Юхан 6 - Мукъаддес Китап

Иса беш бинъ адамны тойдура

¹ Бундан сонъ Иса Галилея голюнинъ (яни Тиберия голюнинъ) башкъа ялысына кетти.

² Онынъ пешинден чокъ адам юре эди. Олар Исанынъ хасталаргъа япкъан аджайип ишлерини корьмеге истей эдилер.

³ Иса дагъгъа чыкъып, о ерде озь шегиртлеринен отурды.

⁴ Еудийлернинъ Песах Байрамы якъынлаша эди.

⁵ Иса бакъып, чокъ халкъ топлашып, Онынъ тарафына келеяткъаныны корьди. О, Филиптен: – Бу адамларны тойдурмакъ ичюн къайдан отьмек сатын алайыкъ? – деп сорады.

⁶ Иса бу сёзлерни оны сынамакъ ичюн айтты, Озю исе не япаджагъыны биле эди.

⁷ – Эки юз динаргъа отьмек сатын алсакъ биле, оларнынъ эр бирине бирер парча тиймейджек! – деп джевап берди Филип.

⁸ О вакъыт шегиртлеринден бири, Симон Пётрнынъ къардашы Андрей Исагъа:

⁹ – Бу ерде бир огъланда беш арпа отьмек ве эки балыкъ бар, лякин бу къадар адам ичюн о недир? – деди.

¹⁰ – Адамларны ерге отуртынъыз, – деди Иса. О ерде чокъ от бар эди. Адамлар ерге отурдылар. Анда акъайларнынъ сайысы беш бинъге якъын эди.

¹¹ Иса отьмеклерни алып, шукюр дувасыны окъуды да, отургъанларгъа, ким не къадар истесе, даркъатты. Балыкъларны да даркъатты.

¹² Адамлар ашап тойгъан сонъ, Иса Озь шегиртлерине: – Къалгъан парчаларны джыйып алынъыз, ич бир шей ёкъ олмасын, – деди.

¹³ Шегиртлер, адамлар ашагъан беш арпа отьмегинден къалгъан парчаларны джыйып, он эки сепет толдурдылар.

¹⁴ Адамлар, Иса косьтерген бельгини корип: – Керчектен де, бу – дюньягъа келеяткъан Пейгъамбердир, – дедилер.

¹⁵ Иса исе, адамлар келип, Оны тутмагъа ве падиша япмагъа истегенлерини билип, кене бир Озю дагъгъа котерильди.

Иса сув устюнде юре

¹⁶ Акъшам олгъан сонъ, Исанынъ шегиртлери голь боюна бардылар.

¹⁷ Къайыкъкъа минип, гольнинъ о бир тарафындаки Къафарнаум шеэрине ёл алдылар. Энди къаранлыкъ тюшкен, Иса исе оларнынъ алдына даа кельмеген эди.

¹⁸ Кучьлю ель котерилип, гольнинъ сувларыны далгъаландырды.

¹⁹ Олар ялыдан беш-алты километр узакълашкъан сонъ, голь устюнден юрген, къайыкъкъа якъынлашкъан Исаны корьдилер ве пек къоркътылар.

²⁰ – Бу – Меним! Къоркъманъыз! – деди оларгъа Иса.

²¹ Олар Исаны къайыкъкъа алмагъа истедилер, ве шу ань къайыкъ олар бараджакъ ялыгъа етти.

Иса – омюр отьмеги

²² Эртеси куню гольнинъ башкъа тарафында къалгъан халкъ о ерде олгъан къайычыкътан гъайры къайыкъ олмагъаныны, Иса шегиртлеринен берабер къайыкъкъа минмегенини, шегиртлери ялынъыз озьлери кеткенлерини корьди.

²³ О вакъыт башкъа къайыкълар Тибериядан кетип, халкъ Рабби шукюр эткен отьмекни ашагъан ерге кельди.

