Юхан 4 - Мукъаддес Китап

Иса ве самариели къадын

¹ Иса Ягъядан чокъ адамны сувгъа батырып чыкъаргъаны ве шегиртлерини арттыргъаны акъкъында хабер фериселернинъ къулагъына барып етти, ве бу Исагъа белли олды.

² (Аслында, Иса Озю халкъны сувгъа батырып чыкъармай эди, буны Онынъ шегиртлери япа эдилер.)

³ Иса Еудиеден кетип, кене Галилеягъа ёл алды.

⁴ Ёлда Самарие топрагъындан кечмек керек эди.

⁵ Иса Самариенинъ Сихар деген шеэрине кельди. Бу шеэр Якъуп озь огълу Юсуфкъа берген топракъкъа якъын эди.

⁶ О ерде Якъупнынъ чокърагъы бар эди. Иса ёлдан ёрулып, раатланмакъ ичюн къуюнынъ янына отурды. Къарарнен уйле вакъты эди.

⁷ Шу вакъыт самариели бир къадын сув чекмеге кельди. Иса онъа: – Манъа ичмеге сув берсе, – деди.

⁸ Исанынъ шегиртлери исе аш сатын алмакъ ичюн шеэрге кеткенлер. Самариели къадын:

⁹ – Сен еудий олып, насыл ола да, менден, самариели бир къадындан сув сорайсынъ? – деди. Еудийлер самариелилернен ич бир мунасебетте булунмай эдилер де.

¹⁰ Иса къадынгъа джевап берип: – Эгер сен Алланынъ бахшышыны ве «Манъа ичмеге сув берсе», дегенининъ ким олгъаныны бильсенъ, Ондан сен озюнъ сув истер эдинъ, ве О санъа тири сув берер эди, – деди.

¹¹ – Эфендим! – деди къадын. – Сенде сув алмагъа къопкъа ёкъ, къую исе терен. Бу тири сувны къаерден чекесинъ?

¹² Бу къуюны бизге бабамыз Якъуп берген, о озю, балалары ве айванлары да ондан сув ичкенлер. Сен ондан буюксинъми, аджеба?

¹³ Иса къадынгъа шойле джевап берип: – Бу сувны ичкен адам кене сувсайджакъ.

¹⁴ Лякин ким Мен береджек сувны ичсе, ич бир вакъыт сувсамайджакъ. Мен береджек сувны ичкен адамнынъ ичинде эбедий омюрге ынтылгъан чокъракъ пейда оладжакъ, – деди.

¹⁵ – Эфендим, манъа бу сувдан берсе, мен энди сувсамайып, бу ерге сув чекмеге кельмейим, – деди къадын.

¹⁶ – Барып, бу ерге акъайынъны чагъырып кель, – деди Иса.

¹⁷ – Акъайым ёкъ, – деди къадын. – «Акъайым ёкъ», деп, сен догърусыны айттынъ, – деди Иса.

¹⁸ – Сен беш кере акъайгъа чыкъкъансынъ, шимди сеннен яшагъан адам исе акъайынъ дегиль. Буны сен догъру айттынъ!

¹⁹ – Эфендим, мен корем ки, Сен пейгъамберсинъ, – деди къадын.

²⁰ – Баба-деделеримиз бу дагъ устюнде табынгъанлар. Амма сизинъ айткъанларынъызгъа коре, табынмагъа Ерусалимде керек.

²¹ Иса онъа: – Манъа инан, къадын! Ойле бир вакъыт келеята ки, Бабагъа не бу дагъда, не Ерусалимде табынаджакъсыз, – деди.

²² – Сиз неге табынгъанынъызны бильмейсиз, биз исе неге табынгъанымызны билемиз. Къуртулыш еудийлернинъ ярдымынен келир де.

²³ Амма ойле заман келеята ве энди кельген ки, акъикъий табынгъанлар Бабагъа Рухнен ве акъикъатнен табынаджакълар. Баба Озюне бойле табынгъанларны къыдыра.

²⁴ Алла – Рухтыр, ве Онъа табынгъанлар Рухнен ве акъикъатнен табынмакъ кереклер.

²⁵ Къадын Исагъа: – Билем ки, Месих келеята. Демек, Христос. О кельгенде, эр шейни бизге анълатып береджек, – деди.

²⁶ Иса къадынгъа: – Сеннен лаф эткен Мен – Одырым, – деди.

