукъ

³⁵ Иса о адамнынъ къувып чыкъарылгъаныны эшитип, оны къыдырып тапты. – Сен Алланынъ Огълуна иман этесинъми? – деп сорады ондан. О адам Исагъа:

³⁶ – Эфендим, – деди, – мен Онъа иман этмек ичюн, О ким олгъаныны бильмек керегим.

³⁷ – Сен Оны корьдинъ, мына сеннен лаф эткен – Онынъ Озю, – деди Иса.

³⁸ О вакъыт адам: – Иман этем, Рабби! – деди де, Исанынъ огюнде озюни ерге ташлады.

³⁹ Иса: – Корьмегенлер корьсюнлер, корьгенлер исе кёр олсунлар деп, Мен бу дюньягъа суд этмеге кельдим, – деди.

⁴⁰ Онынъ этрафында базы фериселер тура эдилер. Олар бу лафны эшитип: – Биз кёр дегильмизми? – деп сорадылар.

⁴¹ Иса оларгъа: – Эгер кёр олсанъыз, гунанъыз олмаз эди. Лякин сиз, козьлеримиз корелер, дегенинъиз ичюн, гунанъыз сизде къала, – деди.