²⁴ Халкъ не Исанынъ, не шегиртлерининъ о ерде олгъанларыны корип, къайыкъларгъа минип, Исаны къыдырып, Къафарнаумгъа кельдилер.

²⁵ Оны гольнинъ о бир тарафында тапып: – Равви, Сен бу ерге не вакъыт кельдинъ? – деп сорадылар.

²⁶ Иса оларгъа шойле джевап берди: – Сизге керчектен догърусыны айтам: сиз Мени бельгилеримни корьгенинъиз ичюн дегиль, отьмек тойгъандже ашагъанынъыз ичюн къыдырасыз.

²⁷ Сиз кечип-кетеджек аш ичюн дегиль, эбедий омюрге етеджек аш ичюн чалышынъыз. Оны сизге тек Инсан Огълу берип олур. Алла Баба Озь разылыкъ муурини Онъа басты.

²⁸ Халкъ Исадан: – Алла ичюн насыл ишлер япып беджермек керекмиз? – деп сорады. Иса:

²⁹ – Алла ичюн бойле иш япмакъ керек: Онынъ Ёллагъанына иман этмектир, – деди.

³⁰ – Биз корейик ве иман этейик деп, насыл бельги косьтереджексинъ? Не иш беджереджексинъ? – деди халкъ.

³¹ – Язылгъаны киби, «оларгъа коктеки отьмекни берди», ве баба-деделеримиз сахрада маннаны ашай эдилер.

³² Иса оларгъа: – Сизге керчектен догърусыны айтам: сизге коктеки отьмекни берген киши Муса дегиль эди. Акъикъий коктеки отьмекни сизге Бабам бере.

³³ Алла берген отьмек коктен тюше ве дюньягъа омюр багъышлай, – деди.

³⁴ Олар Исагъа: – Эфенди, бойле отьмекни бизге эр вакъыт берип тур! – дедилер.

³⁵ Иса исе оларгъа: – Аят отьмеги – Мендирим. Манъа кельген адам ич бир вакъыт ач къалмаз, Манъа иман эткен адам ич бир вакъыт сувсамаз.

³⁶ Лякин Мен сизге айткъан олсам да, Мени корьген олсанъыз да, иманынъыз даа ёкъ.

³⁷ Бабам Манъа берген эр бир адам Манъа келеджек. Манъа келеджек адамны исе ич бир вакъыт къувып чыкъармам.

³⁸ Мен Озь истегимни дегиль, Мени ёллагъан Бабамнынъ истегини беджермек ичюн коктен тюштим.

³⁹ Мени Ёллагъаннынъ ирадеси исе – Онынъ Манъа берильген адамларындан ич бирини джоймамакъ ве сонъки кунюнде эр бирини тирильтмектир.

⁴⁰ Бабамнынъ ирадеси даа шунда ки, Онынъ Огълуны корьген ве Онъа иман эткен эр бир адам эбедий омюрни алсын. Мен оларны сонъки куньде тирильтеджем, – деди.

⁴¹ Сонъ еудийлер Исагъа къаршы мырылдап башладылар, чюнки О: «Мен коктен тюшкен отьмек олам», – деген эди. Олар:

⁴² – Бу, Юсуфнынъ огълу Иса дегильми? Биз Онынъ бабасыны да, анасыны да танымаймызмы? Сонъ О: «Мен коктен тюштим», – деп насыл айта билир? – дей эдилер.

⁴³ – Озьара мырылдаманъыз! – деди оларгъа Иса.

⁴⁴ – Адамны Мени ёллагъан Бабам джельп этмесе, о, Манъа келип оламаз. Манъа кельген адамны исе сонъки куньде тирильтеджем.

⁴⁵ Пейгъамберлернинъ Языларында язылгъаны киби, Алла оларнынъ эписини огретеджек. Бабамны эшиткен ве Ондан огренген эр бир адам Манъа келе.