²⁷ О дакъкъасы Исанынъ шегиртлери къайтып кельдилер. Онынъ бир къадыннен лаф эткенине шаштылар. Лякин ич бири: «Ондан не истейсинъ?» я да: «Онен не акъкъында лаф этесинъ?» – деп сорамады.

²⁸ Къадын исе савутыны шу ерде къалдырды да, шеэрге барып, адамларгъа:

²⁹ – Барынъыз, мен япкъан бутюн ишлеримни айтып берген адамны корюнъиз! Бельки О, Месихтир? – деди.

³⁰ Адамлар шеэрден чыкъып, Исанынъ алдына келип башладылар.

³¹ Шу арада шегиртлери: – Равви, аш ашаса, – деп Исаны чагъырдылар.

³² Амма Иса оларгъа: – Меним башкъа ашым бар, сиз оны бильмейсиз, – деди.

³³ Шегиртлер озьара: – Бельки, бириси Онъа аш кетиргендир? – дедилер.

³⁴ Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.

³⁵ Сиз: «Ормакъ вакътына даа дёрт ай бар», – демейсизми? Энди сизге айтам: козьлеринъизни котерип, тарлаларгъа бакъынъыз. Ашлыкъ чокътан агъарып, ормакъ ичюн азыр тура!

³⁶ Оракъчы иш акъкъыны ала ве эбедий омюр берекетини джыя. Бойледже, сачкъан адам оракъчынен берабер къуваналар.

³⁷ «Бириси сача, башкъасы ора», – деген аталар сёзю шу вазиетте догърудыр.

³⁸ Мен сизни озюнъиз замет чекмеген берекетни ормагъа ёллайым. Башкъалары замет эткен, сиз исе оларнынъ заметине къошасынъыз.

³⁹ О шеэрде яшагъан бир талай самариелилер Исагъа иман эттилер, чюнки олар къадыннынъ: «Бу адам мен япкъан ишлеримнинъ эписини айтып берди», – деген шаатлыгъына инангъан эдилер.

⁴⁰ Бойледже, самариелилер Исанынъ алдына келип, оларда къалмасыны истедилер, ве О, о ерде эки кунь къалды.

⁴¹ Исанынъ сёзюни эшитип, даа чокъ адамлар иман этти.

⁴² Олар къадынгъа: – Энди иман эткенимиз сенинъ айткъанынъ ичюн дегиль. Озюмиз эшиттик ве билемиз ки, бу, керчектен де дюньянынъ Къуртарыджысыдыр, – дедилер.

Иса падиша мемурынынъ огълуны тедавийлей

⁴³ Эки кунь кечкен сонъ, Иса о ерден Галилеягъа кетти.

⁴⁴ (О, Озю: «Пейгъамбер озь ветанында урьметсиз къала», – дей эди.)

⁴⁵ Галилеягъа кельгенде, галилеялылар Оны яхшы къабул эттилер. Олар Ерусалимдеки байрамгъа барып, о ерде Исанынъ бутюн япкъан ишлерини корьген эдилер.

⁴⁶ Сонъ Иса кене Галилеянынъ Кана шеэрчигине кельди. Анда О, сувны шарапкъа чевирген эди. Къафарнаум шеэринде исе огълу хаста олгъан бир падишанынъ мемуры бар эди.

⁴⁷ Бу адам Исанынъ Еудиеден Галилеягъа къайткъаныны эшитип, Онынъ алдына барды ве олюм тёшегинде яткъан огълуны келип тедавийлемеси ичюн Исагъа ялварды.

⁴⁸ – Сиз аджайип шейлер ве бельгилерни корьмегендже инанмайджакъсыз! – деди онъа Иса.

⁴⁹ – Эфендим, – деди Онъа падишанынъ мемуры, – огъланчыгъым ольмезден эвель, етип кель!

⁵⁰ – Эвинъе бар, огълунъ сагъ-селямет оладжакъ, – деди Иса. О адам Исанынъ айткъанына инанып, кетти.

⁵¹ О, даа ёлда олгъанда, къуллары оны къаршылап: – Баланъ сагъ-селямет! – дедилер.

⁵² – Саат къачта алы енгиллешти? – деп сорады о. – Сыджагъы тюневин саат бирде тюшти, – деди къуллар.

⁵³ Баланынъ бабасы, Иса онъа: «Огълунъ сагъ-селямет оладжакъ», – дегени шу вакъыт олгъаныны анълады. О озю ве бутюн эв халкъы Исагъа иман эттилер.

⁵⁴ Бу, Исанынъ Еудиеден Галилеягъа келип косьтерген экинджи бельгиси эди.