⁴⁶ Алладан Кельгенден гъайры ич бир адам Бабаны корьмеди. Бабаны тек О, корьди.

⁴⁷ Сизге керчектен догърусыны айтам: Манъа иман эткен эр ким эбедий аяткъа саиптир.

⁴⁸ Мен – аят отьмеги олам.

⁴⁹ Бабаларынъыз сахрада маннаны ашаса да, ольдилер.

⁵⁰ Амма коктен кельген отьмек ойле дегиль: оны ашагъан адам ольмейджек.

⁵¹ Мен – коктен кельген тири отьмек олам. Бу отьмекни ашагъан адам эбедий яшайджакъ. Мен береджек отьмек – беденимдир, оны дюньягъа аят багъышламакъ ичюн береджем.

⁵² О вакъыт еудийлер: – Бу адам Озь беденини бизге ашамагъа насыл этип бере билир? – деп озьара давалашып башладылар.

⁵³ Иса оларгъа шай деди: – Сизге керчектен догърусыны айтам: эгер Инсан Огълунынъ беденини ашамасанъыз ве Онынъ къаныны ичмесенъиз, сизде аят олмаз.

⁵⁴ Меним беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адамда эбедий аят бар. Мен оны сонъки куньде тирильтеджем.

⁵⁵ Меним беденим – акъикъий аш, къаным – акъикъий ичимликтир.

⁵⁶ Беденимни ашагъан ве къанымны ичкен адам Менде яшай, онда Мен де яшайым.

⁵⁷ Мени тири Баба ёллады, ве Мен Бабамнынъ ярдымынен яшайым. Бойле де, Мени ашайджакъ адам да Меним ярдымымнен яшайджакъ.

⁵⁸ Коктен тюшкен отьмек будыр. О, бабаларынъыз ашагъан отьмекке ошамай. Олар оны ашаса да, ольдилер. Бу отьмекни ашайджакъ адам исе эбедий яшайджакъ.

Эбедий аятнынъ сёзлери

⁵⁹ Иса бу сёзлерни Къафарнаумдаки синагогада адамларны огреткен вакъытта айтты.

⁶⁰ Онынъ чокъ шегиртлери бу лафларны эшитип: – Сёзлеринъ пек къыйындыр! Оларны ким динълейджек? – дедилер.

⁶¹ Иса ичинде шегиртлерининъ мырылдагъаныны билип: – Сёзлерим сизни ёлдан урамы?

⁶² Я Инсан Огълунынъ эвель олгъан ерине котерильгенини корьсенъиз, не оладжакъ?

⁶³ Рух аятны багъышлай, беден исе ич бир файда кетиралмай. Меним сизге айткъан сёзлерим – Рух ве аяттыр.

⁶⁴ Лякин аранъызда имансыз къалгъанлар да бар, – деди. Ким имансыз олгъанларыны ве ким Оны сатаджагъыны Иса башындан биле эди.

⁶⁵ – Шунынъ ичюн де Мен: «Бабам ёл бермесе, ич кимсе Манъа келип оламаз», – дегеним, – деди О.

⁶⁶ Бундан сонъ чокъ шегиртлери арткъа къайтты ве энди Исанынъ пешинден юрмей эдилер.

⁶⁷ Иса он эки шегиртинден: – Сиз де кетмеге истейсизми? – деп сорады.

⁶⁸ – Рабби, – деди Симон Пётр. – Биз кимге барайыкъ? Сенде эбедий аятнынъ сёзлери бар.

⁶⁹ Биз инандыкъ ве бильдик ки, Сен – Алланынъ Азизи оласынъ.

⁷⁰ Иса оларгъа деди: – Сизни он эки этип сайлагъан Озюм дегильми? Лякин аранъыздан бири – Шейтандыр.

⁷¹ Иса буны Симон Искариот огълу Иуда акъкъында айтты. О, он эки шегирттен бири олып, Исаны сатаджакъ эди.